Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі і Сьвятога Казімера (Лагойск)

Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі і Сьвятога Казімера — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Лагойску. Знаходзіўся на пагорку ў цэнтры места пры Плешчаніцкай вуліцы, на левым беразе ракі Гайны. Твор архітэктуры клясыцызму.

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі і Сьвятога Казімера
Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі і Сьвятога Казімера, 23.07.1941 р.
Краіна	Беларусь
Места	Лагойск
Каардынаты	54°12′11.93″ пн. ш. 27°51′10.55″ у. д.
Канфэсія	каталіцтва
Эпархія	Менска-Магілёўская архідыяцэзія
Архітэктурны стыль	клясыцыстычная архітэктура[d] і клясыцызм
Дата заснаваньня	1793
Статус	Ахоўная зона
Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі і Сьвятога Казімера на мапе Беларусі Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі і Сьвятога Казімера
Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі і Сьвятога Казімера на Вікісховішчы

У наш час побач з падмуркамі зьнішчанага савецкімі ўладамі помніка збудавалі новы касьцёл пад тытулам Сьвятога Казімера.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

У 1609 року А. Тышкевіч фундаваў у Лагойску першы парафіяльны касьцёл, які адначасна стаў пахавальняй лагойскай галіны роду Тышкевічаў. Драўляная сьвятыня згарэла ў 1655 року ў вайну Маскоўскай дзяржавы з Рэччу Паспалітай, пазьней адбудоўвалася і зноў зьнішчалася.

Пры лагойскім касьцёле дзеялі парафіяльная школа, шпіталь, брацтва Сэрца Езуса, заснаванае ў 1747 року^[1].

Новы мураваны касьцёл збудавалі ў 1787—1793 роках з фундацыі графа Тышкевіча.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 рок), калі Лагойск апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. На 1884 рок парафія налічвала каля 6 тысячаў чалавек, існавалі прыпісныя капліцы ў вёсках Тадуліне і Емяльянаве (цяпер Смалявіцкі раён)^[2].

У 1907 року касьцельную тэрыторыю атачылі новай мураванай агароджай з брамай у выглядзе цагляных атынкаваных слупоў. Направа ад сьвятыні стаяла 2-пралётная мураваная званіца, убудаваная ў агароджу^[1].

Найноўшы час

У 1930-я рокі савецкія ўлады зачынілі касьцёл. За часамі Другой сусьветнай вайны сьвятыня аднавіла дзейнасьць. Па вайне савецкія ўлады зноў зачынілі касьцёл і ў 1950-я рокі зруйнавалі помнік.

Архітэктура

Драўляны касьцёл

Першы драўляны касьцёл быў крыжовым у пляне зрубам з 2 закрысьціямі. Паабапал франтальнага фасаду ўзвышаліся 2 вежы. Трыкутны франтон паміж імі, сяродкрыжжа гонтавых дахаў і алтарная частка завяршаліся сыгнатуркамі^[2].

Інтэр’ер аздаблялі 2-ярусныя алтары, выкананыя насьценным малярствам. Каля касьцёла стаяла 2-ярусная 4-гранная званіца, накрытая гонтавым шатровым дахам.

Мураваны касьцёл

Мураваны касьцёл — помнік архітэктуры клясыцызму. Гэта быў прастаўтны ў пляне аб’ём пад 2-схільным гонтавым дахам з сыгнатуркай над алтарнай часткай. На бакавых фасадах выступалі крылы трансэпта пад 2-схільнымі пакрыцьцямі. Франтальны фасад завяршаўся 4-калённым портыкам з трыкутным франтонам, над якім узвышалася 2-калённая вежа-званіца з гадзіньнікам (зьявілася ў 1806 року)^[2].

Галоўны алтар быў у тэхніцы ілюзіяністычнага малярства, у цэнтральнай аркавай эксэдры з 1817 року зьмяшчалася скульптура Езуса Назарэцяніна^[1]. Такі ж разьвязак мелі алтары ў крылах трансэпта (Сьвятога Антонія і Беззаганнага Зачацьця Найсьвяцейшай Панны Марыі). Пад касьцёлам была крыпта-пахавальня Тышкевічаў, на алтарнай сьцяне знаходзілася ўкрыжаваньне^[2].

Галерэя

• Старыя здымкі і графіка
• 
  М. Янушэвіч, 1850 р.
• 
  Я. Тышкевіч, 1873 р.
• 
  1906 р.
• 
  1914 р.

• 
  1914 р.
• 
  1921 р.
• 
  да 1941 р.
• 
  да 1941 р.

• 
  23.07.1941 р.
• 
  23.07.1941 р.
• 
  да 1950-х рр.
• 
  Помнік гр. Тышкевічу каля касьцёла, да 1950-х рр.