Леанід Рахленка

Леанід Рыгоравіч Рахленка ( 6 верасьня [ст. ст. 24 жніўня] 1907, мяст. Церахоўка, цяпер Добрускі раён, Гомельская вобласьць, Беларусь — 1986, Менск, цяпер Беларусь) — беларускі актор і рэжысэр.

Леанід Рахленка
Дата нараджэньня	6 верасьня 1907
Месца нараджэньня	мястэчка Церахоўка, Гомельскі павет, Магілёўская губэрня, Паўночна-Заходні край, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	9 сакавіка 1986
Месца сьмерці	Менск, Беларуская ССР, СССР
Месца пахаваньня	Усходнія могілкі
Месца вучобы	Тэхнікум сцэнічных мастацтваў[d] (1927)
Занятак	актор
Месца працы	Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы
Гады дзейнасьці	1926—1981
Сябра ў	Беларускі саюз тэатральных дзеячоў[d]
Дзеці	Юрый Леанідавіч Рахленка[d] і Валянціна Рахленка[d]
Узнагароды	Ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі Ордэн Працоўнага Чырвонага Сьцягу

Народны артыст Беларусі (1946) і СССР (1966), ляўрэат дзяржаўнай прэміі Беларусі (1970). У 1929—1981 гадах працаваў у Беларускім тэатры імя Янкі Купалы, дзе ў 1937—1941 гадах быў мастацкім кіраўніком. Выступаў у пастаноўках «Хто сьмяецца апошнім» Кандрата Крапівы ў ролі Гарлахвацкага, «Салавей» Зьмітрака Бядулі ў ролі Сымона і «На дне» Максіма Горкага ў ролі Бубнава. Здымаўся ў фільмах «Міколка-паравоз», «Палеская легенда», «Гадзіньнік спыніўся апоўначы» і «Веснавыя навальніцы»^[1].

Жыцьцяпіс

У 1925—1927 гадах навучаўся ў Ленінградзкім інстытуце сцэнічнага мастацтва (Расейская СФСР) на курсе Леаніда Віўена і Сяргея Радлава. З 1926 году ў Ленінградзкім рабочым тэатры пралеткульту. У 1929—1981 гадах у Беларускім тэатры імя Янкі Купалы, дзе ў 1937—1941 гадах займаў пасаду мастацкага кіраўніка. Адначасна ў 1956—1958 і 1967—1969 гадах быў мастацкім кіраўніком студыяў пры тэатры. Выкананыя ім ролі былі адметныя выразнасьцю душэўных уласьцівасьцяў, сьветапогляднай абагульненасьцю і падрабязнасьцю распрацоўкі. Ён выканаў наступныя ролі ў адпаведных пастаноўках:

• Старац — «Раскіданае гняздо» Янкі Купалы;
• Сымон — «Салавей» Зьмітрака Бядулі;
• Гарлахвацкі — «Хто сьмяецца апошнім» Кандрата Крапівы;
• Добрых — «Амністыя» Мікалая Матукоўскага;
• Круціцкі — «На ўсякага мудраца хапае прастаты» Аляксандра Астроўскага;
• Прыбыткоў — «Апошняя ахвяра» А.Астроўскага;
• Дудукін — «Безь віны вінаватыя» Астроўскага;
• Бубнаў — «На дне» Максіма Горкага;
• Бераст — «Платон Крэчат» Аляксандра Карнейчука;
• Сьцяпан Сыравараў — «У мяцеліцу» Леаніда Лявонава;
• Ён — «Чацьверты» Канстанціна Сіманава^[2].

Яго пастаноўкі вызначаліся дакладнасьцю вобразнай будовы, тонкай распрацоўкай характараў і акторскай спалучанасьцю. На памостках Купалаўскага тэатру ён паставіў:

• 1934 — «Канец дружбы» са Львом Літвінавым;
• 1936 — «Ваўкі і авечкі» А.Астроўскага;
• 1937 — «Скупы» Мальера;
• 1937 — «Салавей» з Л.Літвінавым;
• 1938 — «Безь віны вінаватыя» Астроўскага;
• 1938 — «Партызаны» са Канстанцінам Саньнікавым;
• 1939 — «Хто сьмяецца апошнім» з Восіпам Раеўскім;
• 1941 — «У стэпах Украіны» А.Карнейчука;
• 1943 — «Рускія людзі» К.Сіманава;
• 1953 — «Каварства і каханьне» Фрыдрыха Шылера;
• 1954 — «Вогненны мост» Барыса Рамашова;
• 1956 — «Пані міністэрша» Браніслава Нушыча;
• 1962 — «Паўночная мадонна» братоў Тур (Леаніда Тубельскага і Пятра Рыжэя)^[2].

Фільмаграфія

• 1941 — «Жыві, родная Беларусь» (музычны фільм): паэт
• 1941 — «Марскі ястраб»: контар-адмірал
• 1954 — «Хто сьмяецца апошнім»: кіраўнік інстытуту Гарлахвацкі
• 1956 — «Міколка-паравоз»: нямецкі палкоўнік
• 1957 — «Палеская легенда»: пан Іван
• 1957 — «Далёкае і блізкае»: Чугай
• 1957 — «Сьцяпан Кальчугін»: Бахмуцкі
• 1958 — «Гадзіньнік спыніўся апоўначы»: Курт фон Готбэрг
• 1960 — «Вясновыя навальніцы»^[2]: прафэсар
• 1978 — «Расклад на пасьлязаўтра»: прафэсар Калмыкаў
• 1980 — «Атлянты і карыятыды»: Багдан Вітальевіч

Сям’я

• жонка Лідыя Ржэцкая (1899—1977) — акторка, народная артыстка СССР (1955)
• брат Аляксандар Рахленка (1918—1959) — актор
• унук Аляксандар Юр’евіч Рахленка (нар. 1961) — кінаактор