Мокіш

Мо́кіш^[2] — былая вёска ў Стралічаўскім сельсавеце Хвойніцкага раёну Гомельскай вобласьці.

Мокіш
Першыя згадкі:	1628 год[a].
Вобласьць:	Гомельская
Раён:	Хвойніцкі
Сельсавет:	Стралічаўскі
Часавы пас:	UTC+3
Геаграфічныя каардынаты:	51°47′56.8″ пн. ш. 29°58′8.8″ у. д.
Мокіш на мапе Беларусі Мокіш

Гісторыя

Карона Каралеўства Польскага

Герб Карыбут князёў Вішнявецкіх.

Фрагмэнт запісу князя Ярэмія Вішнявецкага 1638 г.

«Sioło Mokisz» зь пяцю дымамі і млын, паводле тарыфу падымнага падатку Кіеўскага ваяводства 1628 г., трымаў у заставе ад князя Вішнявецкага (Канстанціна?) пан Андрэй Клікашэўскі ды плаціў зь іх 17 злотых і 12 грошаў.^[3]. Пазьней Мокіш згаданы ў 1638 годзе, калі князь Ярэмі Міхал Вішнявецкі заставіў на чатыры гады за 65 000 злотых сваю палову Брагінскага маёнтку пану Мікалаю Лосятынскаму^[4]. У дакумэнце з допыту казакоў, захопленых у палон пасьля бітвы пад Загальлем, датаваным 29 чэрвеня 1649 г., названы Пётр з Мокіша, падданы пана Катарскага^[5].

У люстрацыі падымнага падатку Оўруцкага павету Кіеўскага ваяводства ад 25 студзеня 1683 г. сказана, што вёску Мокіш з 7 дымамі трымаў пан Катарскі^[6]. Пад 1687 годам у справе Оўруцкага гродзкага суда Мокіш названы сярод паселішчаў, зруйнаваных працяглым пастоем казакоў палкоўніка Войска Запарожскага Паўла Апостала Шчуроўскага. Тады тут было 7 дымоў, 7 казакоў і два кані на пастоі. Усяго макішанцы заплацілі за здор і соль 30 злотых, за гарэлку — 9 зл., за 7 пар хустаў палатна на ўладкаваньне паходных шатроў — 8 зл., на порах — 2 зл. і 15 грошаў, легуміны(d) аддалі 12 вёдраў, аўса — 42 вядры, а яшчэ — 3 кабаноў, 14 падсьвінкаў, 25 кур.^[7]. У акце таго ж суда ад 7 кастрычніка 1715 г. сказана, што ў 1708 г. пан маршалак мазырскі Антоні Аскерка захапіў землі з сенажацямі ўва ўрочышчы Тварова, адпісаныя царкве сьв. Мікалая ў Брагіне яшчэ князямі Вішнявецкімі, а вёскі Глухавічы, Губаровічы, Сьцяжарнае, Пучын, Мокіш, Еўлашы, якія належалі да прыходу названай царквы, у ваяводстве Кіеўскім павеце Оўруцкім размешчаныя, да царквы ў сяле Губаровічы самавольна далучыў^[8]. У 1734 г. Мокіш трымалі ў заставе паны Войны^[9]. На 1754 г. вёска з 16 дварамі (×6 — каля 96 жыхароў) належала да Брагінскага маёнтку; з яе «do grodu» (Оўруцкага замку) выплачваліся 2 злотыя, 14 грошаў, «na milicję» (на вайсковыя патрэбы павету і ваяводзтва) 9 зл., 26 гр.^[10] У тым жа годзе маёнтак куплены ў пані Эльжбэты Замойскай, дачкі князя Міхала Сэрвацыя Вішнявецкага, панам ашмянскім войскім Францішкам Антоніем Ракіцкім.

Герб Равіч паноў Ракіцкіх.

Мокіш і Варацец у эксплікацыі да мапы Брагінскага графства 1783 г.

Паводле габрэйскіх перапісаў 1765, 1778 і 1784 г., у вёсцы Мокіш жылі адпаведна 6, 2 і 3 чалавекі (głowy), якія належалі да Брагінскага кагалу^[11]. Падобна, Калііўшчына 1768 г. — найбуйнейшае ўзброенае выступленьне за ўсю гісторыю гайдамацтва — паўплывала на колькасьць габрэяў і ў гэтай невялічкай вёсцы.

20 жніўня 1776 году апекуны Людвікі Шуйскай, пасэсары добраў Хвойнікі і Астраглядавічы князі Шуйскія, старосты ніжынскія, абвінавачвалі ў Оўруцкім гродзкім судзе пяцігорскага палкоўніка Міхала Ракіцкага, дзедзічнага ўладальніка Брагінскага маёнтку, і пасэсара вёскі Мокіш пана Міклашэвіча, у тым, што сяляне мокішскія пакасілі стралічаўскія сенажаці, вялікія шкоды ўчыніўшы^[12].

Вёска Мокіш згаданая ў эксплікацыі да мапы Брагінскага графства, датаванай 27 днём жніўня 1783 году.

Расейская імпэрыя

Фальварак і вёска Мокіш на схематычным плане Рэчыцкага павету 1800 г.

Герб Мурдэліо зьменены роду Аскеркаў.

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Мокіш апынуўся ў межах Рэчыцкай акругі Чарнігаўскага намесьніцтва, з 1796 г. у складзе ўпарадкаванага Рэчыцкага павету Маларасейскай, а з 29 жніўня 1797 г. Менскай губэрні Расейскай імпэрыі^[13]. На 1795 год вёска Мокіш і фальварак Рудакоў былі ў заставе ў ротмістра Крэча, але належалі пану рэчыцкаму падстаросьце Ігнацыю Аскерку^[14], які годам раней страціў жонку Ізабэлу^[15], дачку папярэдняга ўладальніка добраў графа Міхала Адама Ракіцкага. Як сказана ў справе аб дваранстве роду Аскеркаў, у 1798 г. іх сын Ўладыслаў (у 4 гады?) таксама быў уведзены у валоданьне вёскамі Мокіш, ... і Варацец^[16]. Ад 1816 г. згодна з сямейным пагадненьнем уладальніцай маёнтку Мокіш і Бабчын стала Людвіка, дачка Ігнацыя, Аскерка.^[17] У 1834 г. гаспадыняй Рудакоўскага маёнтку з Мокішам, Бабчынам і інш. была ўдава Ўладыслава пані Ядзьвіга з Гечэвічаў Аскерчына, якую настаяцель Бабчынскай Крыжаўзьдзьвіжанскай прыходзкай царквы І. Нямшэвіч у мэтрычных запісах хросту дзяцей яе сялян чамусьці называў Еўдакіяй^[18].

Мокіш на трохвярстовай мапе Ф. Ф. Шубэрта 1850 г.

Паводле інвэнтару 1844 г. Мокіш – вёска з 27 дварамі, 173 жыхарамі і аднайменны фальварак Рудакоўскага маёнтку былі ўласнасьцю непаўналетніх Гэнрыка Юстына, Аляксандра Юстыніяна і Зофіі Марцэлы Аскеркаў, але знаходзіліся ў арэндзе ў Міхаіла Ігнатавіча Быкава^[19]. У «Списках населенных мест Минской губернии по уездам, приходам, еврейским обществам со сведениями об их расположении и народонаселении [Дело]: 1857 г.» засьведчана, што 197 жыхароў вёскі Мокіш зьяўляліся прыхаджанамі Бабчынскай Крыжаўзьдзьвіжанскай царквы, 3 мужчыны і 2 жанчыны зь ліку жыхароў фальварку былі парафіянамі Астраглядаўскага касьцёлу Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі^[20].

У парэформавы пэрыяд — у Мікуліцкай воласьці Рэчыцкага павету Менскай губэрні. На пачатак 1870 года тут — 101 мужчына-гаспадар зь ліку сялян уласьнікаў, прыпісаных да Мокішскага сельскага таварыства^[21].Да свайго спачыну ў 1866 г. маёнткам валодаў Гэнрык Аскерка, а пасьля яго дочкі Марыя і Алена. На 1889 год маёнтак Рудакоў з фальваркамі Бабчын і Мокіш (усяго 7162 дзесяціны зямлі) у Мікуліцкай воласьці належалі пані Алене (Аскерчанцы) Ваньковіч^[22]. У 1897 г. ў вёсцы 57 двароў, 367 жыхароў. Дзейнічалі царкоўна-прыходзкая школа, конны млын. У фальварку 24 жыхары^[1]. У 1907 — 1912 гг. ураджэнец Мокіша селянін Кіпрыян Трафімавіч Ярмольчык быў дэпутатам ІІІ Дзяржаўнай думы ад Рэчыцкага павету; сябар "Русской национальной фракции"^[23]. На 1909 год у вёсцы Мокіш 70 двароў, 435 жыхароў, у фальварку 1 двор, 10 жыхароў.^[24] У 1911 г. уладальніца маёнтку А. Ваньковіч.^[25]

Найноўшы час

9 лютага 1918 году, яшчэ да падпісаньня Берасьцейскага міру з бальшавіцкай Расеяй (3 сакавіка), Нямеччына перадала паўднёвую частку Беларусі Украінскай Народнай Рэспубліцы. У адказ на гэта, 9 сакавіка Другой Устаўной граматай тэрыторыя абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. Мокіш у складзе Мікуліцкай воласьці Рэчыцкага павету, аднак, апынуўся ў часова створанай 15 чэрвеня Палескай губэрні з цэнтрам у Рэчыцы, з кастрычніка — у Мазыры. З 18 траўня тут дзейнічала «варта Украінскай Дзяржавы» гэтмана Паўла Скарападзкага^[26].

1 студзеня 1919 г., згодна з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі, Рэчыцкі павет увайшоў у склад Сацыялістычнай Савецкай Рэспублікі Беларусі, але 16 студзеня разам з іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі быў далучаны да РСФСР.

Мокіш на мапе 1924-26 гг.

Ад 9 траўня 1923 года Мокіш — у складзе Хвойніцкай воласьці Гомельскай губэрні. З 8 сьнежня 1926 г. — у складзе БССР, цэнтар Мокішанскага сельсавету Хвойніцкага раёну Рэчыцкай, з 9 чэрвеня 1927 года Гомельскай акругі. З 30 сьнежня 1927 г. вёска — у складзе Бабчынскага сельсавету тых жа раёну і акругі. На 1930 год у тут было 53 двары. У 1931 году арганізаваны калгас^[1]. З 20 лютага 1938 года — Палескай вобласьці з цэнтрам у Мазыры.

У гады Вялікай Айчыннай вайны на фронце загінулі 29 жыхароў вёскі.

З 1954 года Мокіш — у Гомельскай вобласьці. Паводле перапісу 1959 года, – 217 жыхароў. У складзе калгасу «Кастрычнік» з цэнтрам у сяле Бабчын. У 1959 г. у Рудакоўскім сельсавеце, 677 жыхароў, у 1970 г. 574 жыхары^[1].

21 верасьня 2010 году вёска ліквідаваная рашэньнем Хвойніцкага раённага Савету дэпутатаў^[27].

Заўвагі

1. С. В. Марцэлеў няслушна пачаў адлік «пісьмовай» гісторыі Мокіша з інвэнтару 1844 г.^[1].