Баркун

Баркун, таксама Буркун^[2] (Melilótus) — род травяністых раслін сямейства Бабовыя (Fabaceae).

Баркун
Баркун лекавы (Melilotus officinalis)[1], агульны выгляд квітнеючай расліны
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Двухдольныя Парадак:  Бабовакветныя Сямейства:  Бабовыя Падсямейства:  Матыльковыя Трыба:  Trifolieae Род:  Баркун
Міжнародная навуковая назва
Melilotus Mill.
Віды
гл. тэкст
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   26148 NCBI   47081 EOL   28131 GRIN   g:7430 IPNI   325467-2

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Баркун (значэнні).

Батанічнае апісанне

Двухгадовыя, радзей аднагадовыя кветкавыя травяністыя расліны. Сцябло прамое, галінастае, вышынёй да 1,5—2 м. Лісце трайчастае. Кветкі дробныя, паніклыя, рознага колеру, сабраныя ў пазушныя гронкі. Часцей за ўсё кветкі белыя, жаўтаватыя і бэзавыя. Плод — невялікі стручок.

Пашырэнне і экалогія

Род налічвае каля 25^[3] відаў, пашыраных у Еўропе, Азіі, Паўночнай Афрыцы. Інтрадуктаваны ў Паўночнай Амерыцы і Аўстраліі^[3]. На тэрыторыі Беларусі 3 дзікарослыя віды: баркун белы (Melilotus albus), баркун жоўты (Melilotus officinalis), баркун волжскі (Melilotus wolgicus)^[4].

Выкарыстанне

Кармавыя, лекавыя, меданосныя, сідэральныя і араматычныя расліны. Выкарыстоўваюцца ў харчовай, лікёра-гарэлачнай прамысловасці, медыцыне і сельскай гаспадарцы^[3].

Зноскі

1. Назва згодна з Я. П. Шмярко, І. П. Мазан. Лекавыя расліны ў комплексным лячэнні. — Мн: Навука і тэхніка, 1989. — С. 388. — 399 с. — ISBN 5-343-00120-3.
2. Напісанне Баркун, Буркун у адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах., Т. 2. — Мн., 1996, С. 310.
3. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2.
4. Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 1. Ааліты — Гасцінец / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 575 с., іл. — 10 000 экз.