Стыў Кер

Сты́вэн Да́глас Кер (па-ангельску: Stephen Douglas Kerr; нар. 27 верасьня 1965 году, Бэйрут, Лібан) — амэрыканскі баскетбольны трэнэр і былы гулец. Займае пасаду галоўнага трэнэра «Голдэн Стэйт Ўорыярз» з Нацыянальнай баскетбольнай асацыяцыі. Дзевяць разоў станавіўся чэмпіёнам НБА, выйграўшы пяць тытулаў у якасьці гульца, зь якіх тры ў складзе «Чыкага Булз» і два ў складзе «Сан-Антоніё Спэрз», і чатыры тытулы ў якасьці трэнэра «Ўорыярз». Мае найвышэйшы адсотак трапнасьці трохпунктавых кідкоў за кар’еру (45,4%) сярод гульцоў, якія зрабілі ня менш за 250 кідкоў, у гісторыі НБА. Таксама меў найвышэйшы адсотак трапнасьці трохпунктавых кідкоў у асобным сэзоне (52,4%) у гісторыі НБА да 2010 году, калі ягоны рэкорд абнавіў Кайл Корвэр.

Стыў Кер
Пазыцыя:	гульнёвы абаронца, атакавальны абаронца
Рост:	190 см[1]
Вага:	80 кг[1]
Грамадзянства:	ЗША[2]
Нарадзіўся:	27 верасьня 1965(1965-09-27)[3][2] (59 гадоў) Бэйрут, Лібан
Альма-матэр:	Школа Палісэйдс Чартэр[d] Арызонскі ўнівэрсытэт[d][4] American Community School at Beirut[d] Cairo American College[d]
Драфт
50, драфт НБА 1988 году Фінікс Санз
Клюбы
Гады	Клюб
1983—1988	Арызона Ўайлдкэтс[d]
1988—1989	Фінікс Санз
1989—1992	Кліўлэнд Кавальерз
1992—1993	Арланда Мэджык
1993—1998	Чыкага Булз
1999—2001	Сан-Антоніё Спэрз
2001—2002	Портлэнд Трэйл Блэйзэрз
2002—2003	Сан-Антоніё Спэрз
Асабістыя ўзнагароды і дасягненьні
NBA Coach of the Year Award[d] (2016)
Статыстыка на NBA.com

Гульнёвая кар’ера

Нарадзіўшыся ў Бэйруце ў сям’і амэрыканскага навукоўца^[5], а пачаў гуляць у баскетбол у сярэдняй школе ў Лос-Анджэлесе. Кер бараніў колеры баскетбольнай каманды Арызонскага каледжу з 1983 па 1988 гады. На першым курсе ён страціў бацьку, якога застрэліў ісламіст у Лібане^[6].

Баскетбаліст у 1987 годзе.

У 1988 годзе гулец быў абраны ў другім раўндзе драфту НБА камандай «Фінікс Санз» пад агульным 50-м нумарам. За «Фінікс Санз» правёў толькі адзіні сэзон. З 1989 па 1992 гады быў баскетбалістам клюбу «Кліўлэнд Кавальерз». У 1992 годзе далучыўся да «Арланда Мэджык», дзе правёў наступны сэзон сваёй кар’еры. Наступнай камандай у ягонай кар’еры стала «Чыкага Булз», за якую ён гуляў 6 сэзонаў. За гэты час стаў трохразовым чэмпіёнам НБА. У 1997 годзе ён стаў пераможцам спаборніцтва па трохпунктавых кідках на Матчы ўсіх зорак. З 1999 па 2001 гады гуляў за «Сан-Антоніё Спэрз», куды яго абмянялі на Чака Пэрсана^[7]. У складзе каманды ён зноў стаў чэмпіёнам НБА ў 1999 годзе. У 2001 годзе перайшоў у «Портлэнд Трэйл Блэйзэрз», дзе правёў наступны сэзон сваёй кар’еры. Апошняй камандай баскетбаліста быў «Сан-Антоніё Спэрз», куды ён вярнуўся ў 2002 годзе і адгуляў адзін сэзон. У 2003 годзе стаў чэмпіёнам НБА ў пяты раз у сваёй кар’еры.

Трэнэрская праца

У 2014 годзе быў прызначаны галоўным трэнэрам «Голдэн Стэйт Ўорыярз», замяніўшы Марка Джэксана^[8]. У сваім першым сэзоне ён дапасаваў да тактыкі сваёй каманды элемэнты трохкутнай атакі «Чыкага Булз», прастору і паскарэньне «Сан-Антоніё Спэрз» і хуткі тэмп «Фінікс Санз». Гэта дапамагло камандзе здабыць 67 перамог у сэзоне, стаўшы 10-й камандай у гісторыі НБА з 60 і больш перамогамі за сэзон. У плэй-оф яны перамаглі «Нью-Арлеан Пэліканз», «Мэмфіс Грызьліз» і «Г’юстан Рокетс». У фінале НБА «Голдэн Стэйт» сустрэўся з «Кліўлэнд Кавальерз», якімі таксама кіраваў трэнэр-пачатковец Дэйвід Блат. Гэта быў першы выпадак у гісторыі НБА, калі два трэнэры-пачаткоўцы сустрэліся ў фінале НБА, прычым Кер здабыў свой шосты тытул агулам і першы ў якасьці трэнэра^[9]. Ён таксама стаў першым трэнэрам-пачаткоўцам пасьля Пэта Райлі ў 1982 годзе, які стаў чэмпіёнам НБА.

Кер у 2017 году.

Праз два дні пасьля перамогі ў чэмпіянаце ён быў адпраўлены ў бестэрміновы водпуск праз праблемы зь сьпінаю^[10]. За час адсутнасьці Кера, якая доўжылася палову сэзону, камандай кіраваў часовы галоўны трэнэр Люк Ўолтан. У студзені 2016 году, калі Кер ужо акрыяў, «Ўорыярз» мелі 39 перамог у 43 гульнях^[11]. Трэнэр павялічыў гэтую лічбу да 73 перамог за сэзон, скасаваўшы рэкорд «Чыкага» ў 72 перамогі ў сэзоне 1995—1996 гадоў^[12]. У тым сэзоне ён быў названы трэнэрам году НБА^[13]. Кер чарговы раз прасунуў каманду ў фінал НБА, дзе «Голдэн Стэйт» зноў сустрэўся з «Кліўлэндам», але гэтым разам каманда зазнала паразу ў сэрыі зь сямі гульняў. У наступным годзе ён у трэці раз запар вывеў каманду ў фінал НБА, дзе «Голдэн Стэйт» зноў сустрэўся з «Кліўлэндам», гэтым разам сьвяткуючы перамогу. Каманда атрымала 16 перамог і адну паразу ў плэй-оф, усталяваўшы рэкорд НБА. У 2018 годзе ён зноў вывеў каманду ў фінал НБА, дзе «Голдэн Стэйт» перамаглі «Кліўлэнд» у чатырох гульнях.

У наступным сэзоне «Голдэн Стэйт» дасягнуў свайго пятага запар фіналу НБА. Саслабленая траўмамі Кевіна Д’юранта, Клэя Томпсана і Дэмаркуса Казінза, якія прапусьцілі частку фінальнай сэрыі, каманда саступіла «Таронта Рэптарз». У канцы сэзону Кер заняў трэці радок у гісторыі «Голдэн Стэйт» у сьпісе трэнэраў з найбольшай колькасьцю перамог. Два сэзоны «Ўорыярз» не траплялі ў плэй-оф у першую чаргу праз траўмы сваіх ключавых гульцоў.

Кер тым часам адначасна з працай у клюбе быў памочнікам трэнэра мужчынскай зборнай ЗША, якая здабыла залаты мэдаль на летніх Алімпійскіх гульнях 2020 году^[14]. У сьнежні 2021 году ён быў прызначаны галоўным трэнэрам зборнай^[15]. У сэзоне 2021—2022 гадоў ягоная каманда дакрочыла да фіналу НБА, дзе перамагла «Бостан Сэлтыкс», што прынесла Керу яго чацьверты трэнэрскі тытул і дзявяты агулам. У сэзоне 2022—2023 гадоў Кер і «Ўорыярз» дайшлі да паўфіналу Заходняй канфэрэнцыі, дзе ў шасьці гульнях саступілі «Лос-Анджэлес Лэйкерз». На летніх Алімпійскіх гульнях 2024 году сярод мужчынскіх баскетбольных каманд Кер трэнаваў зборную ЗША, якая здабыла пяты тытул у Парыжы, перамогшы ў фінале каманду гаспадароў турніру. 20 красавіка 2025 году ён здабыў сваю 100-ю перамогу ў плэй-оф у якасьці галоўнага трэнэра, ураўняўшыся з Лары Браўнам паводле гэтага паказьніку^[16].