Тамара Габрусь

Тамара Віктараўна Габрусь (нарадзілася 2 кастрычніка 1945, Менск) — беларускі гісторык архітэктуры, мастацтвазнавец. Сябра Саюзу беларускіх пісьменьнікаў (ад 2004 году).

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Габрусь.

Тамара Габрусь лац. Tamara Habruś
Дата нараджэньня	2 кастрычніка 1945(1945-10-02) (79 гадоў)
Месца нараджэньня	Менск, БССР, СССР
Месца вучобы	архітэктурны факультэт БНТУ[d] (1968)
Занятак	архітэктарка, гісторык архітэктуры, мастацтвазнаўка, гісторык
Навуковая сфэра	гісторыя архітэктуры, мастацтвазнаўства
Месца працы	Белпрампраект[d] Белрэстаўрацыя[d] Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклёру Рэспубліканская мастацка-экспертная рада па манументальным мастацтве пры Міністэрстве культуры Беларусі[d]
Сябра ў	Саюз беларускіх пісьменьнікаў, Беларускі саюз мастакоў, Беларускі саюз архітэктараў[d], Беларускі саюз літаратурна-мастацкіх крытыкаў[d] і Саюз пісьменьнікаў Беларусі
Навуковая ступень	доктар мастацтвазнаўства[d] (2002) і кандыдат архітэктуры[d] (1979)
Узнагароды	Ганаровая грамата Міністэрства культуры РБ (2005)

Біяграфія

• 1968 — скончыла архітэктурнае аддзяленьне будаўнічага факультэту Беларускага політэхнічнага інстытуту.
• 1974—1980 — працавала ў выдавецтве «Беларуская Энцыкляпэдыя».
• 1983 — старшы, а з 2003 вядучы навуковы супрацоўнік Інстытуту мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклёру Нацыянальнай Акадэміі Навук Беларусі.
• 2002 — доктар мастацтвазнаўства.
• 2003 — сябра Савету па манумэнтальным мастацтве Савету Міністраў Рэспублікі Беларусь.

Навуковыя інтарэсы

Дасьледуе мастацтвазнаўчыя праблемы беларускага дойлідзтва эпохі фэадалізму, мураваную архітэктуру і манумэнтальнае мастацтва беларускага барока. Разам з Г. Галенчанка ўвяла ў навуковы ўжытак і атрыбутавала першыя на тэрыторыі Цэнтральнай і Ўсходняй Эўропы архітэктурна-праектныя чарцяжы XVI ст. зь Нясьвіжа. Аўтар навуковых прац, сцэнарыяў для відэафільмаў, зборнікаў вершаў.

Працы

Аўтарка 3 манаграфій і больш за 300 артыкулаў і разьдзелаў па гісторыі беларускага дойлідзтва ў айчынных і замежных навуковых зборніках і часопісах^[1].

• Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Т. 1—7, 1979—1987 (у саўдзеле)
• Гісторыя беларускага мастацтва. Т. 1—7, 1987—1994 (у саўдзеле)
• Архітэктура Беларусі. Энцыклапедычны даведнік. 1993 (у саўдзеле)
• Скарына і яго эпоха. 1990
• Барока ў беларускай культуры і мастацтве.1998, 2000 (у саўдзеле)
• Мастацтва бачыць свет. Падручнік для сярэдняй школы. 2000
• Страчаная спадчына. 1997, 2003 (у саўдзеле, аўтар-укладальнік)
• Помнікі манументальнага дойлідства Міншчыны. Мн., 1991.
• Адлюстраванне канфесійна-палітычнай сітуацыі ў культавым дойлідстве Беларусі // Беларусіка = Albaruthenica. Мн., 1992. Кн. 2
• Появление пректного чертежа в зодчестве Белоруссии XVI в. // Архитектурное наследство. М., 1996. Вып. 41.
• Архитектура Беларуси XVI в. в свете коллекции чертежей Дж. М.Бернадони // Нясвіж: Гісторыя. Культура. Мастацтва. Варшава; Мн., 1998
• Мураваныя харалы: Сакральная архітэктура бел. барока. Мн., 2001