Славэнка Дракуліч

Славэ́нка Дра́куліч (па-харвацку: Slavenka Drakulić; нар. у 1949 годзе ў Рыецы) — вядомая харвацкая пісьменьніца і публіцыстка, якая жыве ў Швэцыі.

Славэнка Дракуліч
Асабістыя зьвесткі
Нарадзілася	4 ліпеня 1949(1949-07-04)[1][2] (76 гадоў) Рыека, СФРЮ[3]
Сужэнец	Richard Swartz[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	журналістка, навэлістка, эсэістка, пісьменьніца
Мова	харвацкая[4]
Узнагароды	Ляйпцыская кніжная прэмія за эўрапейскае паразуменьне[d] (2005) Міжнародная прэмія Штэфана Гейма[d] (2020)
Славэнка Дракуліч у Вікісховішчы

Нарадзілася ў 1949 годзе ў колішняй Югаславіі. Вывучала параўнальнае літаратуразнаўства і сацыялёгію ва Ўнівэрсытэце ў Заграбе. У 1982—1992 гадах займалася журналістыкай у харвацкіх выданьнях, дзе пісала пераважна на фэміністычныя тэмы.

На пачатку 90-х гадоў эмігравала з Харватыі з палітычных прычынаў. Друкавалася ў розных эўрапейскіх газэтах.

Бібліяграфія

• Mramorna koža («Мармурная скура», 1995)
• Okus čovjeka («Смак чалавека», 1997)
• Deadly Sins of Feminism (1984)
• Kako smo preživjeli komunizam i čak se smijali («Як мы перажылі камунізм і нават сьмеючыся», 1991)
• Balkan Express: Fragmenti s druge stane rata («Балканскі Экспрэс: Фрагмэнты з другога боку вайны», 1992)
• Cafe Europa: Život nakon komunizma («Кавярня „Эўропа“: Жыцьцё пасьля камунізму», 1996)
• Kao da nisam tamo («Нібыта мяне там няма», 2000)
• S.: A Novel about the Balkans (2001)
• Pizza u Varšavi, torta u Pragu («Піца ў Варшаве, торт у Празе»)
• Ne bi ni mrava zgazili: ratni zločinci na sudu u Hagu («Яны б ні мурашкі не пакрыўдзілі: ваенныя злачынцы ў судзе ў Гаазе», 2005)
• Frida ili o boli («Фрыда, альбо пра боль», 2007)