Д
кірылічная літара From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Д, д (дэ; курсіў: Д д) — пятая літара беларускага альфабэту. Мае кірылічнае паходжаньне на аснове грэцкага пісьма. Мела лічбавае значэньне «чатыры». У сучаснай беларускай мове абазначае шумны звонкі выбухны пярэднеязычны зычны гук «д» («дарога, дуброва»), а перад глухімі зычнымі й на канцы словаў — парны да яго звонкасьці й глухасьці гук «т» («кладка» — «клатка», «сад» — «сат»).
Remove ads
Лічбавае значэньне
У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Д мае значэньне лічбы — 4.
Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads