Рудня-Гулева

Ру́дня-Гу́лева^[1] — вёска ў Беларусі, на рацэ Нёманцы за 5 км ад яе ўтоку ў Сож. Уваходзіць у склад Сьвяцілавіцкага сельсавету Веткаўскага раёну Гомельскае вобласьці^[1] (раней уваходзіла ў Рэчкаўскі сельсавет).

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Рудня.

Рудня-Гулева лац. Rudnia-Huleva
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гомельская
Раён:	Веткаўскі
Сельсавет:	Сьвяцілавіцкі
Насельніцтва:	0 чал. (1992)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 2330
СААТА:	3208852086
Нумарны знак:	3
Геаграфічныя каардынаты:	52°41′25″ пн. ш. 31°7′22″ у. д.
Рудня-Гулева на мапе Беларусі ± Рудня-Гулева Рудня-Гулева

Назва

Назва вёскі паходзіць ад рудні Яна Гулі.

Гісторыя

Час узьнікненьня — пачатак ХVІІІ стагодзьдзя. Руднік Ян Гуля ўпамінаецца ў чачэрскім інвэнтары 1704 году як жыхар вёскі Рэчак. Тэкст інвэнтару паведамляе, што пры вёсцы знаходзілася рудня з дымарняй (плавільная печ) і млынам на адно кола. Знаходзячыся на пэрыфэрыі мадэрнізацыйных працэсаў, вёска паступова занепадала. Колькасьць жыхароў цягам 20 стагодзьдзя бесьперапынна зьмяншалася. У 1910 годзе ў вёсцы жыло 405 чалавек (77 двароў), у 1941 годзе — 215 чалавек (60 двароў), у 1989 — 107 чалавек (47 двароў). Тэхнагенная катастрофа на Чарнобыльскай АЭС (1986 год) і забруджваньне рэгіёну радыеактыўнымі рэчывамі падвялі рысу ў гісторыі існаваньня вёскі. Апошнія жыхары былі выселеныя ў 1989 годзе^[a]. На момант адсяленьня Рудня-Гулева была часткай саўгасу «Рэчкі». На тэрыторыі вёскі месьціліся саўгасныя гаспадарчыя пабудовы (зернесклад, стайня, два кароўнікі), мэдычны пункт, васьмігадовая школа (драўляны будынак з грубкавым ацяпленьнем).

Заўвагі

1. У кнізе Памяць Веткаўскага раёну, напісана што вёска была адселена толькі ў 1992 годзе