Іван Кузьміч Сіўцоў

Іван Кузьміч Сіўцо́ў^[1] (27 снежня 1922 — 9 лістапада 1959) — беларускі пісьменнік.

Іван Кузьміч Сіўцоў
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	27 снежня 1922(1922-12-27)
Месца нараджэння	Бакунавічы, Старынская воласць[d], Чэрыкаўскі павет, Гомельская губерня, РСФСР
Дата смерці	9 лістапада 1959(1959-11-09) (36 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларуская ССР, СССР
Пахаванне	Усходнія могілкі
Грамадзянства	СССР
Альма-матар	Рэспубліканская партыйная школа пры ЦК КП(б)Б
Месца працы	Магілёўскі абласны камітэт КП Беларусі Бярозка Беларусь
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, крытык, перакладчык
Грамадская дзейнасць
Член у	КПСС Саюз пісьменнікаў СССР

Біяграфія

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і ў вёсцы Бакунавічы (Чэрыкаўскі раён Магілёўскай вобласці Беларусі). У 1940 годзе скончыў школу ў Чэрыкаве і паступіў у Ленінградскае авіятэхнічнае вучылішча. У час Вялікай Айчыннай вайны авіямеханік, удзельнік баёў пад Сталінградам. У 1944 годзе быў дэмабілізаваны па стане здароўя (захварэў туберкулёзам^[2]) і вярнуўся на радзіму. Працаваў у Чэрыкаўскім раённым камітэце КП(б)Б. У 1948 годзе скончыў Рэспубліканскую партыйную школу пры ЦК КПБ. У 1948—1950 гадах працаваў у Магілёўскім абкаме КПБ інструктарам, загадчыкам сектара друку. У 1950—1952 гадах супрацоўнік рэдакцыі часопіса «Бярозка», з 1952 года — у рэдакцыі часопіса «Беларусь».

Памёр І. К. Сіўцоў 9 лістапада 1959 года. Пахаваны на Усходніх могілках у Мінску^[2].

Творчасць

У друку пачаў выступаць з 1947 года. Аўтар артыкулаў, нарысаў, апавяданняў, аповесці «Самыя юныя» (1949). Займаўся перакладамі^[2]. Аўтар рамана «Нягоды і радасці» (1960).

Член Саюза пісьменнікаў СССР з 1949 года^[2].

Зноскі

1. БелЭн 2002.
2. Сіўцоў Іван Кузьміч // «Мой край — Магілёўшчына» (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 6 лютага 2022. Праверана 6 лютага 2022.