Алесь Аркуш

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Аркуш (значэнні).

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Козік.

Алесь Аркуш, сапраўднае прозвішча Козік (нар. 28 мая 1960, Жодзіна) — беларускі паэт, эсэіст, выдавец. Член беларускага ПЭН-цэнтра.

Алесь Аркуш
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	28 мая 1960(1960-05-28) (65 гадоў)
Месца нараджэння	Жодзіна, Смалявіцкі раён, Мінская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Жонка	Таццяна Козік
Альма-матар	Беларускі дзяржаўны эканамічны ўніверсітэт Жодзінскі дзяржаўны політэхнічны каледж
Месца працы	Калосьсе (1993) Ксэракс Беларускі
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, паэт, выдавец, эсэіст, літаратурны крытык
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Беларускі ПЭН Таварыства вольных літаратараў Полацкае ляда Таварыства Тутэйшыя
Подпіс
alesarkush.livejournal.com
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Скончыў Жодзінскі політэхнічны тэхнікум і Беларускі дзяржаўны інстытут народнай гаспадаркі. Літаратурны псеўданім — Алесь Аркуш, узяў у 1984 годзе. З 1987 года жыве ў Полацку. Уваходзіў у літаратурнае таварыства «Тутэйшыя». З 1989 выдаваў літаратурны альманах «Ксэракс Беларускі». У 1993 годзе стварыў Таварыства Вольных Літаратараў і выдавецкую суполку «Полацкае ляда». Выдавец і галоўны рэдактар літаратурнага альманаху «Калосьсе». Старшыня арганізацыйнага камітэта літаратурнай прэміі «Гліняны Вялес».

Піша вершы, прозу, эсэістыку, крытычныя артыкулы. Аўтар каля дзесяці зборнікаў паэзіі і трох зборнікаў эсэістыкі «Выпрабаваньне развоем» (2000), «Аскепкі вялікага малюнку» (2007), «Брызгалаўка» (разам з Барысам Козікам, 2009), раманаў «Палімпсэст» (2012), «Мясцовы час» (2014), «Захоп Беларусі марсіянамі» (2016), «Сядзіба»^[1] (2017), «Спадчына»^[2] (2018). Аўтар тэксту гімна горада Полацка і песень шэрагу рок-гуртоў: «Мясцовы час», «RIMA». Адзін з аўтараў штотыднёвіка «Наша Ніва», часопісаў «Arche» і «Дзеяслоў».

Алесь Аркуш член беларускага ПЭН-цэнтра^[3]. Друкаваўся ў польскіх часопісах: «Kartki» (Беласток), «Czas Kultury» (Познань) і «Borussia» (Ольштын)^[4].

Сям’я

Жанаты з Таццянай Козік, мае двух сыноў.

Выбраная бібліяграфія

• Вяртанне. — Мінск, 1988. — Бібліятэка часопіса «Маладосць».
• Тайніца. — Полацк: Полацкае ляда, 1991. (разам з Паўлам Бурдыкам)
• Крылы ператворацца ў карэнні. — Полацк: Полацкае ляда. 1993.
• Развітаньне з Танталам. — Полацк: Полацкае ляда, 1994.
• Выбранае. — Полацк: Полацкае ляда, 1999.
• Выпрабаваньне развоем. — Полацк: Полацкае ляда, 1999.
• Проста ў сярэдзіну. — Вільня: Беларускі інфармацыйны цэнтр, 2001.
• Прывід вясны. — Мінск: Логвінаў, 2003.
• Аскепкі вялікага малюнку. — Мінск: Логвінаў, 2007.
• Брызгалаўка. — Мінск: Логвінаў, 2009. — Кнігарня «Наша Ніва». (разам з Барысам Козікам)
• Палімпсэст (раман). — Мінск: Галіяфы, 2012.
• Мясцовы час (раман). — Беласток: Полацкае ляда — EkoPress, 2014.
• Песні ля Замкавай гары. — Беласток: Полацкае ляда — EkoPress, 2015.
• Захоп Беларусі марсіянамі (раман). — Беласток: Полацкае ляда — EkoPress, 2016.
• Сядзіба (раман). — Беласток: Полацкае ляда — EkoPress, 2017.
• Возера Вялікае. — Беласток: Полацкае ляда — EkoPress, 2018.
• Спадчына (раман). — Беласток: Полацкае ляда — EkoPress, 2018.
• Тэстамент Рагвалода. — Варшава: Skarynyčy, 2023.
• Вечар – як сон, у якім шмат агнёў. — Беласток: Фонд Kamunikat.org, 2023.
• Як падае сьнег, як расьце трава. — Беласток: Фонд Kamunikat.org, 2024.