Першы ўрад Арсеня Яцанюка

Ура́д Арсе́ня Яцаню́ка — ўрад Украіны, створаны ў выніку падзеяў Эўрамайдану напрыканцы лютага—пачатку сакавіка 2014 году ды які існаваў да ўтварэньня другога ўраду Арсеня Яцанюка, па выніках выбараў ў Вярхоўную Раду Ўкраіны (2014). Паводле ўкраінскага заканадаўства ачольваецца прэм’ер-міністрам краіны, якім зьяўляўся Арсень Яцанюк.

Новы ўрад краіны неўзабаве быў прызнаны большасьцю краінаў міжнароднае супольнасьці, у прыватнасьці канцлерам Нямеччыны Ангелай Мэркель, прэм’ер-міністаркай Латвіі Лаймдатай Страўюма і прэм’ер-міністрам Летувы Альгірдасам Буткявічусам, якія 27 лютага гэтага ж году афіцыйна павіншавалі Арсеня Яцанюка з прызначэньнем на пасаду^[1][2][3]. У той жа дзень віцэ-прэзыдэнт ЗША Джо Байдэн заявіў, што ЗША выражае падтрымку часоваму ўраду краіны на чале зь Яцанюком^[4][5][6][7]. Між іншым, падзеі, у выніку якіх быў сфармаваны новы ўрад краіны, былі асуджаныя Расеяй як незаконны пераварот, падобныя ацэнкі выказалі таксама прадстаўнікі ўладаў на Крымскім паўвостраве. Гэта, у сваю чаргу, спрычынілася да працягу г.зв. Крымскага крызісу, у якім актыўны ўдзел узялі прарасейскія ўладавыя структуры рэгіёну пры падтрымцы Расеі^{[8][9][10][11]}.

Утварэньне

Асноўны артыкул: Эўрамайдан

Напрыканцы лістапада 2013 году ў Кіеве, а потым па ўсёй тэрыторыі краіны пачаўся шэраг антыўрадавых дэманстрацыяў, якія, незважаючы на некалькі пэрыядаў своеасаблівага згасаньня пратэстаў, разьвіліся ў буйныя антыўрадавыя выступленьні. Урэшце ў выніку пратэстаў тагачасны прэзыдэнт Украіны Віктар Януковіч уцёк з краіны, і 21 лютага 2014 Вярхоўная Рада Ўкраіны, карыстаючыся вернутай на той момант Канстытуцыяй 2004 году, зацьвердзіла імпічмэнт Януковіча і надала паўнамоцтвы сьпікера Рады й выканаўца абавязкаў прэзыдэнта краіны аднаму зь лідэраў апазыцыі, Аляксандру Турчынаву^[12].

Упершыню ўрад быў прадстаўлены на галоўным месцы пратэстаў Эўрамайдану, Майдане Незалежнасьці 26 лютага^[13], на наступны дзень склад ураду быў зацьверджаны на чарговай сэсіі Вярхоўнае Рады^[14][15]. У складзе новага ўраду не было прадугледжана ніводнае пасады для прадстаўнікоў партыі УДАР, у тым ліку й для ейнага лідэра, Віталя Клічко^[16][17], у выніку чаго прадстаўнікі партыі адмовіліся ад фармаваньня новага ўраду^[18].

У першы дзень утварэньня новага ўраду 250 дэпутатаў з партыяў Бацькаўшчына, УДАР і Свабода ўтварылі дэпутацкія фракцыі Эканамічнае разьвіцьцё й Сувэрэнная Эўрапейская Ўкраіна^[19].

Як паведамляецца, новы ўрад не выказвае жаданьня па далучэньні Ўкраіны да НАТА^[20].

Склад

Ніжэй прыведзены пералік новых чальцоў ураду Ўкраіны. Курсівам указаныя выканаўцы абавязкаў міністра.

Пасада	Партыя	Займае[14][21]
Прэм’ер-міністар	Бацькаўшчына	Арсень Яцанюк
Першы віцэ-прэм’ер-міністар	Незалежны	Віталь Ярэма
Віцэ-прэм’ер-міністар	УА Свабода	Аляксандар Сыч
Віцэ-прэм’ер-міністар	незалежны	Уладзімер Гройсман
Міністар рэгіянальнага разьвіцьця, будаўніцтва й жыльлёва-камунальнае гаспадаркі Ўкраіны	Незалежны	Уладзімер Гройсман
Міністар юстыцыі	Бацькаўшчына	Павал Пятрэнка
Міністар замежных справаў	Незалежны	Андрэй Дзяшчыца (да 19 чэрвеня)
	Незалежны	Павал Клімкін
Міністар фінансаў	Незалежны	Аляксандар Шлапак
Міністар сацыяльнае палітыкі	Бацькаўшчына	Людміла Дзянісава
Міністар аховы здароўя	Актывісты Эўрамайдану	Алег Мусі
Міністар эканамічнага разьвіцьця й гандлю	Незалежны	Павал Шарамета[22]
Міністар адукацыі й навукі	Незалежны	Сяргей Квіт
Міністар культуры	Актывісты Эўрамайдану	Яўген Нішчук[22]
Міністар абароны	УА Свабода	Ігар Ценюх (да 25 сакавіка)
	Незалежны	Міхаіль Коваль
Міністар унутраных справаў	Бацькаўшчына	Арсэн Авакаў
Міністар аграрнае палітыкі й харчаваньня	УА Свабода	Ігар Швайка
Міністар паліва й энэргетыкі		Юры Продан
Міністар экалёгіі й прыродных рэсурсаў	УА Свабода	Андрэй Мохнік
Міністар інфраструктуры	Бацькаўшчына	Максім Бурбак
Міністэрства моладзі й спорту	Актывісты Эўрамайдану	Дзьмітры Булатаў
Міністар Кабінэту міністраў Украіны	Бацькаўшчына	Астап Семярак[a]

24 ліпеня гэтага ж году старшыня ўраду Арсень Яцанюк падаў у адстаўку з прычыны распаду кааліцыі «Эўрапейскі выбар». Як адзначыў Яцанюк, дзеля фармаваньня новае кааліцыі давялося б прыбегнуць да супрацоўніцтва з прыхільнікамі былога ўраду — Партыяй Рэгіёнаў і КПУ, якія, на думку Яцанюка, блякуюць ініцыятывы ўраду, аднак Яцанюк падкрэсьліў недапушчальнасьць гэтага варыянту. Іншым варыянтам паводле Яцанюка стала адстаўка прэм’ер-міністра й ураду, на што, на думку прэм’ера, урадавыя асобы й мусяць пайсьці^[23].