Піцца

Пі́цца (па-італьянску: pizza) — італьянская нацыянальная страва ў выглядзе круглага адчыненага пірага, пакрытага памідорамі і расплаўленым сырам (як правіла, мацарэлай), куды могуць упякацца (у залежнасьці ад рэцэпту і густу) розныя начыньні (мяса, вяндліна, салямі, морапрадукты, гародніна, садавіна, грыбы, зеляніна і інш.).

Піцца
Традыцыйная піцца «Маргарыта»
Тып	асноўная страва[d]
Нацыянальная страва	італьянская кухня[d]
Паходжаньне	Італія
Асноўны складнік	таматная падліва[d] мука мацарэльля[d] алей харчовая соль цукар вада салодкі перац[d] дрожджы[d]
Распаўсюджаныя складнікі	цеста, таматная падліва[d] і сыр
Піцца ў Вікісховішчы

Прыгатаваньне піццы

Гісторыя

Этымалёгія назвы

Традыцыйная піцца паводле рэцэпту з Нэапалю

Упершыню слова «Піцца» зьявілася ў лацінскім тэксьце зь места Гаету. У тэксьце вядзецца пра тое, што арандатар павінен плаціць біскупу горада дуадэцым піццаў («дванаццаць піццаў») кожнага Раства, а яшчэ дванаццаць кожнага Вялікадня. Існуе тры вэрсіі паходжаньня назвы стравы:

• Старагрэцкае і позьнелацінскае «pitta» ператварылася ў «pizza», што мае супольны корань з сучаснымі грэцкай «пітай» і таксама апулійскай і калябрыйскай (тады бізантыйская Італія) «пітай» — круглая аладка, выпечаная ў духоўцы пры высокай тэмпэратуры. Слова «pitta», у сваю чаргу, можна прасачыць альбо ад старажытнагрэцкага «πικτή» (pikte), «заквашаная выпечка», якое стала «picta» на лаціне, альбо старагрэцкага «πίσσα» (pissa, attica πίττα, pitta) — «смала»^[1].
• Ад італьянскага «pizza», што ў перакладзе азначае «частка», «кавалак», «лапік».