Сан-Мігель-дэ-Тукуман

Сан-Міге́ль-дэ-Тукума́н (па-гішпанску: San Miguel de Tucumán) — найбуйнейшы горад і адміністрацыйны цэнтар правінцыі Тукуман у Аргентыне. Гэта пяты паводле велічыні горад краіны пасьля Буэнас-Айрэса, Кордавы, Расарыё і Мэндосы і найважнейшы горад паўночнага рэгіёну.

Сан-Мігель-дэ-Тукуман
Дата заснаваньня:	1565
Краіна:	Аргентына
Плошча:	90,338785 км²
Вышыня:	431 м н. у. м.
Насельніцтва:	▲605 767 чал. (2020)[1]
Тэлефонны код:	0381
Паштовы індэкс:	T4000
Геаграфічныя каардынаты:	26°49′0″ пд. ш. 65°13′0″ з. д.
Сан-Мігель-дэ-Тукуман на мапе Аргентыны Сан-Мігель-дэ-Тукуман
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
https://www.smt.gob.ar/

Гісторыя

Вуліца Сан-Мартын.

Гішпанскі канкістадор Дыега дэ Вільяроэль заснаваў горад у 1565 годзе падчас экспэдыцыі з сучаснага Пэру. 24 верасьня 1812 году ля гораду адбылася бітва пры Тукумане, калі гішпанская армія, якая прыйшла зь Верхняга Пэру, была разьбітая войскам, ачоленым Мануэлем Бэльграна. Урад Буэнас-Айрэса быў вымушаны быў адступіць у Кордаву, але жыхары Тукумана заклікалі яго супраціўляцца чарговаму гішпанскаму ўварваньню. З амаль бяззбройным і стомленым войскамі, але ўзмоцненымі мясцовымі гаўча, Бэльграна атакаваў гішпанскае войска з тылу, разьбіўшы яе і забясьпечыўшы Аргентыне незалежнасьць. Пасьля бітвы пры Тукумане тая ж армія пад кіраўніцтвам Бэльграна атрымала яшчэ адну перамогу пры Сальце. Сан-Мігель-дэ-Тукуман быў вызначаны месцам правядзеньня Кангрэса незалежнасьці, калі 9 ліпеня 1816 году была абвешчаная незалежнасьць краіны ня толькі ад Гішпаніі, але і ад любога іншага замежнага панаваньня.

Да 1850 году насельніцтва места значна павялічылася. З гэтае прычыны ў 1870 годзе было прапанавана пашырыць горад, усталяваўшы яму новыя межы. У тыя гады да гораду дайшла першая чыгуначная лінія, пабудаваная брытанскай кампаніяй. Імігранты, якія прыбывалі ў рэгіён, а большасьць зь іх былі гішпанцамі, арабамі, габрэямі і італьянцамі, паўплывалі на архітэктурны стыль, які адаптаваўся да новых культураў, пакінуўшы першапачатковы каляніяльны стыль. Таму новыя будынкі ў горадзе былі пабудаваныя ў нэаклясычным, эклектычным і маляўнічым стылях. У першыя гады XX стагодзьдзя горад дадаў 400 гектараў для адпачынку, стварыўшы такім чынам першы вялікі парк, падобны тым, якія існавалі ў Парыжы і Лёндане. Да 1930 году насельніцтва горада падвоілася.

Славутасьці

Базыліка Сьвятога Францішка.

Дом ураду Тукуману пабудаваны ў стылі мадэрн у канцы XIX стагодзьдзя. Белая заля звычайна выкарыстоўваецца дзеля імпрэзаў з знакамітасьцямі^[2]. У катэдры Сан-Мігель-дэ-Тукуман дагэтуль захаваліся некаторыя каляніяльныя элемэнты і іншыя дэталі з італьянскай архітэктуры. Сярод найважнейшых цэркваў лічыцца базыліка Сьвятога Францішка, якая таксама мае статус гістарычнай спадчыны, прыход Сьвятога Роха, базыліка Найсьвяцейшага Сакрамэнту, базыліка Маці Божай Міласэрнасьці і царква Маці Божай Люрдзкай.

Будынак Каса-дэ-Тукуман, дзе была абвешчаная незалежнасьць Аргентыны, ёсьць найважнейшым будынкам гораду. Пасьля Кангрэса незалежнасьці ў Тукумане ў гэтым будынку жылі розныя людзі, і з гадамі прыйшоў у заняпад, што выразна відаць на фатаздымку Анхэля Паганэльлі 1869 году. Урад Аргентыны набыў гістарычны дом у 1874 годзе з мэтай адкрыцьця ў ім філіі пошты. Пачынаючы з 1880-х гадоў у будынку ладзіліся ўрачыстасьці ў гонар абвяшчэньня незалежнасьці. Тым ня менш, урад не займаўся рэканструкцыяй дому да 1903 году, калі ён быў амаль цалкам зьнесены празь вельмі дрэнны стан. Адзіным пакоем, які захаваўся ад зносу, быў пакой, дзе кангрэсісты абвесьцілі незалежнасьць. У 1942 годзе дом быў цалкам перабудаваны паводле першапачатковых плянаў і таго самага фатаздымку Паганэльлі 1869 году. Дзеля гэтай мэты выкарыстоўваліся тыя ж самыя будаўнічыя матэрыялы.