Энвер Барыеў

Энве́р Рыза́евіч Бары́еў (нарадзіўся 2 кастрычніка 1964 году, Алі-Байрамлы, Азэрбайджанская ССР) — беларускі дзяржаўны дзяяч, міністар па надзвычайных сытуацыях Рэспублікі Беларусь (2005—2010), амбасадар ў Туркмэністане (2011—2013).

Энвер Барыеў
па-азэрбайджанску: Ənvər Rza oğlu Barıyev
Надзвычайны і Паўнамоцны Амбасадар Рэспублікі Беларусь у Туркмэнскай Рэспубліцы
26 жніўня 2011 — 16 траўня 2013
Прэзыдэнт	Аляксандар Лукашэнка
Прэм’ер-міністар	Міхаіл Мясьніковіч
Папярэднік	Юры Малумаў
Наступнік	Алег Табанюхаў
Міністар па надзвычайных сытуацыях Рэспублікі Беларусь
22 сакавіка 2005 — 29 сьнежня 2010
Прэзыдэнт	Аляксандар Лукашэнка
Прэм’ер-міністар	Сяргей Сідорскі
Папярэднік	Валеры Астапаў
Наступнік	Уладзімер Вашчанка
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	2 кастрычніка 1964 (60 гадоў) Алі-Байрамлы, АзССР
Адукацыя	Львоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт бясьпекі жыцьцядзейнасьці[d] Academy of State Fire Service[d] Акадэмія кіраваньня пры прэзыдэнце Рэспублікі Беларусь
Узнагароды	Ордэн За службу Радзіме 3 ступені Мэдаль За бездакорную службу 2 ступені Мэдаль За бездакорную службу 3 ступені

Біяграфія

Нарадзіўся ў г. Алі-Байрамлы Азэрбайджанскай ССР у 1964 годзе. У 1985 годзе скончыў Львоўскую пажарна-тэхнічную вучэльню МУС СССР, у 1991 годзе — Вышэйшую інжынэрную пажарна-тэхнічную школу МУС СССР. Служыў ва Ўзброеных сілах, МУС, КДБ, памежных войсках. 1991—1996 гады — на розных пасадах у Рэспубліканскім навукова-практычным цэнтры пажарнай бясьпекі Галоўнае ўправы ваенізаванай пажарнай службы МУС Беларусі. 1996—1999 — першы намесьнік начальніка Галоўнае ўправы ваенізаванай пажарнай службы МУС — начальнік штабу. Са жніўня 1999 году — першы намесьнік міністра па надзвычайных сытуацыях Рэспублікі Беларусь. У 2000 годзе скончыў Акадэмію кіраваньня пры прэзыдэнце Рэспублікі Беларусь. З 29 сьнежня 2004 году — выканаўца абавязкаў кіраўніка МНС. 22 сакавіка 2005 году — 29 сьнежня 2010 — міністар па надзвычайных сытуацыях Рэспублікі Беларусь.

26 жніўня 2011 году прызначаны амбасадарам Беларусі ў Туркмэністане^[1]. 16 траўня 2013 году быў адстаўлены з гэтай пасады^[2].

Кандыдат пэдагагічных навук, дацэнт. Мае болей за 100 навуковых публікацыяў.

Генэрал-маёр унутранай службы.

Узнагароды

Узнагароджаны ордэнам «За службу Радзіме» ІІІ ступені, мэдалём «За бездакорную службу» ІІ, ІІІ ступеняў, мэдалямі іншых краінаў.