Крэмона

Крэмона (па-італьянску: Cremona) — горад у Італіі, які месьціцца ў рэгіёне Лямбардыя. Гэта таксама адміністрацыйны цэнтар аднайменнай правінцыі. Крэмона асабліва вядомая сваёй музычнай гісторыяй і традыцыямі, тут працавалі такія вядомых скрыпічныя майстры, як то Джузэпэ Гварнэры, Антоніё Страдывары, Франчэска Руджэры, Вінчэнца Руджэры і некалькі прадстаўнікоў роду Амаці^[3].

Крэмона
Дата заснаваньня:	400 да н. э.
Краіна:	Італія
Плошча:	70,49 км² (9 кастрычніка 2011)[1]
Вышыня:	47 м н. у. м.
Насельніцтва:	▼70 637 чал. (1 студзеня 2023)[2]
Тэлефонны код:	0372
Паштовы індэкс:	26100
Нумарны знак:	CR
Геаграфічныя каардынаты:	45°8′0″ пн. ш. 10°1′29″ у. д.
Крэмона на мапе Італіі Крэмона
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
https://www.comune.cremona.it/

Гісторыя

Крэмона ўпершыню згадваецца як паселішча цэнаманаў, то бок кельцкага племяні, якое прыбыло ў даліну По каля 400 году да н. э. У 218 годзе да н. э. рымляне заснавалі на месцы сучаснага гораду калёнію, якая поруч з суседняй Плацэнцыяй (сучасная П’ячэнца) сталі галоўнымі базамі дзеля пранікненьня ў рэгіён будучай Цызальпійскай Галіі. Праз важнае гандлёвае значэньне места было злучанае дарогай з Брыксіяй (сучасная Брэшыя).

Крэмона хутка ператварылася ў адзін з найбуйнейшых гарадоў паўночнай Італіі, бо знаходзілася на галоўнай дарозе, якая злучала Геную з Аквілеяй. Места падтрымлівала Юліюса Цэзара і карысталася прыязнасьцю зь ягонага боку, але пазьней горад падтрымаў Марка Юніюса Брута і Сэнат у іхным канфлікце з Актавіянам Аўгустам, які, перамогшы, у 40 годзе да н. э. канфіскаваў землі і надаў іх сваім людзям. Знакаміты паэт Вэргіліюс, які навучаўся ў Крэмоне, мусіў быў пазбавіцца сваёй радавой гаспадаркі, але потым вярнуў яе ў свае рукі.

Схема Крэмоны XVII стагодзьдзя.

Росквіт гораду працягваўся да 69 году, калі ён быў разрабаваны і разбураны ў другой бітве пры Бэдрыякуму войскамі Вэспасіяна, якія былі ачоленыя Маркам Антоніюсам Прымам. Не зважаючы на тое, што Крэмона была хутка адбудаваная, але ейная значнасьць была згубленая. Па ўварваньні лянгабардаў у Італію ў другой палове VI стагодзьдзя, Крэмона заставалася пад бізантыйскім кіраваньнем у складзе Равэнскага экзархату. У 603 годзе горад быў захоплены лянгабардзкім каралём Агілюльфам і зноў разбураны. Ягоная тэрыторыя была падзелена паміж двума герцагствамі Брэшыя і Бэргама. У 615 годзе каралева Тэадэлінда адбудавала Крэмону і прызначыла сюды біскупа. Кантроль над горадам усё больш пераходзіў да біскупа, які стаў васалам Сьвятой Рымскай імпэрыі па заваяваньні Італіі Карлам Вялікім. Паводле наяўных зьвестак, Крэмона ў 1903 годзе ўжо кіравалася камунай.

Горад прысягнуў Фрыдрыху Барбаросу, калі ён уварваўся ў Італію. Дзякуючы ляяльнасьці імпэратара ў 1154 годзе Крэмона пачала біць уласныя манэты. У 1162 годзе імпэрскія і крэмонскія войскі напалі на Мілян і зьнішчылі яго. Аднак у 1167 годзе горад перайшоў на іншы бок, далучыўшыся да Лямбардзкай лігі. Надалей места варагавала з суседзямі, часта ваюючы зь імі. У канцы XIII стагодзьдзя ўладу ў горадзе трымаў род Кавалькабаў. За іхным часам было створана або адрамантавана шмат будынкаў, у тым ліку званіца Тараца, раманская царква Сьвятога Францыска, трансэпты катэдры і Лёджыя дэі Міліці. Пасьля места трапіла пад уладу сям’і Вісконці. У гэты час Крэмона стала часткай Мілянскага герцагства. За Вісконці, а потым за Сфорцамі Крэмона зьведала культурнае і рэлігійнае разьвіцьцё. З 1499 па 1509 гады места было пад уладай Вэнэцыі, аднак пасьля перамогі Італьянскай лігі ў бітве пры Аньядэльлё, Крэмона вярнулася пад уладу Міляну.