Прыбалавічы

Пры́балавічы^[1] — вёска ў Лельчыцкім раёне Гомельскай вобласьці, за 6 км ад шашы Р36, за 46 км на паўднёвы захад ад раённага цэнтру Лельчыцаў. Прыбалавічы ўваходзяць у склад Мілашавіцкага сельсавету, цэнтар камунальнага сельскагаспадарчага прадпрыемства «Прыбалавічы».

Прыбалавічы
трансьліт. Prybalavičy
Першыя згадкі:	1431
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гомельская
Раён:	Лельчыцкі
Сельсавет:	Мілашавіцкі
Вышыня:	150 м н. у. м.
Насельніцтва:	836 чал. (2010)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 2356
СААТА:	3228840061
Нумарны знак:	3
Геаграфічныя каардынаты:	51°40′27″ пн. ш. 27°48′53″ у. д.
Прыбалавічы на мапе Беларусі ± Прыбалавічы Прыбалавічы
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Гісторыя

Прыбалавічы вядомыя з 1431 году, калі вялікі князь літоўскі Сьвідрыгайла падарыў іх князю Міхаілу Чартарыйскаму.

У 1451 годзе згадваюцца як прыватнае сяло ў складзе Вялікага княства Літоўскага. У XV—XVIII стагодзьдзях вёска ў складзе Вялікага княства Літоўскага. З 1793 году — у складзе Расейскай імпэрыі.

У сьнежні 1942 году нямецка-фашысцкія захопнікі спалілі ўсю вёску і загубілі 52 жыхары.

Насельніцтва

• XIX стагодзьдзе: 1815 год — 27 двароў; 1845 год — 23 двары, 180 жыхароў; 1886 год — 38 двароў, 203 жыхары
• XX стагодзьдзе: 1909 год — 87 двароў, каля 590 жыхароў; 1917 год — 98 двароў, 692 жыхары; 1940 год — 250 двароў, 1030 жыхароў; 1998 год — 340 двароў, 1015 жыхароў; 1999 год — 1005 жыхароў; 2000 год — 347 двароў, 985 жыхароў
• XXI стагодзьдзе: 2010 год — 836 жыхароў

Інфраструктура

Сярэдняя школа, клюб, бібліятэка, дзіцячы сад, фэльчарска-акушэрскі пункт, аддзяленьне сувязі, крама.

Інфармацыя для турыстаў

Помнікі архітэктуры

• Царква Покрыва Прасьв. Багародзіцы, драўляная, пабудавана ў ХVІІІ стагодзьдзі
• Магіла ахвяр фашызму. У 1958 годзе на магіле пастаўлены абэліск.

Асобы

Радзіма беларускага фальклярыста Алеся Лозкі.