Фэліцыян Піліп Валадковіч

Фэліцыян Піліп Валадковіч (1697—1778) — царкоўны дзяяч Рэчы Паспалітай. Уніяцкі біскуп холмскі і белскі (з 1730), біскуп уладзімерскі і берасьцейскі (з 1756), мітрапаліт кіеўскі, галіцкі й усяе Русі (з 1762).

Фэліцыян Піліп Валадковіч
лац. Felicyjan Pilip Vaładkovič

Фэліцыян Піліп Валадковіч
Герб Радван
XIII мітрапаліт кіеўскі, галіцкі й усяе Русі
1762 — 1778
Папярэднік	Флярыян Грабніцкі
Наступнік	Леў Шаптыцкі
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1697(1697)
Памёр	1778(1778) Цумань, Валынскае ваяводзтва, Малапольская правінцыя[d], Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Род	Валадковічы
Бацькі	Дамінік Алёйзы Валадковіч[d] Тэрэса Янішэўская[d]
Дзейнасьць	каталіцкі сьвятар, каталіцкі біскуп

Біяграфія

З шляхецкага роду Валадковічаў гербу Радван зьменены. Імаверна, быў сынам Дамініка Алаіза і Тэрэзы зь Янішэўскіх^[1].

Займаў некалькі царкоўных пасадаў, з 1753 году быў каад’ютарам мітрапаліта кіеўскага Флярыяна Грабніцкага, потым стаў мітрапалітам.

Кароль і вялікі князь Станіслаў Аўгуст Панятоўскі спрабаваў зьвінаваціць Фэліцыяна Піліпа Валадковіча ў злоўжываньнях, аднак Ватыкан абвясьціў невінаватасьць уладыкі (1770 год). Нягледзячы на гэтае, цкаваньне мітрапаліта з боку ўладаў Рэчы Паспалітай працягвалася да канца ягонага жыцьця^[2].

Стрыечны дзед Тадэвуша Рэйтана, пасла ад Наваградзкага ваяводзтва ВКЛ на сойм 1773—1775 гадоў.