Вула (рака)

Вула, У́ла (таксама Вульянка, Улья́нка) — рака ў Беларусі, левы прыток ракі Дзьвіны. Цячэ ў Лепельскім, Чашніцкім і Бешанковіцкім раёнах. Даўжыня 123 км. Плошча вадазбору 4090 км². Выдатак вады ў вусьці 25,4 м³/с. Агульны спад ракі 30,2 м. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,4 ‰.

Рака

Вула лац. Vuła
Вула каля ўтокі
Агульныя зьвесткі
Выток	возера Лепельскае
Вусьце	Дзьвіна
Краіны басэйну	Беларусь
Вобласьці	Віцебская вобласьць
Даўжыня	123 км
Сярэднегадавы сьцёк	25,4 м³/с
Плошча басэйну	4090 км²
Нахіл воднай паверхні	0,4 ‰
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Асноўныя прытокі

• Правыя: Лукомка, Усьвейка, Сьвячанка
• Левыя: Бярозаўка, Верацея, Хоцінка

На рацэ

• Месты: Лепель, Чашнікі
• Мястэчка: Ула
• Гістарычнае мястэчка: Бачэйкаў

Агульныя зьвесткі

Выцякае зь Лепельскага возера на паўночнай ускраіне места Лепеля, вусьце каля мястэчка Улы Бешанковіцкага раёну. Цячэ Верхнебярэзінскай нізінай, Чашніцкай раўнінай і Полацкай нізінай.

Даліна асімэтрычная, трапэцападобная, да вёскі Промыслаў Бешанковіцкага раёну скрынкападобная; яе шырыня 300—600 м, найбольшая да 1 км у сярэдняй плыні, найменшая 100 м у верхняй плыні. Абалона чаргуецца па берагах, яе шырыня 50—100 м, ніжэй 200—400 м, у сярэдняй плыні да 600 м. Рэчышча неразгалінаванае, на працягу 75 км ад вытоку моцназьвілістае, ніжэй мерна зьвілістае (шырыня 30 м, месцамі 40—50 м).

Веснавое разводзьдзе з 3-й дэкады сакавіка да сярэдзіны траўня, сярэдняя працягласьць 56 дзён. Сярэдняе перавышэньне найвышэйшага ўзроўню над межаньню 4,6 м, найбольшае 7,3 м. Замярзае ў канцы 1-й дэкады сьнежня, крыгалом у пачатку красавіка^[1]. Рэжым ракі вывучаўся на 9 пастах, адзін зь іх (в. Бачэйкаў) дзейнічае ў наш час^[2].