Ілья Міхайлавіч Франк

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Франк.

Ілья Міхайлавіч Франк (10 (23) кастрычніка 1908, Санкт-Пецярбург — 22 чэрвеня 1990, Масква) — савецкі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1958) за адкрыццё і інтэрпрэтацыю эфекту Чаранкова (сумесна з Чаранковым і Тамам), лаўрэат дзвюх Сталінскіх прэмій (1946, 1953) і Дзяржаўнай прэміі СССР (1971).

Ілья Міхайлавіч Франк
Дата нараджэння	10 (23) кастрычніка 1908
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Дата смерці	22 чэрвеня 1990(1990-06-22)[1][2][…] (81 год)
Месца смерці	Масква, СССР
Месца пахавання	Увядзенскія могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Бацька	Mikhail Frank[d]
Род дзейнасці	фізік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	ядзерная фізіка
Месца працы	Фізічны інстытут АН СССР (1934—1940) Аб’яднаны інстытут ядзерных даследаванняў у Дубне (1957—1971) Інстытут ядзерных даследаванняў АН СССР (1971—1990)
Навуковая ступень	доктар фізіка-матэматычных навук (1935)
Навуковае званне	прафесар, акадэмік АН СССР (1968)
Альма-матар	Маскоўскі дзяржаўны ўніверсітэт (1930)
Навуковы кіраўнік	Сяргей Іванавіч Вавілаў
Член у	Акадэмія навук ГДР[d] Расійская акадэмія навук[3] Акадэмія навук СССР
Прэміі
Узнагароды	Нобелеўская прэмія па фізіцы (1958) Медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.» Медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна»
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся 10 (23) кастрычніка 1908 года ў Санкт-Пецярбургу.

Пасля заканчэння ў 1930 годзе Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта працаваў у Ленінградзе ў Дзяржаўным аптычным інстытуце ў прафесара А. Н. Цярэніна. З 1934 г. працаваў у Фізічным інстытуце імя Лебедзева АН СССР. У 1937 годзе пабраўся шлюбам з Элай Абрамаўнай Бейліхіс (1909—1960), родам з Харкава. У 1944 годзе стаў прафесарам МДУ.

У 1946 годзе абраны членам-карэспандэнтам, у 1968 годзе — акадэмікам АН СССР.

Памёр 22 чэрвеня 1990 года ў Маскве.

Навуковыя даследаванні

У 1934 Чаранкоў выявіў, што зараджаныя часціцы, праходзячы з вельмі вялікімі хуткасцямі скрозь ваду, выпускаюць святло. І. М. Франк і І. Я. Там далі тэарэтычнае апісанне гэтага эфекту, які адбываецца пры руху часціц у асяроддзі з хуткасцямі, якія перавышаюць хуткасць святла ў гэтым асяроддзі. Гэтае адкрыццё прывяло да стварэння новага метаду дэтэктавання і вымярэння хуткасці высокаэнергетычных ядзерных часціц. Гэты метад мае вялікае значэнне ў сучаснай эксперыментальнай ядзернай фізіцы.

Узнагароды

• Дзве Сталінскія прэміі (1946, 1953),
• Дзяржаўная прэмія СССР (1971).

Зноскі

1. Ilja Michailowitsch Frank // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227'></a>
2. Ilja Mikhajlovič Frank // Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q18696256'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2664168'></a>
3. NNDB — 2002.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1373513'></a>