Дзьмітры Даўгяла

Дзьмітры Іванавіч Даўгяла (1 лістапада [ст. ст. 20 кастрычніка] 1868 , вёска Казьяны Гарадоцкага павету Віцебскай губэрні, цяпер Шумілінскі раён Віцебскай вобласьці — красавік 1942, Казахстан; Крыптанімы: Д. Д., Дм. Д.) — беларускі археограф і гісторык.

Дзьмітры Даўгяла
Дзьмітры Іванавіч Даўгяла
Дата нараджэньня	20 кастрычніка (1 лістапада) 1868 або 1870[1]
Месца нараджэньня	вёска Казьяны, Гарадоцкі павет, Віцебская губэрня
Дата сьмерці	красавік 1942 або 1942[1]
Месца сьмерці	сяло Пахта-Арал, Чымкенцкая вобласьць, Казахстан
Месца вучобы	Пецярбурская духоўная акадэмія (1894)
Занятак	архівіст, гісторык
Навуковая сфэра	Гісторыя
Месца працы	Бібліятэка Беларускай акадэміі навук (1929-1937)
Сябра ў	Віленская археаграфічная камісія[d], Расейскае геаграфічнае таварыства, Віцебская губэрнская вучоная архіўная камісія[d], Першы Ўсебеларускі кангрэс і Беларускі нацыянальны камітэт
Навуковая ступень	кандыдат багаслоўя[d]
Дзьмітры Даўгяла ў Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

У 1894 скончыў Пецярбурскую духоўную акадэмію. Працаваў у Віцебскім і Віленскім цэнтральных архівах старажытных актаў. У 1906 рэдагаваў газэту «Белая Русь». Чалец, а з 1913 старшыня Віленскай археаграфічнай камісіі, рэдактар «Записок Северо-Западного отдела Русского географического общества». У 1915 пераехаў у Магілёў, дзе працаваў у архіве. У сьнежні 1917 году ўдзельнічаў у Першым Ўсебеларускім кангрэсе. З 1921 загадчык Магілёўскага губэрнскага архіву. 3 1925 супрацоўнічаў у Інбелкульце. У 1929 узначальваў бібліятэку Акадэміі навук Беларусі, а з 1937 навуковы супрацоўнік акадэмічнага Інстытуту гісторыі АН Беларусі.

3 чэрвеня 1937 году Галоўная ўправа ў справах літаратуры і выдавецтваў Беларускай ССР (Галоўліт БССР) выдала Загад № 33 «Сьпіс літаратуры, якая падлягае канфіскацыі зь бібліятэк грамадзкага карыстаньня, навучальных установаў і кнігагандлю». Паводле Загаду, «усе кнігі» Зьмітра Даўгялы прадугледжвалася «спальваць»^[2]. 10 сьнежня 1937 арыштаваны і згодна з пастановай пазасудовых органаў 11 верасьня 1939 высланы ў Казахстан тэрмінам на 5 рокаў. Паводле неўдакладненых зьвестак памёр там у красавіку 1942. Рэабілітаваны пасьмяротна 9 чэрвеня 1964.

Творчасьць

Аўтар працаў па гісторыі беларускіх местаў. Складальнік і рэдактар «Гістарычна-юрыдычных матэрыялаў...» (т. 27 — 32, 1899—1906), браў удзел у выданьні Актаў Віленскай археаграфічнай камісіі (т. 32-37, 1907—1912), рэдактар і складальнік «Беларускага архіву» (т. 1 — 3, 1927—1930) падрыхтаваў «Матэрыялы да гісторыі мануфактуры Беларусі ў часы распаду фэадалізму» (т. 1 — 2, 1934—1935), адзін са складальнікаў «Гісторыі Беларусі ў дакумэнтах і матэрыялах» (т.1, 1936). Першы дасьледаваў гісторыю і гістарычную тапаграфію полацкіх, Барысаўскага, Сьвіслацкага і Аршанскага замкаў. Аўтар працаў па гісторыі местаў і мястэчак Беларусі. Сярод якіх магчыма адзначыць:

• Радошковичи, заштатный город Виленской губэрнии. Вильна, 1907;
• Дацэнт Дзьм. І. Даўгяла. Літоўская Мэтрыка. (Гісторыя, склад) // Савецкая Беларусь : штодзённая грамадзка-палітычная газэта. — 1926, 29-га студзеня. — № 22 (1617). — С. 6, 7.
• З гісторыі беларускага пісьменства XVII ст. Мн., 1927;
• Літоўская Мэтрыка і яе каштоўнасьць для вывучэньня мінуўшчыны Беларусі. Рыга, 1933;
• Дакументы да гісторыі музэю Г.Х. Татура ў Менску. //Запіскі адзелу гуманітарных навук.Працы клясы гісторыі. — Менск, 1929. — Кн.8. — с.549-560.