Яўген Еўтушэнка

Яўге́н Алякса́ндравіч Еўтушэ́нка (па-расейску: Евге́ний Алекса́ндрович Евтуше́нко; 18 ліпеня 1933, Зіма, Іркуцкая вобласьць — 1 красавіка 2017, Талса, Аклагома, ЗША) — савецкі й расейскі паэт.

Яўген Еўтушэнка
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	18 ліпеня 1932(1932-07-18)[1] Зіма[d], Іркуцкая вобласьць, РСФСР, СССР
Памёр	1 красавіка 2017(2017-04-01)[2][1] (84 гады) Талса[2]
Пахаваны	Перадзелкінскія могілкі[d]
Бацькі	Q125631960?
Сужэнец	Bella Akhmadulina[d] і Джэн Батлер[d]
Дзеці	Аляксандар Еўтушэнка[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт, навэліст, сцэнарыст, рэжысэр, актор, настаўнік, пісьменьнік, публіцыст, фатограф, празаік
Гады творчасьці	1949 — 2017
Жанр	паэзія і проза
Мова	расейская мова[3][4]
Узнагароды
Подпіс
Яўген Еўтушэнка ў Вікісховішчы

Біяграфія

Навучаўся ў Літаратурным інстытуце імя М.Горкага (1951-54). Друкаваўся з 1949 году. Паэзія вызначаецца незалежнасьцю пазыцыі, вострай пастаноўкай складаных маральных і сацыяльных пытаньняў, праблем грамадзянскасьці, міжнароднай палітыкі, гуманістычным і антываенным патасам (зборнікі «Разведчыкі будучыні», 1952, «Шаша энтузіястаў», 1956, «Яблык», 1960, «Інтымная лірыка», 1973, «Зварка выбухам», 1980, «Грамадзяне, паслухайце мяне…», 1989, і іншыя паэмы «Брацкая ГЭС», 1965, «Мама і нэўтронная бомба», 1982, за апошнюю Дзяржаўная прэмія СССР 1984). Выступаў як празаік, публіцыст і крытык (зборнікі артыкулаў «Талент ёсьць цуд невыпадковы», 1980, «Пункт апоры», 1981, раманы «Ягадныя мясьціны», 1982, «Не памірай пасля сьмерці», 1993). Паставіў фільмы «Дзіцячы сад» (1984), «Пахаваньне Сталіна» (1991), здымаўся ў іх.

На беларускую мову творы Еўтушэнкі пераклалі Рыгор Барадулін, Артур Вольскі, Анатоль Вярцінскі, Васіль Макарэвіч, Уладзіслаў Нядзьведзкі.