Ян Эдвард Ваньковіч

Ян Э́двард Ванько́віч (23 кастрычніка 1834^[1], маёнтак Малая Сьляпянка, Менскі павет — 2 жніўня 1899, Кракаў) — кіраўнік паўстаньня 1863—1864 рокаў у Берасьцейскім павеце. Сын Валянціна Ваньковіча.

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Ваньковіч.

Жыцьцяпіс

Сын Валянціна Ваньковіча і Анелі з Растоцкіх. Па сьмерці бацькі атрымаў у спадчыну маёнтак Малая Сьляпянка.

Скончыў Лясны інстытут у Пецярбургу (1860), працаваў надлясьнічым у Белавежы.

Браў удзел у паўстаньні 1863—1864 рокаў: змагаўся ў аддзеле Стасякевіча, ад траўня ўзначаліў гэты аддзел. Пасьля дзейнічаў на Падляшшы, узначальваў берасьцейскі й кобрынскі паўстанцкія аддзелы. Удзельнічаў таксама ў паходзе генэрала Юзэфа Высоцкага.

Па паразе аддзелу пераехаў у Галіччыну, касір Галіцыйскага банку(pl).

За ўдзел у паўстаньні маёнтак Малая Сьляпянка быў канфіскаваны царскімі ўладамі. Ян Эдвард быў арыштаваны аўстрыйскімі ўладамі, але здолеў уцячы і да 1869 перабываў на эміграцыі^[2]. Вярнуўся ў Кракаў, дзе й памёр.

Пахаваны на Ракавіцкіх могілках у Кракаве^[3].

Быў жанаты са Станіславай Ясклоўскай.