Леанід Кучук

Леанід Станіслававіч Кучук (нар. 27 жніўня 1959 году, Менск) — беларускі футбаліст, футбольны трэнэр. Найлепшы трэнэр Беларусі 2013 году. Апошнім местам працы быў украінскі клюб «Рух».

Леанід Кучук
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся	27 жніўня 1959(1959-08-27) (66 гадоў) Менск, БССР, СССР
Рост	176 см[1]
Вага	70 кг[1]
Пазыцыя	абаронца
Клюбы
Гады	Клюб	Гульні (галы)¹
1979	Дынама Менск	0 (0)
1980—1988	Гомель	249 (6)
1989—1991	Віцебск	101 (1)
1992—1994	Маладэчна-2018	61 (2)
1995—1997	Атака Менск	51 (0)
1998	Дынама-93	3 (0)
Трэнэрскія клюбы
1998	Маладэчна-2018
2004—2010	Шэрыф Тыраспаль
2010	Салют Белгарад[d]
2011—2012	Арсэнал Кіеў
2013	Кубань Краснадар
2013—2014	Лякаматыў Масква
2014—2015	Кубань Краснадар
2017	Сталь Каменскае
2017	Растоў
2019	Рух Львоў
2020—2021	Дынама Менск
2021—2023	Рух Львоў

Клюбная кар’ера

Пачынаў футбольную кар’еру ў менскім «Тарпэда», затым у «Дынама». У 1979 годзе знаходзіўся ў складзе «бела-блакітных» на чэмпіянаце СССР, але не згуляў за клюб аніводнага матча. З 1980 па 1988 гады гуляў за гомельскі «Гомсельмаш» у Другой лізе. З 1989 году па 1991 год гуляў у клюбе КІМ зь Віцебску. За каманду згуляў 101 матч і забіў 1 гол. У 1990 годзе працаваў трэнэрам у клюбе. З 1992 году выступаў у чэмпіянаце Беларусі. З 1992 па 1994 гады бараніў колеры «Маладэчна», у 1995—1997 гадах быў футбалістам «Атакі-Аўры». Завяршыў кар’еру ў клюбе «Дынама-93» у 1998 годзе.

Трэнэрская кар’ера

У 1998 годзе ў 2 гульнях кіраваў менскім «Дынама-93», але ў абедзьвюх гэтых гульнях зазнаў паразу з агульным лікам 0:8. У тым жа годзе ачольваў «Маладэчна», які ў выніку заняў у чэмпіянаце перадапошняе 14-е месца. У 2003 годзе працаваў старэйшым трэнэрам у менскім «Лякаматыве».

«Шэрыф»

З 2004 па 2010 гады быў галоўным трэнэрам малдоўскага «Шэрыфу», зь якім стаў уладальнікам шматлікіх тытулаў. У сэзоне 2009—2010 гадоў «Шэрыф» выступаў у Лізе чэмпіёнаў і Лізе Эўропы. У першым турніры клюб дакрочыў да раўнду плэй-оф, прайграўшы «Алімпіякосу» ў двух матчах. У Лізе Эўропы «Шэрыф» гуляў у групе H, заняў трэцяе месца, перамогшы ў адзіным матчы, двойчы згуляўшы ўнічыю і тройчы прайграўшы. У студзені 2010 году пакінуў сваю пасаду^[2].

«Салют»

18 траўня 2010 году быў прызначаны галоўным трэнэрам белгарадзкага «Салюта», зьмяніўшы на гэтай пасадзе Міраслава Рамашчанку^[3]. У першым жа матчы пры Кучуку клюб перамог «Жамчужыну-Сочы» зь лікам 1:0. Пры Леанідзе клюб не меў выбітных вынікаў. Пры новым трэнэры «Салют» перамог у трох матчах, двойчы згуляў унічыю і дзевяць разоў зазнаў паразу. 23 жніўня ён падаў у адстаўку з сваёй пасады^[4]. Пасьля 25-га тура «Салют» займаў перадапошняе месца ў чэмпіянаце.

«Арсэнал» Кіеў

Трэнэр за часам працы ва ўкраінскім «Арсэнале».

У чэрвені 2011 году быў прызначаны галоўным трэнэрам кіеўскага «Арсэналу»^[5]. У сэзоне 2011—2012 гадоў упершыню ў гісторыі клюб здабыў права ўдзелу ў эўракубках. Да канца 2012 году «Арсэнал» страціў двух спонсараў клюбу, і было пастаноўлена аб скарачэньні бюджэту. Клюб выказаў намер скасаваць кантракты зь пяцьцю гульцамі клюбу з найбольшым заробкам. 1 студзеня 2013 году клюб і Кучук скасавалі кантракт на ўзаемную згоду.

«Кубань»

9 студзеня 2013 году быў афіцыйна прадстаўлены ў якасьці новага галоўнага трэнэра «Кубані»^[6], якая ішла перад зімовай паўзай у чэмпіянаце на чацьвертым месцы. Пад кіраўніцтвам Кучука каманда набрала 19 пунктаў у 11 матчах (пры гэтым не зазнала аніводнай паразы), чаго хапіла дзеля ўтрыманьня пятага месца ў чэмпіянаце Прэм’ер-лігі і першаму ў гісторыі клюбу трапленьня ў эўракубкі — у Лігу Эўропы. Перад пачаткам новага сэзону кіраўніцтва каманды прапанавала трэнэру новы трохгадовы кантракт, і заявіла на афіцыйным сайце, што кантракт з Кучуком падоўжаны на тры гады. Аднак, празь нейкі час Кучук абвесьціў, што супрацоўніцтва з «Кубаньню» скончанае 31 траўня, а ягоныя ўмовы дзеля новага пагадненьня кіраўніцтвам не былі прынятыя.

«Лякаматыў» Масква

Кучук у якасьці галоўнага трэнэра расейскага «Лякаматыва».

16 чэрвеня 2013 году зьявілася інфармацыя аб ягонай прысутнасьці на трэнаваньні расейскага «Лякаматыва». 17 чэрвеня правёў першае трэнаваньне «Лякаматыва», а 19 чэрвеня быў афіцыйна прадстаўлены ў якасьці галоўнага трэнэра каманды. Па заканчэньні сэзону 2013—2014 гадоў клюб фінішаваў на трэцім месцы, стаўшы бронзавым прызэрам упершыню з 2006 году. Перад сэзонам 2014—2015 гадоў лідэры каманды Мубарак Бусуфа і Лясана Дыяра праз канфлікт з Кучуком, самавольна пакінулі каманду. З пачаткам сэзону сытуацыя ў камандзе працягвала пагаршацца, трэнэр адкрыта канфліктаваў з усімі футбалістамі каманды, у тым ліку праз прэсу. Згасіць канфлікт не атрымалася і на тле рэзкага падзеньня вынікаў. 15 верасьня 2014 году Леанід Кучук быў адхілены ад працы на пасадзе галоўнага трэнэра «Лякаматыва»^[7]. 10 кастрычніка 2014 году, не жадаючы плаціць кампэнсацыю, «Лякаматыў» у аднабаковым парадку скасаваў кантракт з трэнэрам праз пропуск трэнаваньня. Кучук прадставіў відэазапіс, зь якога вынікае, што на трэнаваньне яго не пусьціла ахова^[8]. Верагоднасьць запісу выклікала вялікія сумневы, а прэзыдэнтка «Лякаматыва» Вольга Смародзкая назвала яе пастановай. Пасьля звальненьня Кучук падаў скаргу ў РФС з патрабаваньнем у кампэнсацыі яму 4,86 млн эўра^[9]. Палата РФС па вырашэньні спрэчак у выніку пастанавіла кампэнсаваць трэнэру суму ў памеры 1,8 млн эўра^[10].

Вяртаньне ў «Кубань»

17 лістапада 2014 году Кучук зноў стаў галоўным трэнэрам «Кубані», падпісаўшы кантракт на два гады^[11]. Аднак, пад кіраўніцтвам беларускага спэцыяліста вынікі каманды значна пагоршыліся, і з зоны эўракубкаў яна апусьцілася ў ніжнюю частку турнірнай табліцы. Разам з «Кубаньню» Кучук здолеў прабіцца да фіналу Кубка Расеі, дзе саступіў свайму былому клюбу «Лякаматыву» (1:3). Пасьля гэтага «Кубань» скасавала кантракт з Кучуком на ўзаемную згоду^[12].

«Сталь», «Растоў» і «Рух»

Кучук у 2017 годзе, калі працаваў у «Растове».

Пасьля зыходу з «Кубані» Кучук цягам 1,5 гадоў заставаўся бяз працы. У сьнежні 2016 году быў адным з кандыдатаў на пасаду галоўнага трэнэра нацыянальнай зборнай Беларусі, аднак у студзені 2017 году ачоліў украінскі клюб «Сталь»^[13]. Разам са «Стальлю» заняў 8-е месца ва ўкраінскай Прэм’ер-лізе 2016—2017 гадоў. У канцы траўня 2017 году цікавасьць да Кучука выявіў расейскі «Растоў», і 6 чэрвеня было абвешчана аб зыходзе Кучука з «Сталі»^[14].

9 чэрвеня 2017 году быў афіцыйна прызначаны галоўным трэнэрам «Растова»^[15]. Пасьля пасьпяховага пачатку «Растоў» пачаў выступаць горш, ня маючы перамог у 11 матчах Прэм’ер-лігі запар. 6 сьнежня 2017 году было абвешчана аб адстаўцы Кучука з растоўскага клюбу^[16].

1 лютага 2019 году было афіцыйна абвешчана аб прызначэньні Кучука на пасаду галоўнага трэнэра ўкраінскага «Руха»^[17]. У ліпені таго ж году клюб пераехаў у Львоў. Сэзон 2018—2019 гадоў каманды скончыла на 11-м месцы ў Першай лізе, а ў сэзоне 2019—2020 гадоў ішла на першым радку табліцы. У сьнежні 2019 году Кучук пакінуў «Рух» паводле пагадненьня бакоў^[18].

«Дынама» і зноў «Рух»

22 красавіка 2020 году было афіцыйна абвешчана аб прызначэньні Кучука галоўным трэнэрам менскага «Дынама»^[19]. У траўні 2021 году ён падаў у адстаўку з пасады галоўнага трэнэра пасьля паразы ад берасьцейскага «Руха» (0:1)^[20], у чэрвені афіцыйна пакінуў клюб^[21].

У жніўні 2021 году зноў стаў галоўным трэнэрам львоўскага «Руха», які на гэты час ужо прабіўся ў Прэм’ер-лігу^[22]. Пакінуў пасаду ў сакавіку 2023 году^[23]. Аднак 19 сакавіка 2023 году кантракт паміж трэнэрам і клюбам быў скасаваны.