Якуб Ермаловіч

Якуб Ермаловіч (7 жніўня 1910, в. Вяшэўка, Ігуменскі павет, Менская губэрня, цяпер Бярэзінскі раён, Менская вобласьць — 18 красавіка 1987, Бярэзінскі раён) — беларускі празаік.

Якуб Ермаловіч
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	7 жніўня 1910(1910-08-07) Вяшэўка, Ігуменскі павет, Менская губэрня, Расейская імпэрыя
Памёр	18 красавіка 1987(1987-04-18) (76 гадоў) Бярэзінскі раён, Менская вобласьць, БССР, СССР
Пахаваны	Вяшэўка
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік

Біяграфія

Друкавацца пачаў у раённых газэтах у 1929 годзе, у цэнтральных беларускіх выданьнях у 1931 годзе. У 1931 годзе скончыў Мсьціслаўскія двухгадовыя пэдагагічныя курсы. Выкладаў у вёсцы Ўсушак Чавускага раёну, з 1932—1933 гг. літсупрацоўнік газэты «Калектывіст» у Ігумене (Менская вобласьць). У 1933 годзе паступіў на літаратурны факультэт Менскага пэдагагічнага інстытуту.

Арыштаваны 2 кастрычніка 1936 г., асуджаны да зьняволеньня.

У пэрыяд нямецкай акупацыі жыў у вёсцы Вяшэўцы. Зь верасьня 1944 настаўнік беларускае мовы і літаратуры ў Беразіне, потым у сярэдняй школе ў вёсцы Пагост Бярэзінскага раёна. У 1959 годзе завочна скончыў Магілёўскі пэдінстытут. Член СП СССР з 1961 г. Пахаваны ў вёсцы Вяшэўцы^[1].

Творы

• Над Бярозай: Апавяданьні. Мн., 1960;
• Душа чалавека: Аповесьць і апавяданьні. Мн., 1962;
• Родная зямля: Аповесьць і апавяданьні. Мн., 1967;
• Твар у твар: Аповесьць і апавяданьні. Мн., 1970;
• Сьлед на зямлі: Аповесьці. Мн., 1977;
• Сіняя птушка: Аповесьці й апавяданьні. Мн., 1980;
• Акопы не пазарасталі: Аповесьці. Мн., 1985.