Густаў Клімт

Густаў Клімт (па-нямецку: Gustav Klimt; 14 ліпеня 1862 — 6 лютага 1918) — аўстрыйскі мастак і графік, сымбаліст. Зарабляў на жыцьцё таксама, працуючы дэкаратарам, дызайнэрам малюнку тканін. Прадстаўнік Венскай сэцэсіі, вядучы прадстаўнік венскага мадэрнізму.

Густаў Клімт
Дата нараджэньня	14 ліпеня 1862
Месца нараджэньня	Вена, Аўстрыя
Дата сьмерці	6 лютага 1918 (55 гадоў)
Месца сьмерці	Вена, Аўстра-Вугоршчына[1][2][3]
Прычына сьмерці	інсульт[4][5]
Месца пахаваньня	Гітцынгскія могілкі[d][6]
Адукацыя	школа прыкладных мастацтваў пры аўстрыйскім музэі індустрыяльнага мастацтва у Вене
Месца вучобы	Венскі ўнівэрсытэт практычных мастацтваў (1883)
Занятак	жывапіс
Навуковая сфэра	малярства
Сябра ў	Венская сэцэсія
Жанры	мадэрн, рэлігійнае мастацтва[d][3], гістарычны жывапіс[3], пэйзаж[3], партрэт[3], побытавы жанр[d][3] і фігурка[d][3]
Плынь	мадэрнізм
Пад уплывам	George Minne[d][7]
Узнагароды	прэмія Віла Рамана[d] (1905) Q26709112? (1890)
Подпіс
Густаў Клімт у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Прафэсійнае жыцьцё

Густаў Клімт нарадзіўся ў сям’і Эрнста Клімта і Ганны Разаліі Фінстэр у прадмесьці Вены. Бацька Густава быў рэзчыкам па золаце, і спрыяў разьвіцьцю мастацкіх схільнасьцяў у дзяцей. Іншыя сыны — Эрнст (малодшы) і Георг Клімты таксама сталі мастакамі.

Навучаўся ў венскай мастацкай школе (Kunstgewerbeschule) у Фэрдынанда Ляўфбэргера (Ferdinand Laufberger).

У 1879 г. працаваў у Ганса Макарта (Hans Makart). З 1883 да 1892 разам з братам Эрнстам ды мастаком Францам Мачам (Franz Matsch) працаваў у, імі ж заснаванай, «кампаніі жывапісцаў». З Мачам, аднак, стасункі пазьней разладзіліся — пасьля таго, як эскізы фрэсак Густава Клімта для стэлы венскага ўнівэрстэту былі непрыхільна ўспрынятыя венскай публікай.

Гігіена, (фрагмэнт пано «Мэдыцына»)

Партрэт Адэлі Блёх-Баўэр (1907)

У 1890 г. Клімт быў узнагароджаны імпэратарам за карціну з выявай інтэр’еру старога гарадзкога тэатру Вены. У 1891 годзе стаў сябрам венскага «Дому мастакоў», але выйшаў зь яго ў 1897 і стаў адным з заснавальнікаў Венскай сэцэсіі (Wiener Secession) (быў яе прэзыдэнтам з 1897 да 1899 гг.)

У 1900 г. ягоная карціна «Філязофія» атрымала залаты мэдаль на Сусьветнай выставе ў Парыжы.

Адам і Ева (1917—1918)

У 1905 г. ён адбыўся ягоны разрыў зь Венскай сэцэсіяй.

Сьмерць

Густаў Клімт памёр ад інсульту 6 лютага 1918 году, і быў пахаваны на венскіх могілках Hietzing. У 1924 годзе ягоным імём быў названы венскі завулак (Klimtgasse).

Галерэя

• 
  Партрэт Соні Кніпс (1898)
• 
  Яблыня (1912)
• 
  Партрэт Фрэдэрыкі Марыі Бэер (1918)
• 
  Партрэт невядомай (1894)
• 
  Партрэт Эміліі Флёгэ (1902)
• 
  Пацалунак (1907—1908)
• 
  Царква ў мястэчку Унтэрах (1916)
• 
  «Залатыя рыбкі» (1901—1902)
• 
  Тры ўзросты жанчыны (1905)
• 
  Партрэт Маргарэт Стронбараў-Віттгэнштайн (1905)
• 
  Букавы гай (1902)
• 
  Жыцьцё і Сьмерць (1908—1911)

У культуры

Копіі шасьці яго карцін былі выкарыстаны ў застаўцы анімэ Elfen Lied.