Нікаля Люі дэ Лякайль

Нікаля́ Люі́ дэ Ляка́йль (па-француску: Nicolas Louis de Lacaille; 28 сьнежня 1713 — 21 сакавіка 1762)^[9] — францускі астраном.

Нікаля Люі дэ Лякайль
па-француску: Nicolas-Louis de Lacaille
Партрэт Нікаля Люі дэ Лякайля.
Дата нараджэньня	15 сакавіка 1713(1713-03-15)[1][2]
Месца нараджэньня	Rumigny[d], Каралеўства Францыя[d]
Дата сьмерці	21 сакавіка 1762(1762-03-21)[3][1][4][…] (49 гадоў)
Месца сьмерці	Парыж, Каралеўства Францыя[d][5]
Месца пахаваньня	Institut de France[d]
Месца вучобы	Collège de Lisieux[d] (1732)[6] Collège de Navarre[d] (1735)[6]
Занятак	астраном, матэматык, пісьменьнік, настаўнік
Навуковая сфэра	астраномія[7]
Месца працы	Парыская абсэрваторыя[8][6] Калеж Чатырох Нацый[d][6]
Сябра ў	Лёнданскае каралеўскае таварыства, Швэдзкая каралеўская акадэмія навук, Француская акадэмія навук, Пецярбурская акадэмія навук[d], Пруская акадэмія навук[d], Academy of Sciences of the Institute of Bologna[d] і Гётынгенская акадэмія навук[d]
Вучні	Антуан Лявуазье, François Laurent Lamandé[d] і Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre[d]
Узнагароды	сябра Лёнданскага каралеўскага таварыства[d] (1760)
Нікаля Люі дэ Лякайль у Вікісховішчы

Паводле ўласных назіраньняў Лякайль склаў каталёг прыкладна 10 000 зорак паўднёвага паўшар’я. Гэты каталёг, Coelum Australe Stelliferum, быў апублікаваны пасьля ягонай сьмерці, у 1763 годзе. Дзякуючы ягонай працы на небе зьявілася 14 новых сузор’яў,^[10] а зацьменьні былі пралічаныя на 1800 гадоў наперад. Акрамя новых сузор’яў, Лякайль падзяліў пталемэеўскае сузор’е Карабель Арго на сучасныя сузор’ Ветразі, Карму і Кіль.^[10]

У гонар Лякайля, за ягоны ўнёсак у дасьледваньне неба паўднёвага паўшар’я, будзе названы 60-сантымэтровы тэлескоп «La Caille Telescope» на востраве Рэюньён — самы вялікі тэлекскоп у Індыйскім акіяне.^[11]