Мікола Грынчык

Мікола Грынчык (1 жніўня 1923, в. Быцень, Івацэвіцкі раён — 1999) — беларускі літаратуразнавец. Доктар філялягічных навук. Прафэсар. Заслужаны дзеяч навукі Беларускай ССР (1977).

Мікола Грынчык
Дата нараджэньня	1 жніўня 1923(1923-08-01)
Месца нараджэньня	Быцень, Слонімскі павет[d], Наваградзкае ваяводзтва, Польская Рэспубліка
Дата сьмерці	12 кастрычніка 1999(1999-10-12) (76 гадоў)
Месца сьмерці	Менск, Беларусь
Месца пахаваньня	Быцень
Месца вучобы	Гарадзенскі дзяржаўны ўнівэрсытэт імя Янкі Купалы
Занятак	літаратурны крытык, літаратуразнаўца, фальклярыст, навуковец, прафэсар унівэрсытэту
Навуковая сфэра	літаратуразнаўства[1], літаратурная крытыка[1] і фальклярыстыка[1]
Месца працы	Інстытут літаратуры імя Янкі Купалы Гомельскі дзяржаўны ўнівэрсытэт Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт культуры і мастацтваў
Сябра ў	Саюз пісьменьнікаў СССР
Навуковая ступень	доктар філялягічных навук[d] (1970)
Узнагароды

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. З сакавіка 1943 году — агентурны разьведчык партызанскага атраду «Савецкая Беларусь» Берасьцейскага злучэньня, зь ліпеня 1944 году — у Савецкай Арміі, на фронце. Быў цяжка паранены.

Пасьля вайны працаваў загадчыкам Быценьскага раённага аддзела сацыяльнага забесьпячэньня. У 1952 годзе скончыў літаратурны факультэт Гарадзенскага пэдагагічнага інстытуту. Настаўнічаў на Гарадзеншчыне.

Скончыў асьпірантуру пры Інстытуце літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР (1957), затым — навуковы супрацоўнік гэтага інстытуту. З 1970 годзе — загадчык катэдры беларускай літаратуры Гомельскага дзяржаўнага ўнівэсытэту. Адначасова ў 1973-1985 гг. — галоўны рэдактар рэспубліканскага навуковага міжведамаснага зборніка «Беларуская літаратура». З 1980 году — загадчык катэдры літаратуры Менскага інстытуту культуры.

Навуковая дзейнасьць

Выступаў як крытык і літаратуразнавец з 1957 году. Аўтар манаграфій «Максім Багдановіч і народная паэзія» (1963), «Фальклёрныя традыцыі ў беларускай дакастрачніцкай паэзіі» (1969), «Шляхі беларускага вершаскладаньня» (1973), крытыка-біяграфічнага нарыса «Аркадзь Куляшоў» (1964), адзін з аўтараў «Гісторыі беларускай савецкай літаратуры» (1966), «Гісторыі беларускай дакастрычніцкай літаратуры» (1969), «Истории белорусской дооктябрьской литературы» (1977), падручнікаў для студэнтаў філфака педінстытутаў «Гісторыя беларускай савецкай літаратуры. 1917-1940» (1981), «Гісторыя беларускай літаратуры. XIX - пачатак XX ст.» (1981) і «Гісторыя беларускай літаратуры. Старажытны пэрыяд» (1985).