Аляксей Рыгоравіч Стаханаў
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Аляксей Рыгоравіч Стаханаў (руск.: Алексей Григорьевич Стаханов, 3 студзеня 1906 — 5 лістапада 1977) — савецкі шахцёр, Герой Сацыялістычнай Працы (1970), член Камуністычнай партыі Савецкага Саюза (1936), заснавальнік Стаханаўскага руху.
Remove ads
Біяграфія
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і ў Арлоўскай губерні. Працоўную дзейнасць пачаў у 1917 годзе пастухом. У 1927 годзе прыехаў на Данбас у горад Кадзііўка, дзе працаваў на шахце «Цэнтральная-Ірміна». У 1935 годзе яму было даручана ўстанавіць рэкорд здабычы вугалю і створаны для гэтага адпаведныя ўмовы. У ноч на 31 жніўня за 6-гадзінную змену ён насек адбойным малатком 104 тоны вугалю, выканаўшы 14,5 нормаў. У гэтым яму дапамагала група крапільшчыкаў. Член ВКП(б) з 1936 года.
З 1937 года вучыўся ў Прамысловай акадэміі. Пасля заканчэння Прамысловай акадэміі на кіруючай рабоце ў прамысловасці: начальнік шахты ў Карагандзе, старшы інжынер і начальнік аддзела Міністэрства вугальнай прамысловасці СССР. З 1957 года зноў на Данбасе: намеснік кіраўніка вугальнага трэста, памочнік галоўнага інжынера шахты. З 1974 года на пенсіі.
Памёр у псіхіятрычным шпіталі горада Тарэз у 71-гадовым узросце.[1]
Remove ads
Памяць
- Імем Стаханава названа вуліца ў горадзе Чысцяковэ, на якой размяшчаўся дом Стаханава. Таксама ў гонар Стаханава названы вуліцы ў Ліпецку, Уладзікаўказе, Самары, Пермі, Кіраве, Пскове, Краснадары, Манчагорску, Цюмені, Салаваце, а таксама ў Маскве, Мінску і іншых гарадах.
- 15 лютага 1978 года горад Кадзііўка быў перайменаваны ў Стаханаў.
Remove ads
Зноскі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads