Леў Літвінаў

Леў Маркавіч Літвінаў (сапраўднае імя: Леў Гурэвіч; 28 красавіка 1899 — 21 сакавіка 1963) — беларускі рэжысэр, заслужаны дзеяч мастацтваў Беларусі (1946) і Татарстана (1953).

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Літвінаў.

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Гурэвіч.

Леў Літвінаў
Дата нараджэньня	9 красавіка 1899(1899-04-09)
Месца нараджэньня	Менск, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	21 сакавіка 1963(1963-03-21) (63 гады)
Месца сьмерці	Казань, РСФСР, СССР
Месца вучобы	Беларуская драматычная студыя[d] (1926)
Занятак	тэатральны рэжысэр
Месца працы	Дзяржаўны жыдоўскі тэатар БССР Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы Казанскі дзяржаўны акадэмічны расейскі Вялікі драматычны тэатар[d]
Узнагароды

Біяграфія

Нарадзіўся Леў Гурэвіч у красавіку 1899 году ў Менску. У 1926 годзе скончыў Беларускую драматычную студыю ў Маскве. У 1927—1932 гадах (і пасьля ў 1942—1943) Літвінаў зьяўляецца рэжысэрам Дзяржаўнага габрэйскага тэатру БССР. Мастацкі кіраўнік (1932—1937) галоўны рэжысэр (1943—1950) Купалаўскага тэатру. У 1950—1963 — галоўны рэжысэр Казанскага тэатру імя Качалова(ru). Памёр у Казані.

Пастаноўкі

• «Жакерыя» Праспэра Мэрымэ (1932) у 1-ым Беларускім дзяржаўным тэатры^[1]
• «Бацькаўшына» Кузьмы Чорнага (1933)
• «Салавей» Зьмітрака Бядулі (1937, разам зь Леанідам Рахленкам)
• «Паўлінка» Янкі Купалы (1944)
• «Дзень цудоўных падманаў» Рычарда Шэрыдана (1948)
• «Гэта было ў Менску» Алеся Кучара (1949)

Бібліяграфія

• Леў Ліцьвінаў. Юбілей майстра савецкага тэатра Заслужанага артыста рэспублікі М. Ф. Рафальскага. / Навум Ленцнэр // Звязда : газэта. — Менск: 1934, 24 лістапала. — С. 3.