Сальваторэ Квазымада

Сальваторэ Квазымада (па-італьянску: Salvatore Quasimodo, 20 жніўня 1901 — 14 чэрвеня 1968) — італьянскі пісьменьнік, паэт, перакладчык. Ляўрэат Нобэлеўскай прэміі па літаратуры (1959) «За лірычную паэзію, якая з клясычнай жвавасьцю выказвае трагічны досьвед нашага часу».

Сальваторэ Квазымада
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	20 жніўня 1901(1901-08-20)[1][2][3][…] Мадзіка[d][4][5][6]
Памёр	14 чэрвеня 1968(1968-06-14)[7][1][2][…] (66 гадоў) Нэапаль, Італія[7][4][5][…]
Пахаваны	Манумэнтальныя могілкі Міляну[d]
Сужэнец	Бічэ Данэці[d][5] і Maria Cumani Quasimodo[d][5]
Дзеці	Alessandro Quasimodo[d][5]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт, мовазнавец, пісьменьнік, перакладнік, сцэнарыст, прафэсар унівэрсытэту, журналіст, літаратурны крытык, крытык
Мова	італьянская мова[8], ангельская, француская мова і гішпанская мова
Узнагароды	Нобэлеўская прэмія ў галіне літаратуры (1959) Taormina prize[d] (1953)
Сальваторэ Квазымада ў Вікісховішчы
http://www.salvatorequasimodo.it/

На беларускую мову вершы Квазымада пераклалі Лявон Баршчэўскі^[9], Язэп Семяжон^[10], Янка Сіпакоў^[11].

Творы

• Acque e terre (1930)
• Oboe sommerso (1932)
• Erato e Apòllìon (1938)
• Poesie (1938)
• Ed è subito sera (1942)
• Con il piede straniero sopra il cuore (1946)
• Giorno dopo giorno (1947)
• La vita non è sogno (1949)
• Il falso e vero verde (1954)
• La terra impareggiabile (1958)
• Il poeta e il politico e altri saggi (1960)
• Dare e avere (1966)