Антон Уладзіміравіч Станкевіч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Станкевіч.

Антон Уладзіміравіч Станке́віч (7 ліпеня^[1][2] ці 13 чэрвеня^[3] 1862 — 17 кастрычніка^[3] 1919) — расійскі і савецкі ваенны дзеяч, удзельнік Першай сусветнай і Грамадзянскай войнаў, генерал-маёр (1917).

Антон Уладзіміравіч Станкевіч
Дата нараджэння	13 чэрвеня 1862(1862-06-13)
Месца нараджэння	Губіна, Дзісенскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	17 кастрычніка 1919(1919-10-17) (57 гадоў)
Месца смерці	Арлоўская губерня, РСФСР[d]
Месца пахавання	Некропаль каля Крамлёўскай сцяны
Альма-матар	Віленскае ваеннае вучылішча[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  РСФСР[d]
Прыналежнасць	Расійская імперыя і РСФСР[d]
Званне	генерал-маёр
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна Грамадзянская вайна ў Расіі
Узнагароды і званні

Біяграфія

Нарадзіўся ў маёнтку Губіна (сучасная вёска ў Пастаўскім раёне Віцебскай вобласці Беларусі) ў дваранскай сям’і. Атрымаў хатнюю адукацыю. На ваеннай службе з 1878 года. У 1880 годзе скончыў Віленскае пяхотнае юнкерскае вучылішча. Камандаваў ротай, батальёнам. Скончыў афіцэрскую стралковую школу^[3]. У час Першай сусветнай вайны ў 1914—1917 гадах камандаваў 329-м пяхотным Бузулукскім палком^[3]. У 1917 годзе быў прызначаны камандуючым брыгадай 62-й пяхотнай дывізіі і атрымаў званне генерал-маёр^[3].

У 1918 годзе А. У. Станкевіч добраахвотна ўступіў у Чырвоную Армію. З 1919 года прымаў удзел у баявых дзеяннях на Паўднёвым фронце. Займаў пасады камандзіра атрада, дывізіі, групы войскаў, у чэрвені — кастрычніку 1919 года — памочніка камандуючага 13-й арміяй. 13 кастрычніка 1919 года ў час баёў каля горада Арол трапіў у палон да белых. Адмовіўся супрацоўнічаць з імі і 17 кастрычніка па прыгавору ваенна-палявога суда быў павешаны.

Пасля разгрому белых пад Арлом цела А. У. Станкевіча было перавезена ў Маскву і пахавана ў магіле каля Крамлёўскай сцяны на Краснай плошчы.

Узнагароды

• Ордэн Святога Станіслава 2-й ступені (1905)
• Ордэн Святой Ганны 2-й ступені (1908)
• Ордэн Святога Уладзіміра 4-й ступені (1911)
• Залатая зброя з надпісам «За храбрасць» (1915)
• Ордэн Чырвонага Сцяга (1920, пасмяротна)

Зноскі

1. БелЭн 2002.
2. Беларусь 1995.
3. Герои Красной Армии.