From Wikipedia, the free encyclopedia
Рафагаць Махмутавіч Хабібулін (руск.: Ряфагать Махмутович Хабибуллин, татар.: Рәфәгат Мәхмүт Улы Хәбибуллин; 28 сакавіка 1965 — 8 ліпеня 2016) — расійскі ваенны лётчык, камандзір 55-га асобнага верталётны палка армейскай авіяцыі Паўднёвай ваеннай акругі, удзельнік ваеннай аперацыі ў Сірыі, Герой Расійскай Федэрацыі (пасмяротна)[1].
Рафагаць Махмутавіч Хабібулін | |
---|---|
руск.: Ряфагать Махмутович Хабибуллин татар.: Рәфәгат Мәхмүт Улы Хәбибуллин | |
Дата нараджэння | 28 сакавіка 1965 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 8 ліпеня 2016 (51 год) |
Месца смерці | |
Альма-матар | |
Прыналежнасць | Расія |
Род войскаў | Паветрана-касмічныя сілы Расійскай Федэрацыі |
Званне | палкоўнік |
Бітвы/войны | |
Узнагароды і званні | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
На момант сваёй гібелі меў налёт больш за 3300 гадзін, з іх на выкананне баявых задач — больш 2800. Выканаў больш за 2000 баявых вылетаў. Удзельнік двух чачэнскіх кампаній, асяціна-інгушскага канфлікту, вайны ў Паўднёвай Асеціі (2008)[2].
Нарадзіўся 28 сакавіка 1965 года ў вёсцы Вязовы Гай Старакулаткінскага раёна Ульянаўскай вобласці. Татарын.
Скончыўшы мясцовую сярэднюю школу, вырашыў стаць лётчыкам. Адправіўся паступаць у Качынскае вышэйшае ваеннае авіяцыйнае вучылішча лётчыкаў. У лётчыкі не прайшоў па здароўі і вырашыў паступаць у Разанскае вышэйшае паветрана-дэсантнае каманднае вучылішча, аднак і туды не прайшоў па конкурсе.
Восенню быў прызваны ў Савецкую армію і накіраваны ў Цэнтральную групу войск у чэхаславацкі горад Зволен у 30-ю гвардзейскую мотастралковую Іркуцка-Пінскую дывізію. Службу праходзіў радавым у 1983—1984 гадах у разведроце зенітна-ракетнага палка. Праз паўтара года службы падаў рапарт з просьбай накіраваць яго ў Сызранскае вышэйшае ваеннае авіяцыйнае вучылішча лётчыкаў, і неўзабаве яго просьба была задаволена.
Скончыўшы ў 1988 годзе вучылішча, у званні лейтэнанта Рафагаць Хабібулін быў накіраваны для праходжання службы ў 55-й Севастопальскі верталётны полк, які ў маі 1992 года стаў грунтавацца на аэрадроме паблізу горада Караноўск Краснадарскага краю.
Увосень 1992 года Хабібулін удзельнічаў у асяціна-інгушскім канфлікце. У 1993—1994 гадах быў камандзіраваны на баявыя дзеянні ў зоне грузіна-абхазскага канфлікту.
У 1994 годзе прымаў удзел у першай чачэнскай кампаніі, дзе атрымаў цяжкае раненне. На працягу васьмі месяцаў знаходзіўся ў шпіталях, пасля ўрачэбна-лётнай камісіі капітан Хабібулін вярнуўся ў строй. Выконваў баявыя задачы на тэрыторыі Чачэнскай Рэспублікі да канца 1996 года, затым прымаў удзел у падтрыманні міру ў зоне грузіна-абхазскага канфлікту.
У 1999 годзе стаў удзельнікам другой чачэнскай кампаніі, атрымаў званне маёра.
У 2005 годзе скончыў Ваенна-паветраную акадэмію імя Ю. А. Гагарына[3].
Пасля завяршэння Чачэнскай вайны, да лета 2008 года працягнуў службу ў Расійскай арміі, выконваў абавязкі камандзіра асобнага верталётны палка на аэрадроме Ханкала ў Чачэнскай Рэспубліцы.
У жніўні 2008 года прымаў удзел у грузіна-паўднёваасяцінскім узброеным канфлікце, стаў падпалкоўнікам. У жніўні 2009 года, калі на базе асобнага верталётны палка і штурмавога авіяцыйнага палка была створана Будзёнаўская авіяцыйная база 1-й катэгорыі, палкоўнік Рафагаць Хабібулін стаў намеснікам камандзіра па лётнай падрыхтоўцы авіяцыйнай базы.
У 2012 годзе, будучы камандзірам 393-й Севастопальскай авіяцыйнай базы армейскай авіяцыі, палкоўнік Хабібулін з рук Прэзідэнта Расіі атрымаў ордэн Кутузава, якім ваенная база была ўзнагароджана «за паспяховае выкананне баявых заданняў камандавання і праяўленыя пры гэтым асабістым складам базы мужнасці і гераізму».
Хабібулін загінуў 8 ліпеня 2016 года падчас ваеннай аперацыі Расіі ў Сірыі разам з лётчыкам-інструктарам Яўгенам Далгінам над горадам Пальміра, калі яны здзяйсняючы аблёт на сірыйскім верталёце Мі-25 (экспартны варыянт верталёта Мі-24), атакавалі атрад баевікоў тэрарыстычнай групоўкі «Ісламская дзяржава», якія прарвалі абарону сірыйскіх войскаў. Дзякуючы пілотам наступленне паўстанцаў было сарвана. На зваротным курсе агнём з зямлі верталёт быў падбіты ісламістамі і зваліўся ў раёне, падкантрольным сірыйскай урадавай арміі.
На момант сваёй гібелі падрыхтаваў 28 лётчыкаў да вядзення баявых дзеянняў у горнай мясцовасці з пасадкамі на высакагорныя пляцоўкі да 3000 метраў. Меў налёт больш 3300 гадзін, з іх на выкананне баявых задач — больш 2800 гадзін. Выканаў больш за 2000 баявых вылетаў. Ён валодаў усімі тыпамі і мадыфікацыямі верталётаў Мі-8, Мі-24 і Мі-28Н і быў дасведчаным лётчыкам-снайперам расійскіх ВПС.
Цырымонія развітання адбылася ў Караноўску, пасля чаго яго цела было дастаўлена на радзіму. Пахаванне прайшло 12 ліпеня ў яго роднай вёсцы Вязовы Гай[4].
Яго імем названы вуліца ў Краснадары[5], вуліца і школа на радзіме лётчыка — у вёсцы Вязовы Гай.
28 сакавіка 2017 года на алеі Славы горада Караноўск Краснадарскага краю ўстаноўлены бюст[6].
12 ліпеня 2017 года адкрыты бюст у Старакулаткінскай сярэдняй школе № 2 Ульянаўскай вобласці.
13 ліпеня 2017 года адкрыты бюст у сяле Вязовы Гай, дзе пахаваны лётчык[7].
У ліпені 2017 года імя Р. Хабібуліна прысвоена верталёту армейскай авіяцыі Мі-8АМТШ Паўднёвага ваеннай акругі[8].
Указам губернатара Ульянаўскай вобласці маці палкоўніка Хабібуліна Гальжыган Хабібуліна ўзнагароджана ганаровым знакам Ульянаўскай вобласці «За веру і цноту» за годнае выхаванне сына, забеспячэнне духоўна-маральнага развіцця і фарміраванне высокай грамадзянскай і актыўнай жыццёвай пазіцыі[9].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.