Андрэй Якаўлевіч Пракапчук

Андрэй Якаўлевіч Пракапчу́к^[3] (16 ліпеня 1896, вёска Чамяры, Слонімскі раён, Гродзенская вобласць — 13 красавіка 1970) — беларускі дэрматавенеролаг. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1940; член-карэспандэнт з 1936), доктар медыцынскіх навук (1936), прафесар (1931). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1944).

Андрэй Якаўлевіч Пракапчук
Дата нараджэння	4 (16) ліпеня 1896[1]
Месца нараджэння	Чамяры, Слонімскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Дата смерці	13 красавіка 1970(1970-04-13) (73 гады)
Месца смерці	Мінск, Беларуская ССР, СССР
Месца пахавання	Усходнія могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	навуковец, дэрматавенеролаг, урач, выкладчык універсітэта, фельчар, ваенны ўрач
Месца працы	медыцынскі факультэт БДУ БДМУ Казанскі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт[d] Таджыкскі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт[d]
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук[2] (1936)
Навуковае званне	акадэмік НАН Беларусі (1940)[2] прафесар (1931)[2]
Альма-матар	2-і Маскоўскі дзяржаўны медыцынскі інстытут (1923)[1]
Вядомыя вучні	Аляксандр Цімафеевіч Сасноўскі
Член у	Беларускае пралетарскае студэнцкае зямляцтва
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Пракапчук.

Біяграфія

Скончыў медыцынскі факультэт Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта ў 1923 годзе. З 1927 года працаваў у клініцы скурных і венерычных хвароб Белдзяржуніверсітэта. З 1931 года загадчык кафедры Мінскага медыцынскага інстытута, адначасова (1932—1938 і 1945—1963 гг.) дырэктар дэрмата-венералагічнага НДІ Міністэрства аховы здароўя БССР. У 1940—1946 гг. член Прэзідыума АН БССР.

Навуковая дзейнасць

Заснавальнік беларускай школы дэрматавенеролагаў. Даследаваў пытанні марфалогіі запаленчых працэсаў у скуры пры розных дэрматозах, абмену рэчываў, ферментатыўных працэсаў. Абгрунтаваў новыя метады дыягностыкі і лячэння скурных і венерычных хвароб. Ужыў радыеактыўныя ізатопы і стэроідныя гармоны пры лячэнні скурных хвароб.

Аўтар звыш 230 навуковых прац, у тым ліку 5 манаграфій.

Узнагароды

Узнагароджаны ордэнамі Леніна (1942, 1961), Працоўнага Чырвонага Сцяга (1944), медалямі.

Бібліяграфія

• Лечение красной волчанки акрихином. Минск, 1939.
• Гнойные заболевания кожи. Минск, 1952.

Зноскі

1. https://www.bsmu.by/page/55/3205/
2. http://unicat.nlb.by/opac/pls/dict.prn_ref?tu=r&tq=v0&name_view=va_aall&a001=BY-NLB-ar4337181&strq=l_siz=20
3. Беларусь: Энцыкл. даведнік / Беларуская энцыклапедыя; Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 596. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.