Сарматыя

Сарматыя (па-лацінску: Sarmatia) — позьнеантычная назва Ўсходняй Эўропы, асноўным насельніцтвам Сарматыі былі сарматы.

Гістарычны рэгіён Сарматыя лац. Sarmatyja Sarmatia
450 да н.э. — 400 н.э.
Сталіца	мэтраполія
Мова	сармацкая
Афіцыйная рэлігія	паганства
Супольныя граніцы	Barbaricum[d] і Старажытны Рым
Форма ўраду	вайсковая дэмакратыя
Гісторыя
450 да н.э.	Заснавана
400 н.э.	Ліквідавана
Папярэднікі: Скіфія Наступнік: Гуналянд

Знаходзіляся ў Паўночным Прычарнамор’і — ад Сармацкіх гор (Бяскіды ў Польшчы), Віслы да Сармацкага мора (Балтыка) і Гіпэрбарэйскіх гор (Урал). Ён згадваецца ў творах антычных аўтараў як прарадзіма качавога іранамоўнага народа сарматаў. У часы Пталемэя лічылася, што мяжа паміж Эўропай і Азіяй праходзіла па Танаісу (Дону), таму Сарматыя падзялялася на эўрапэйскую й азыяцкую. У працах вучоных эпохі Сярэднявечча й Адраджэньня яно выкарыстоўвалася як сынонім Усходняй Эўропы. Пад Сарматыяй разумелася тэрыторыя Вялікага княства Літоўскага й Каралеўства Польскага^[1] (у т.л. тэрыторыі сучаснай Беларусі^[2]).

Сарматыя Пталемэя дзялілася на Азыяцкую^[3] і Эўрапэйскую^[4]:

Эўрапэйская Сарматыя

	1. Эўрапэйская Сарматыя абмяжоўваецца на поўначы Сармацкім акіянам па Венедзкім заліве й часткай невядомай зямлі. Апісаньне такое: 5. З захаду Сарматыя абмяжоўваецца ракой Вістулай, часткай Нямеччыны, якая ляжыць паміж яе вытокамі й Сармацкімі гарамі, і самімі гарамі, аб становішчы якіх ужо сказана. 6. Паўднёвую мяжу складаюць: язігі метанасты (перасяленцы) ад паўднёвай мяжы Сармацкіх гор да пачатку гары Карпата, якая знаходзіцца пад 46° - 48° 30′, і суседняя Дакія каля той жа паралелі да вусьця ракі Барысьфена, і далей берагавая лінія Понта докі Керкі. 10. Усходнюю мяжу Сарматыі складаюць: пярэсмык ад ракі Керкініта, возера Віка, берагавая лінія Меатыйскага возера да ракі Танаіса, самая рака Танаіс, нарэшце мерыдыян, які ідзе ад вытокаў Танаіса да невядомай зямлі да вышэйсказанай мяжы.

Азыяцкая Сарматыя

	32. Азыяцкая Сарматыя мяжуе з поўначы зь невядомай зямлёй; з захаду — эўрапэйскай Сарматыяй да вытокаў ракі Танаіса й самой ракой Танаісам да ўпадзеньня яго ў Меатыйскае возера, а таксама ўсходняй часткай Меатыйскага возера, ад Танаіса да Кімерыйскага Баспора.