Алесь Асіпенка

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Асіпенка.

Алесь (Аляксандр Харытонавіч) Асіпенка (7 верасня 1919(1919-09-07), Пушкары, Віцебская губерня — 6 жніўня 1994(1994-08-06), Мінск^[1]) — беларускі пісьменнік, сцэнарыст. Заслужаны работнік культуры БССР (1979).

Алесь Асіпенка
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	7 верасня 1919(1919-09-07)
Месца нараджэння	Пушкары, Віцебскі павет, Віцебская губерня, РСФСР
Дата смерці	6 жніўня 1994(1994-08-06) (74 гады)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Пахаванне	Чыжоўскія могілкі
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Альма-матар	гістарычны факультэт Віцебскага педагагічнага інстытута імя С. М. Кірава[d] (1940) Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут імя Максіма Горкага (1955)
Месца працы	Чырвоная змена Маладосць Беларусьфільм Літаратура і мастацтва
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, дзіцячы пісьменнік, празаік, сцэнарыст
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз пісьменнікаў СССР Саюз беларускіх пісьменнікаў
Прэміі	Літаратурная прэмія імя Івана Мележа (1981) Прэмія Ленінскага камсамола Беларусі (1974)
Узнагароды

Біяграфія

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Вучыўся на гістарычным факультэце Віцебскага педагагічнага інстытута (1939—1940). Працаваў настаўнікам у Рудаках пад Віцебскам (1940—1941). У 1942 г. — партызан, памочнік камісара па камсамолу партызанскага атрада № 7 брыгады Аляксея Данукалава на Віцебшчыне. У снежні 1942 г. адпраўлены ў тыл — лячыўся ў шпіталі, вучыўся ў школе партызанскага руху, на партыйна-савецкіх курсах. У 1943 накіраваны на камсамольскую работу ў Горацкі раён Магілеўскай вобл. З 1944 — карэспандэнт, літсупрацоўнік, загадчык аддзела, намеснік рэдактара, з 1952 — рэдактар газеты «Чырвоная змена». У 1955 годзе завочна скончыў Мінскі педагагічны інстытут. У 1953—1972 — загадчык аддзела, адказны сакратар, намеснік галоўнага рэдактара, галоўны рэдактар часопіса «Маладосць». У 1972—1976 гг. — галоўны рэдактар сцэнарнага аддзела кінастудыі «Беларусьфільм», у 1976—1980 — галоўны рэдактар штотыднёвіка «Літаратура і мастацтва».

Член Саюза пісьменнікаў Беларусі з 1957 года^[2].

Памёр 6 жніўня 1994 года ў Мінску. Пахаваны на Чыжоўскіх могілках Мінска (сектар 1/1д, рад 2, уч. 5)^[2].

Творчасць

Дэбютаваў апавяданнем у 1945. Аўтар раманаў «Вогненны азімут» (1966), «Непрыкаяны маладзік» (1974, поўнае выд. 1982), «Святыя грэшнікі» (1988). Аўтар зборнікаў апавяданняў і аповесцей «Лёд растае» (1958), «Подых кветак і працы» (1960), «Дарога ў даль» (1962), «Крокі» (1971), «Парогі» (1973), «Абжыты кут» (1964), «Жыта» (1968), «Канец бабінага лета» (1975), «Два дні і дзве ночы» (1977), «Пяцёра адважных» (1985).

Зрабіў літаратурны запіс кнігі А. Дзенісевіча «Орлиное племя» (1970). Аўтар сцэнарыяў мастацкіх фільмаў «Пяцёра адважных» (1971), «Канец бабінага лета» (1982), «Трывогі першых птушак» (1986). Сааўтар сцэнарыяў мастацкіх фільмаў «Ясь і Яніна» (з С. Паляковым, 1974), «Трэцяга не дадзена» (з І. Балгарыным і М. Пяцігорскай, 1980), «Кожны трэці» (з Н. Сафаравым, 1980).

Узнагароды

Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны I і II ступені, двума ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга, «Знак Пашаны» і медалямі. Лаўрэат прэміі Ленінскага камсамола Беларусі (1974) за літаратурны запіс кнігі А. Дзенісевіча «Орлиное племя», Літаратурнай прэміі імя І. Мележа (1981) за раман «Непрыкаяны маладзік».

Бібліяграфія

• Выбраныя творы. У 2-х т., 1979;
• Выбраныя творы. У 3-х т., 1989—1990.

Зноскі

1. Знаменитые люди Витебщины Архівавана 5 мая 2009. (руск.)
2. Аблажэй — Брыль – Белліт  (бел.) (14 ліпеня 2023). Праверана 18 ліпеня 2024.