Канстанцін Шаранговіч

Канстанцін Пятровіч Шаранговіч (4 студзеня 1956, в. Качаны, Мядзельскі раён — 29 жніўня 2014), Менск) — беларускі мастак-графік, пэдагог.

Канстанцін Шаранговіч
Дата нараджэньня	4 студзеня 1956(1956-01-04)
Месца нараджэньня	Качаны, Старагабскі сельсавет, Мядзельскі раён, Маладэчанская вобласьць, БССР, СССР
Дата сьмерці	29 жніўня 2014(2014-08-29) (58 гадоў)
Месца сьмерці	Менск, Беларусь
Месца вучобы	Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1980) Гімназія-коледж мастацтваў імя І. В. Ахрэмчыка[d] (1969)
Занятак	маляр, графік, ілюстратар, выкладчык
Месца працы	Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў
Сябра ў	Беларускі саюз мастакоў

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Шаранговіч.

Жыцьцяпіс

Брат Васіля Шаранговіча. Вучыўся ў Рэспубліканскай школе-інтэрнаце па музыцы і выяўленчым мастацтве (1964—1969). У 1980 годзе скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут па спэцыяльнасьці «мастак-графік». Вучыўся ў Паўла Любамудрава, Васіля Шаранговіча. 3 1985 году выкладаў у Беларускай акадэміі мастацтваў (з 2000 па 2011 загадчык катэдры малюнка, жывапісу і скульптуры), дацэнт (1997).

Адзін з заснавальнікаў і кіраўнік салёну-галерэі «ГАЛ-творчасьць» (з 1989).

Сябра Беларускага саюзу мастакоў з 1988 году.

Творчасьць

Працаваў у галіне кніжнай і станковай графіцы, жывапісу. Аформіў «Казкі беларускіх пісьменьнікаў» (1983), «Азэрбайджанскія народныя казкі» (1992), кнігі «Слон купіў веласіпэд» І. Бурсава (1984), «Казкі. Нарысы. Літаратурныя партрэты» К. Паўстоўскага, «Дзецям» В. Віткі (кн. 1—2), «Вайна з саламандрамі; Апавяданьні» Карала Чапэка, «Мсьціжы» І. Пташнікава (усе 1986), «Баляды вайны і міру» А. Лойкі (1988), «У гадзіну Стральца» К. Тарасава (1989), «Люблю, спадзяюся, жыву» Г. Пашкова, «Аватара» В. Суханава (абедзьве 1990), «Злая зорка» Івана Шамякіна (1993), «ТВТ» Янкі Маўра (1997).

Аўтар графічнай сэрыі паводле рамана «Подых навальніцы» Івана Мележа (1980), жывапісных кампазыцый «Гара Чантурыя» (1989), «Рыжы лес» (1990), «Блакітная мячэць» (1992), «Вячэрні матыў» (1995), «Нёман» (2001), «Старая яблыня» (2002) і інш.

Творы вылучаюцца вобразнасьцю сюжэту, эмацыянальнасьцю, ляканічнасьцю выразных сродкаў.

Удзельнік мастацкіх выставак (з 1976) году.

У кастрычніку 2021 году творы Шаранговіча дэманстраваліся ў Нацыянальным мастацкім музэі Рэспублікі Беларусь^[1].