Францішак Стэфан Сапега

Францішак Стэфан Сапега (да 1661 — 25 чэрвеня 1686, Люблін) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Чашнік (з 1666) і канюшы вялікі літоўскі (з 1670).

Францішак Стэфан Сапега
лац. Francišak Stefan Sapieha

Францішак Стэфан Сапега. Партрэт з Коданскай галерэі, 1709
Герб Ліс
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	каля 1646
Памёр	25 чэрвеня 1686(1686-06-25)[1][2][3] Люблін, Малапольская правінцыя[d], Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая[2]
Пахаваны	Бярозаўскі кляштар
Род	Сапегі
Бацькі	Павал Ян Ганна Барбара з Копацяў
Дзеці	Ян Казімер Сапега[4], Юзэф Францішак Сапега[4], Юры Фэліцыян Сапега[5], Барбара з Сапегаў[d][4], Францішка Ізабела з Сапегаў[d][5], Кацярына з Сапегаў[d][5] і Соф’я з Сапегаў[d][5]
Дзейнасьць	вайсковец

Біяграфія

З чарэйска-ружанскай лініі магнацкага роду Сапегаў гербу Ліс, сын Паўла Яна і Ганны Барбары з Копацяў. Меў братоў Казімера Яна, Бэнэдыкта Паўла і Лявона Базыля.

Навучаўся ў Лёвэнскім унівэрсытэце (1661—1663 гады), потым разам з братамі Казімерам Янам і Бэнэдыктам Паўлам вандраваў Эўропай, адкуль вярнуўся ў красавіку 1664 году.

У 1666 годзе атрымаў урад чашніка вялікага, у 1670 годзе — канюшага вялікага. У 1668 годзе быў прыхільнікам кандыдатуры маскоўскага гаспадара Аляксея Міхайлавіча, аднак у рэшце падтрымаў абраньне каралём і вялікім князем Міхала Карыбут-Вішнявецкага.

Неаднаразова абіраўся паслом на соймы. У 1678—1679 гадох быў маршалкам гарадзенскага сойму^[6].

Браў удзел у Хоцінскай бітве (1673 год) і ў выправе на Вугоршчыну і Славаччыну.

Пабраўся шлюбам з Ганнай Крыстынай Любамірскай (у 1672 годзе), зь якой меў сыноў Яна Казімера, Юзэфа Францішка і Юрыя Фэліцыяна, а таксама дачок Барбару, Францішнку Ізабэлу, Кацярыну і Соф’ю.

Спачыў у касьцёле пры кляштары картузаў у Бярозе Картускай^[7].