Скрыўленьне хрыбетніка

Скрыўленьне хрыбетніка (скаліёз; грэц. σκολιός — крывы) — бакавая крывізна хрыбетніка ў франтальнай плоскасьці. Бывае прыроджанае і набытае. Разьвіваецца ў выніку парушэньня будовы хрыбетніка і зьмяшчэньня сярэдзіны цяжару цела ў бок ад падоўжанай восі. Здараецца пры рахіце, траўмах, пухлінах і запаленьні хрыбетніка. У 90% выпадкаў адзначаецца парушэньне абмену ў злучальнай тканцы, што вядзе да аслабленьня сувязі міжхрыбетных дыскаў(en) з хрыбтамі. Адзначаецца дэфармацыя і зьмяншэньне аб’ёму грудной клеткі(en), утварэньне рэбернага гарба, парушэньне дзейнасьці лёгкіх, сэрца і крывяносных сасудаў. Лячэньне: лячэбная фізкультура, масаж і хірургічнае ўмяшчаньне^[1].

Скрыўленьне хрыбетніка
Зьмяншэньне кута скрыўленьня з 56° да 27°
Сынонімы	скаліёз
Спэцыяльнасьць	артапэдыя
Сымптомы	разьмяшчэньне аднаго пляча вышэй за другое, выпіраньне рогу адной з лапатак
Ускладненьні	утварэньне рэбернага гарба, парушэньне дзейнасьці лёгкіх і сэрца
Звычайна праяўляецца	у 10—20 гадоў
Прычыны	пералом хрыбетніка, зьмяшчэньне сярэдзіны цяжару цела ў бок ад падоўжанай восі, рахіт
Фактары рызыкі	блізарукасьць, плоскаступнёвасьць і радыкуліт
Мэтад дыягностыкі	рэнтген
Прафіляктыка	сон на правым баку на цьвёрдым ложку з малой падушкай, плаваньне і практыкаваньні на раўнавагу
Лячэньне	артапэдычны гарсэт, гімнастыка
Частасьць	3% насельніцтва Зямлі (2014 г.)
Скрыўленьне хрыбетніка ў Вікісховішчы

На 2011 г. ад дэфармацыі хрыбетніка пакутвала каля 5% насельніцтва Зямлі, зь якіх 80% цярпела ад скрыўленьня хрыбетніка^[2].

Папярэджаньне

Разьмінаньне цягліцаў сьпіны лежачы пераменным уздымам рук і ног

Прадухіленьню хваробы спрыяе лячэбная фізкультура і багатае на бялкі, кальц і вітаміны харчаваньне^[3]. Карысна падбіраць мэблю адпаведна росту, спаць на правым баку на паўцьвёрдым ложку зь малой падушкай і праводзіць 3-хвілінныя разьмінкі цягліцаў брушнога прэсу і сьпіны прынамсі тройчы на тыдзень. Таксама станоўча ўплываюць заняткі гімнастыкай, плаваньне, коўзаньне на каньках і лыжах, практыкаваньні на раўнавагу з прадметамі на галаве. Урэшце варта пазьбягаць чытаньня на баку і нашэньня цяжару ў адной руцэ^[4].

Чыньнікі

Узьнікненьню хваробы спрыяюць пералом хрыбетніка, плоскаступнёвасьць, розная даўжыня ног, блізарукасьць, плеўрыт, поліяміеліт, радыкуліт, рахіт і сухоты. Таксама шкодзіць маларухомы лад жыцьця, працяглае сядзеньне з нахіленай галавой і стаяньне на паўсагнутай назе^[4].

Праявы

Прыкметамі хваробы ёсьць разьмяшчэньне аднаго пляча(en) вышэй за другое, выпіраньне рогу адной з лапатак(en), розная адлегласьць ад прыціснутай да бока рукі да таліі і бачная пры нахіле наперад крывізна хрыбетніка^[5].