Паўлін (сузор’е)

Паўлі́н або Па́ва^[1] (па-лацінску: Pavo, Pav) — сузор’е ў паўднёвай частцы зорнага неба. Гэта адно з дванаццаці сузор’яў, прапанаваных Пэтэрам Плянцыем паводле назіраньняў Кейсэра і дэ Гаўтмана. Яно зьявілася на 35-см нябесным глёбусе, створаным Плянцыем і Хондыем у Амстэрдаме ў 1597 (або 1598) годзе. Першым атлясам зорнага неба, у якім зьявіўся Паўлін, была «Uranometria» Ёгана Баера, складзеная ў 1603 годзе.

Пра птушак сямейства фазанавых глядзіце артыкул Паўліны.

Паўлін
Сьпіс зорак у сузор’і Паўліна
Лацінская назва	Pavo
· у родным склоне	Pavonis
· скарот	Pav
Простае ўзьняцьцё	20г
Схіленьне	−65°
Квадрант	SQ4
Плошча	378 кв. гр. (44-е)
Зорак паводле Баера/Флэмстыда	24
Зорак з плянэтамі	5
Зорак ярчэй за 3.00m	1
Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.)	4
Найярчэйшая зорка	α Pav (Пікок) (1,94m)
Найбліжэйшая зорка	SCR 1845-6357 (12,57 сьв. г., 3,85 пк)
Аб’екты Мэсье	0
Мэтэорныя патокі	Дэльта-Паваніды
Памежныя сузор’і	Актант Райская Птушка Ахвярнік Тэлескоп Індзеец
Назіраецца ў шыротах паміж +30° і −90°. Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу жніўня.