Журавель (сузор’е)

Жураве́ль (па-лацінску: Grus) — сузор’е ў паўднёвай частцы зорнага неба, якое было прапанавана ў канцы XVI стагодзьдзя.

Журавель
Сьпіс зорак у сузор’і Жураўля
Лацінская назва	Grus
· у родным склоне	Gruis
· скарот	Gru
Простае ўзьняцьцё	22г
Схіленьне	−47°
Квадрант	SQ4
Плошча	366 кв. гр. (45-е)
Зорак паводле Баера/Флэмстыда	28
Зорак з плянэтамі	5
Зорак ярчэй за 3.00m	3
Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.)	1
Найярчэйшая зорка	α Gru (Альнаір) (1,73m)
Найбліжэйшая зорка	Глізэ 832 (16,11 сьв. г., 4,94 пк)
Памежныя сузор’і	Паўднёвая Рыба Мікраскоп Індзеец Тукан Фэнікс Скульптар
Назіраецца ў шыротах паміж +34° і −90°. Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу кастрычніка.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Журавель.

Гісторыя

Зоркі, якія цяпер належаць Жураўлю, раней належалі старажытнаму сузор’ю Паўднёвая Рыба. Арабская назва γ Жураўля — Аль-Данаб — перакладаецца як «хвост» і адлюстроўвае першапачатковае, «рыбнае», паходжаньне зоркі.

Упершыню зоркі гэтай часткі неба былі аднесеныя да асобнага сузор’я Пэтэрам Плянцыюсам, які ўвёў 12 новых сузор’яў паводле назіраньняў падарожнікаў Пітэра Дырксона Кейсэра і Фрэдэрыка дэ Гаўтмана^[1]. Упершыню Журавель быў выяўлены на 35-см нябесным глёбусе 1597 (ці 1598) году ў Амстэрдаме, створаным Плянцыюсам і Ёдакусам Хондыем. У нябесным атлясе сузор’е ўпершыню зьявілася ў Ёгана Баера ў ягонай «Уранамэтрыі» 1603 году.

Пэўны час на пачатку XVII стагодзьдзя сузор’е мела альтэрнатыўную назву — Phoenicopterus (па-беларуску: флямінга).^[2]