Гарадзецкі раён

Гарадзе́цкі раён — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка Беларускай ССР. Існаваў у 1924—1927 гадах. Плошча 500 км², насельніцтва 25 685 чал., 119 населеных пунктаў (1925). Адміністрацыйны цэнтар — мястэчка Гарадзец.

Гарадзецкі раён
Агульныя зьвесткі
Краіна	Беларуская ССР
Статус	раён Беларусі і былая адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка[d]
Адміністрацыйны цэнтар	Гарадзец
Дата ўтварэньня	17 ліпеня 1924
Дата скасаваньня	4 жніўня 1927
Насельніцтва	25 685 чал. (1925)
Час існаваньня	1924—1927
Месцазнаходжаньне
Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы

Утварыўся 17 ліпеня 1924 году ў складзе Бабруйскай акругі. З 20 жніўня 1924 году падзяляўся на 7 сельсаветаў: Вішанскі, Гарадзецкі, Курганскі, Маластралкоўскі, Меркулавіцкі, Прыбарскі, Стоўпенскі (Стаўпнянскі). 21 жніўня 1925 году створаны Сьвяцкі (Сьвяткаўскі) сельсавет. Па скасаваньні (4 жніўня 1927 году) тэрыторыя ўвайшла ў склад Рагачоўскага раёну^[1].