Аляксандр Рыгоравіч Вальфовіч

Аляксандр Рыгоравіч Вальфовіч (нар. 28 чэрвеня 1967, Казань, РСФСР) — беларускі ваенны дзеяч. Генерал-лейтэнант (2021).

Аляксандр Рыгоравіч Вальфовіч
Аляксандр Вальфовіч.
Дзяржаўны сакратар Савета бяспекі Рэспублікі Беларусь з 26 студзеня 2021
Прэзідэнт	Аляксандр Рыгоравіч Лукашэнка
Кіраўнік урада	Раман Галоўчанка
Папярэднік	Валерый Вакульчык
Начальнік Генеральнага штаба Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь 20 студзеня 2020 — 26 студзеня 2021
Прэзідэнт	Аляксандр Рыгоравіч Лукашэнка
Кіраўнік урада	Сяргей Румас Раман Галоўчанка
Папярэднік	Алег Белаконеў
Пераемнік	Віктар Гулевіч
Нараджэнне	28 чэрвеня 1967(1967-06-28) (57 гадоў) Казань, Татарская АССР[d], РСФСР, СССР
Адукацыя	Маскоўскае вышэйшае ваеннае каманднае вучылішча ВАРБ (1998) Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі (2008)
Ваенная служба
Прыналежнасць	Беларусь
Званне	Генерал-лейтэнант
Камандаваў	120-я гвардзейская механізаваная брыгада Паўночна-заходняе аператыўнае камандаванне Генштаб Беларусі
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся 28 чэрвеня 1967 года ў Казані ў сям’і вайскоўца. Школу скончыў у Барысаве, дзе служыў яго бацька. Скончыў Маскоўскае вышэйшае агульнавайсковае вучылішча, у 1998 годзе — Ваенную акадэмію Беларусі, у 2008 годзе — Ваенную акадэмію Генштаба Расіі.

Служыў у Барысаве ў 72-м гвардзейскім вучэбным цэнтры. У 2003 годзе служыў камандзірам 361-й базы аховы і абслугоўвання Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь^[1]. У 2005—2006 служыў у Генштабе ў Мінску.

У 2008—2010 — камандзір 120-й гвардзейскай механізаванай брыгады, у 2010—2012 — намеснік камандзіра войскамі Заходняга аператыўнага камандавання, у 2012—2015 — начальнік штаба, першы намесніка камандзіра войскамі Паўночна-заходняга аператыўнага камандавання, у 2015—2018 — камандзір войск Паўночна-заходняга аператыўнага камандавання. У 2018—2020 гадах — першы намеснік начальніка Генштаба.

20 студзеня 2020 года прызначаны начальнікам Генеральнага штаба Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь^[2].

26 студзеня 2021 года прызначаны дзяржаўным сакратаром Савета бяспекі Рэспублікі Беларусь^[3].

24 лютага 2022 года быў унесены ў спіс спецыяльна прызначаных грамадзян і заблакіраваных асоб ЗША^[4]. 25 лютага ўключаны ў спіс беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд на тэрыторыю ЕС за расійскую агрэсію супраць Украіны^[5]. У тым жа годзе ён трапіў у чорныя спісы Аўстраліі, Вялікабрытаніі, Канады, Новай Зеландыі, Швейцарыі, Японіі і Украіны^[6].

Сям’я

• Брат — Дзмітрый, на пачатку 1990-х гадоў як супрацоўнік Федэральнай службы контрразведкі Расіі ўдзельнічаў у расійска-чачэнскай вайне на баку чачэнскай апазіцыі Джахару Дудаеву. Трапіў у палон да дудаеўцаў, вызвалены ў снежні 1994 года. Станам на 2024 год — ваенны камісар Віцебскай вобласці, з 2025 года — ваенны камісар Мінскай вобласці.^[7]

Узнагароды

• юбілейны медаль «70 гадоў Узброеных Сіл СССР»;
• медаль «За бездакорную службу» III ступені (2003)^[1];
• ордэн «За службу Радзіме» III ступені (2010)^[8];
• медаль «За бездакорную службу» II ступені (2016)^[9];
• медаль «За бездакорную службу» I ступені;
• юбілейны медаль «60 год вызвалення Рэспублікі Беларусь ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў»;
• юбілейны медаль «65 год Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»;
• юбілейны медаль «65 год вызвалення Рэспублікі Беларусь ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў»;
• юбілейны медаль «65 год Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»;
• юбілейны медаль «70 год вызвалення Рэспублікі Беларусь ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў»;
• юбілейны медаль «70 год Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»;
• юбілейны медаль «75 год вызвалення Рэспублікі Беларусь ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў»;
• юбілейны медаль «90 год Пракуратуры Рэспублікі Беларусь»;
• медаль «80 год Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь»;
• юбілейны медаль «90 год Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь»;
• юбілейны медаль «100 год Узброеным Сілам Рэспублікі Беларусь»;
• юбілейны медаль «20 год вываду савецкіх войскаў з Афганістана»;
• юбілейны медаль «У памяць 25-годдзя заканчэння баявых дзеянняў у Афганістане».