Віктар Ганчарэнка

Ві́ктар Ганчарэ́нка (нар. 10 чэрвеня 1977 году, Хвойнікі, Гомельская вобласьць) — беларускі футбаліст і футбольны трэнэр. У 2007—2013 гадах узначальваў барысаўскі БАТЭ. Найлепшы трэнэр Беларусі 2008, 2009, 2010, 2012, 2014, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020 і 2022 гадоў. У цяперашні час зьяўляецца галоўным трэнэрам клюбу «Пары».

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Ганчарэнка.

Віктар Ганчарэнка
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся	10 чэрвеня 1977(1977-06-10)[1] (48 гадоў) Хвойнікі, Гомельская вобласьць, БССР, СССР
Рост	171 см[2]
Вага	71 кг[2]
Пазыцыя	абаронца
Клюбы
Гады	Клюб	Гульні (галы)¹
1995—1997	РВАР[d]	49 (3)
1998—2002	БАТЭ	82 (1)
2000	РШВСМ-Алімпія[d]	2 (0)
Зборныя
1998—1999	Беларусь (да 21)	9 (1)
Трэнэрскія клюбы
2007—2013	БАТЭ
2013—2014	Кубань Краснадар
2015	Урал
2016	Уфа
2016—2021	ЦСКА Масква
2021—2022	Краснадар
2022—2024	Урал
2024—2025	Пары Ніжні Ноўгарад

Адукацыя і праца

Скончыў Хвойніцкую спартовую школу і сталічную Рэспубліканскую вучэльню алімпійскага рэзэрву. Атрымаў вышэйшую спартовую адукацыю — у 2004 годзе скончыў Беларускую акадэмію фізычнай культуры (трэнэр па футболе). Мае трэнэрскую ліцэнзію «Pro».

Кар’ера

Выступаў за «Стралічава», МВКЦ-96, РВАР і БАТЭ. Абаронца. Двухразовы чэмпіён Беларусі ў складзе БАТЭ (1999, 2002), бронзавы прызэр чэмпіянату Беларусі (2001). Кар’еру гульца завяршыў у 25 гадоў праз сур’ёзную траўму — разрыў крыжападобнай зьвязкі^[3], мэніск. У час выступленьня за БАТЭ здымаў кватэру разам з брамнікам нацыянальнай зборнай Юр’ем Жаўновым.

У 2004—2006 гадах працаваў трэнэрам дублюючага складу БАТЭ. З 2007 — старэйшы трэнэр ФК БАТЭ. З 13 лістапада 2007 году — галоўны трэнэр ФК БАТЭ. Увосень 2008 году вывеў ФК БАТЭ ў групавы раўнд Лігі чэмпіёнаў. Ганчарэнка стаў самым маладым трэнэрам у гісторыі Лігі чэмпіёнаў. Разам з БАТЭ пяць разоў выйграваў чэмпіянат Беларусі (2008, 2009, 2010, 2011, 2012), Кубак Беларусі (2010), двойчы Супэркубак Беларусі (2010, 2011). Найлепшыя дасягеньні ў эўракубках (разам з БАТЭ) — групавы этап Лігі чэмпіёнаў (2008, 2012), 1/16 фіналу Лігі Эўропы (2011, 2013).

У кастрычніку 2013 году сышоў з БАТЭ і падпісаў кантракт на 4,5 году з краснадарскай «Кубаньню»^[4]. У лістападзе 2014 году кантракт з «Кубаньню» быў скасаваны з ініцыятывы кіраўніцтва клюбу^[5]. На момант звальненьня «Кубань» знаходзілася на 5 месцы ў прэм’ер-лізе чэмпіянату Расеі і за 13 гульняў прайграла адзін раз, у Кубку Расеі каманда выйшла ў 1/4 фіналу^[6]. У чэрвені 2015 году падпісаў кантракт на тры гады з клюбам «Урал» зь Екацярынбургу^[7]. Пакінуў клюб 25 жніўня 2015 году перад матчам з грозьненскім «Церакам»^[8], а 1 верасьня кантракт з клюбам быў скасаваны па ўзаемнай згодзе бакоў^[9]. 13 верасьня 2015 году ўвайшоў у трэнэрскі штаб маскоўскага ЦСКА, дзе заняў пасаду старэйшага трэнэра^[10]. У чэрвені 2016 году ўзначаліў расейскі клюб «Уфа»^[11], які пакінуў у сьнежні 2016 году і ачоліў маскоўскі ЦСКА^[12].

Пакінуў пасаду галоўнага трэнэра ЦСКА паводле пагадненьня бакоў у сакавіку 2021 году^[13]. 6 красавіка 2021 году заняў пасаду галоўнага трэнэра «Краснадара»^[14]. 5 студзеня 2022 году клюб абвесьціў аб скасаваньні кантракту з Ганчарэнкам^[15]. У жніўні 2022 году зноў стаў галоўным трэнэрам «Уралу»^[16]. Быў звольнены ў траўні 2024 году^[17]. У кастрычніку 2024 году было агалошана аб прызначэньні Ганчарэнкі галоўным трэнэрам «Пары»^[18].

Сям’я

Жанаты, выхоўвае сына Арцёма. Маці і сястра жывуць у гарадзкім пасёлку Рудабелка, што на Гомельшчыне. Бацька, які працаваў у Чарнобылі ў першыя дні пасьля катастрофы, памёр у 1993 годзе, пахаваны ў Хвойніках. Ганчарэнка кажа, што менавіта бацька прышчапіў яму любоў да футболу.

Зацікаўленасьці

Любімыя клюбы — «Манчэстэр Юнайтэд», «Вільярэал», «Мілян». Любімыя трэнэры — Фабіё Капэльлё, Алекс Фэрг’юсан, Арсэн Вэнгер. Хобі — Формула-1. Любімы гоншчык — Льюіс Гэмілтан. Любімая каманда — «Макларэн».