Дз (дыграф)

Дз, дз — дыграф, які выкарыстоўваецца ў кірыліцы. Складаецца з двух асобных кірылічных літараў д і з. Пазначае адзін гук — звонкі альвеольны афрыкат [d͡z]; перад /i, j/ пазначае паляталізаваны (памякчаны) [d͡zʲ]. Выкарыстоўваецца ў славянскіх (беларускай і ўкраінскай) і неславянскіх (абазынскай, адыгейскай, асэтынскай, кабардына-чаркескай) мовах. Дыграфу адпавядае лацінская літара Ʒ.

Дыграф кірыліцы Дз
Дздз
Выява
Беларускі альфабэт:
◄ Г Ґ Д Дж Дз Е Ё Ж З ►
Зьвесткі
Тып	дыграф
Сымбаль немагчыма вывесьці ў сумяшчальных са стандартам кампутарных шрыфтах, бо яго няма ў Юнікодзе. У асобных выпадках замест яго могуць быць скарыстаны падобныя па напісаньні графэмы.
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

Мовы

Аб лацінскім дыграфе беларускай мовы глядзіце Dz (дыграф).
Аб беларускім лацінскім трыграфе Дзь глядзіце Dź (дыграф).

Мова	МФА	Заўвагі
беларуская	/d͡z/	дзьве асобныя літары, адна фанэма
украінская	/d͡z/	дзьве асобныя літары, адна фанэма
абазынская	/d͡z/	самастойная літара ДЗ, дз
адыгейская	/d͡z/	самастойная літара ДЗ, дз
асэтынская	/d͡z/	самастойная літара ДЗ, дз
кабардына-чаркеская	/d͡z/	самастойная літара ДЗ, дз

• У беларускай і ўкраінскай мовах на сутыку прэфіксу і кораню слова дз чытаецца як два асобныя гукі (напрыклад: па-беларуску: падземны; па-ўкраінску: підземний).

Іншыя пазначэньні

У кірылічных абэцэдах гук [d͡z] таксама пазначаецца як:

• Ӡ — абхаская мова.
• Ѕ — македонская мова.

У некірылічных мовах:

• Ձ — армянская мова
• ძ — грузінская мова
• dz — мовы, якія карыстаюцца лацінкай.