Мота Дзягцяр

Мота Дзягцяр (15 ліпеня 1909, в. Пціч, Петрыкаўскі раён — 9 лістапада 1939, фінская граніца} — беларускі і жыдоўскі пісьменьнік.

Мота Дзягцяр
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	15 ліпеня 1909(1909-07-15) Пціч[d], Мазырскі павет, Менская губэрня, Расейская імпэрыя
Памёр	9 лістапада 1939(1939-11-09) (30 гадоў)
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік, празаік
Мова	ідыш

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў сям’і шаўца. У 1929 годзе прыехаў у Менск і стаў працаваць на скураным заводзе «Бальшавік». Потым быў мулярам на будоўлях гораду, вучыўся на рабфаку. Скончыў літаратурны факультэт Менскага пэдагагічнага інстытуту (1937). У 1937-1939 гг. служыў у Савецкай Арміі. Удзельнік паходу ў Заходнюю Беларусь у 1939 г. і савецка-фінскай вайны.

Загінуў каля фінскай граніцы падчас фінска-савецкай вайны^[1][2].

Творчасьць

Першае апавяданьне апублікаваў у 1931 годзе. Працаваў у менскай рэдакцыі газэты «Октябер»^[3][4][5]. Пісаў на мове ідыш. Выступаў з апавяданьнямі, аповесьцямі, нарысамі. Аўтар кніг прозы «На рыштаваньнях» (1934), «Савецкая Беларусь» (1935), «Будаўнікі» (1936), «Браты» (1937), «Верныя вартавыя» (1938), «Наша зямля» (1939). На беларускай мове ў 1940 годзе выйшлі «Апавяданьні». У 1964 годзе вышаў зборнік ягоных апавяданьняў «Цымбалы» на расейскай мове^[6][7][8].