Уладзімер Маякоўскі

Уладзі́мер Уладзі́меравіч Маяко́ўскі (па-расейску: Владимир Владимирович Маяковский; 19 ліпеня 1893, сяло Багдадзі, Кутаіская губэрня (сучасн. Багдаці, вобласьць Імэрэці, Грузія) — 14 красавіка 1930, Масква, РСФСР) — расейскі паэт, драматург; футурыст.

Уладзімер Маякоўскі
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	19 ліпеня 1893(1893-07-19)[1][2][3][…] Багдадзі[d], Кутаіскі павет[d], Кутаіская губэрня[d], Каўказскі край[d], Расейская імпэрыя
Памёр	14 красавіка 1930(1930-04-14)[4][5][6][…] (36 гадоў) Масква, Маскоўская вобласьць, РСФСР, СССР[4]
Пахаваны	Новадзявочыя могілкі
Дзеці	Патрысія Томпсан[d] і Nikita Antonovitsj Lavinskiy[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	мастак-плякатыст, паэт, актор, драматург, пісьменьнік, маляр, журналіст, тэатральны актор, кінаактор, рэжысэр, тэатральны рэжысэр, мастак-гравэр, кінарэжысэр, плястычны артыст, сцэнарыст
Гады творчасьці	1912 — 1930
Жанр	верш, апавядальная паэзія[d], агітпроп[d] і п’еса
Мова	расейская мова[7] і грузінская мова
Узнагароды
Подпіс
Уладзімер Маякоўскі ў Вікісховішчы
http://v-v-mayakovsky.ru/

Жыцьцяпіс

Маякоўскі і Беларусь

Уладзімер Маякоўскі неаднаразова прыяжджаў у Беларусь, дзе выступаў перад слухачамі (у 1914, 1925 ды 1927 у Менску, у 1924 у Гомелі, у 1927 у Віцебску. На беларускім матэрыяле стварыў верш «Піва і сацыялізм» (пачатковая назва «Віцебскія думкі») ды верш «Не для вас папоўскія сьвяты».

Некалькі разоў, пачынаючы з 1922 г., Маякоўскі выяжджаў за межы СССР праз памежную станцыю Негарэлае. Ён спыняўся на мытні, гутарыў з памежнікамі, чытаў ім свае вершы. А адным са штуршкоў да напісаньня «Верша аб савецкім пашпарце» (1929) быў выпадак у экспрэсе «Маньчжурыя — Стоўпцы». У вершы «Яны і мы», які быў напісаны пасьля паездкі ў Нямеччыну ды Францыю восеньню 1928 г. таксама згадваецца Негарэлае ды «голая, жабрачая» Беларусь.

Людміла Ўладзімераўна Маякоўская, сястра паэта, прыяжджала ў Менск на запрашэньне Саюзу пісьменьнікаў Беларусі. Яна тады згадала, між іншым, што іхняя сям’я мае сваяцкія сувязі зь Беларусьсю — брат бацькі Міхаіл Канстанцінавіч Маякоўскі доўга жыў у Беларусі. Ён працаваў лясьнічым у Белавескай пушчы^[8] і часта пісаў з Пружан у Грузію, у Багдадзі^[9].

Беларускія пераклады

• Дзецям. 1930, пер. з рус. А. Якімовіч;
• Выбр. творы. Мн., 1940;
• Выбр. творы. Мн., 1952;
• Кім быць? Мн., 1932;
• Як узяць да ладу, што добра, што блага? Гомель, 1932;
• Дзецям. Мн., 1950;
• Конь-агонь. Мн., 1955;
• П’есы. Мн., 1985;
• Уладзімір Ільліч Ленін. 2-е выд. Мн., 1987.
• Паэзія. Мн., 2019. («Паэты плянэты»).