Барыс Усеваладавіч Ігнатовіч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Ігнатовіч.

Барыс Усеваладавіч Ігнатовіч (4 красавіка 1899(1899-04-04)^[1], Слуцк, Мінская губерня^[2] — 4 красавіка 1976(1976-04-04)^[1], Масква^[2]) — савецкі фатограф^[3][4][5], майстар дакументальнай фатаграфіі, рэпарцёр^[6], кінааператар^[7] і журналіст. Піянер савецкай авангарднай фатаграфіі 1920-1930-х гадоў^[8][9], заснавальнік фотажурналізму^[10], педагог, мастак-«фармаліст»^[11][12][13].

Барыс Усеваладавіч Ігнатовіч
Дата нараджэння	4 красавіка 1899(1899-04-04)[1]
Месца нараджэння	Слуцк, Слуцкі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя[2]
Дата смерці	4 красавіка 1976(1976-04-04)[1] (77 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР[2]
Месца пахавання	Рагожскія могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	фатограф, журналіст, рэпарцёр, кінааператар, фотакарэспандэнт
Сайт	borisignatovich.com
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіліся ў Слуцку ў сям’і настаўніка матэматыкі старэйшых класаў гімназіі. Бацька — Усевалад Яўстаф’евіч Ігнатовіч (1864—1904), ураджэнец Віцебска з сям’і дваранскага саслоўя. Маці — Марыя Міхайлаўна (1875—1942), ураджэнка сяла Красны Кут Кацярынаслаўскай губерні (цяпер Луганскай вобласці) з сям’і батракоў^[14].

У 1908—1914 гадах вучыўся ў гімназіі ў Лодзі (Польшча) да першых месяцаў Першай сусветнай вайны і бітвы за Лодзь паміж нямецкай і расійскай арміямі, а затым у 1914—1917 гадах — у гімназіі ў Луганску. У 1912—1918 гадах даваў прыватныя ўрокі для аплаты падручнікаў і падтрымкі маці, якая пасля раптоўнай смерці бацькі засталася без сродкаў да існавання з чатырма дзецьмі^[15].

У сакавіку 1917 года, за два месяцы да атрымання атэстата, выключаны з Луганскай гімназіі за выданне рукапіснага часопіса «Шантрапа»^[16] і ўдзел у рэвалюцыйных беспарадках: гімназісты арганізавалі страйк, сарвалі заняткі і зладзілі масавыя вулічныя пратэсты, Ігнатовіч ішоў наперадзе старэйшых класаў і нёс чырвоны сцяг. Барыс Ігнатовіч з’ехаў у Петраград, да старэйшага брата Мсціслава, які вучыўся ў Марскім інжынерным вучылішчы. У 1918 годзе скончыў з сярэбраным медалём Выбаргскую гімназію і вярнуўся ў Луганск, дзе паступіў журналістам у газету «Северо-донецкий Коммунист»^[14].

У 1919—1920 годзе ўступіў у РКП(б), працаваў літаратурным супрацоўнікам харкаўскай газеты «Красная Звезда» і кіеўскай «Всеиздат», адказным рэдактарам уфімскай газеты «Красная Башкирия», загадваў абласным аддзелам РАСТА ў Стэрлітамаку. Як адзін з першых членаў, створанага расійскага Саюза савецкіх журналістаў, удзельнічаў у 1918 годзе ў першым Усесаюзным з’ездзе журналістаў. У 1921—1922 гадах працаваў намеснікам рэдактара, а затым рэдактарам маскоўскай газеты «Горняк», за публікацыю нібыта неправераных «рабкораўскіх лістоў» чытачоў з правінцыі быў пераведзены з членаў РКП(б) у кандыдаты і адхілены ад пасады рэдактара.

У 1921—1922 гадах загадваў рэдакцыямі петраградскіх гумарыстычных часопісаў «Дрезина», «Смехач» і «Бузотёр»^[14]. Там сустрэўся з мастаком і фатографам Уладзімірам Лебедзевым і сур’ёзнага захапіўся фатаграфіяй. Ігнатовіч практыкаваўся падораным рэдакцыі складаным кішэнным фотаапаратам «Кодаку». Увесну 1923 года, у разгар НЭПа, зрабіў свой першы рэпартажны кадр — пісьменніка Міхаіла Зошчанка за купляй яблык у рэдакцыі часопіса «Смехач», папрасіўшы пісьменніка і сябра пазіраваць.

У 1925 годзе Ігнатовіч адноўлены ў РКП(б) і вярнуўся ў Маскву, працаваў загадчыкам рэдакцыі часопіса «Рабочая неделя», ілюстрацыйным дадатку да газеты «Труд». У 1926 годзе набыў першыя прафесійныя фотакамеры: люстраны «Нетэль» 9х12 і велізарны металічны «Фогтлендер» 10х15. Удзельнічаў у выставе фотарэпартажу, арганізаванай Асацыяцыяй маскоўскіх фотарэпарцёраў пры Доме друку ў Маскве.

У 1927 годзе паступіў у рэдакцыю знакамітай у тыя гады маскоўскай газеты «Беднота» на пасаду більд-рэдактара, здымаў рэпартажы пра сельскае жыццё, пра Волхаўбуд, першыя турбіны. У 1928 годзе па заданні рэдакцыі здымаў Лударвайскі працэс над кулакамі ў Удмуртыі.

З 1929 года — прафесійны фотарэпарцёр часопісаў «Современная архитектура», авангарднага па дызайне «Даёшь», у якім былі апублікаваны 13 аўтарскіх фотанарысаў, «Радиослушатель» і «Иллюстрированной рабочей газеты». Адным з першых у Савецкім Саюзе стаў здымаць нямецкай малафарматнай камерай «Лейкай». Серыя кадраў, знятых гэтай камерай, апублікавана на старонках часопісаў «Советское фото» («З новым ураджаем», «Чырвонаармеец», «Групавы партрэт», «На жывёльным двары») і ў часопісе «Даёшь». У 1929 годзе толькі ў часопісе «Советское фото» двойчы надрукаваны яго фота на вокладках і яшчэ 16 кадраў у дзесяці нумарах. У 1929 годзе ўдзельнічаў у фотавыставе Таварыства сяброў савецкага кіно у Маскве, на якой падчас развескі экспазіцыі пазнаёміўся з Аляксандрам Родчанкам. Удзельнічаў у выставе мастацкай фатаграфіі ў Вене (Аўстрыя) і мадэрнісцкай выставе «Фільм і Фота»^[17][18] ў Штутгарце (Германія).

У 1930 годзе па сцэнарыі Эсфіры Шуб зняў на кінастудыі «Саюзкінахроніка» кінанарыс «Сёння», частка кадраў якога была апублікавана ў часопісе «Кино і жизнь» (1930, № 21), а таксама ўдзельнічаў у стварэнні аднаго з першых гукавых фільмаў «Алімпіяда мастацтваў». У 1931 годзе працаваў фотарэпарцёрам выдавецтва «Изогиз», у якім для спецыяльнага выпуску часопіса «СССР на стройке» № 11 1931, разам з фатографам Мікалаем Штэрцэрам^[19], зрабіў вялікую фотасерыю аэраздымкі Ленінграда з самалёта-разведчыка Р-5.

Разам з Аляксандрам Родчанкам з 1930 года кіраваў фотасекцыяй групы «Октябрь», якая ўзнікла на аснове аднайменнага аб’яднання прадстаўнікоў розных жанраў і відаў мастацтваў і стала самастойным творчым фатаграфічным аб’яднаннем^{[З 1]}. У 1931 годзе ўдзельнічаў у выставе групы ў маскоўскім Доме друку. На старонках галоўнага фатаграфічнага часопіса краіны «Пролетарское фото»^[21] была разгорнута лютая кампанія супраць наватараў, так званыя «водгукі шырокай грамадскасці» з нумара ў нумар таўравалі «фармалістычныя прыёмы» акцябраўцаў, і ў пачатку наступнага, 1932 года прапрацоўка адступнікаў ад пралетарскага метаду ў фотамастацтве дасягнула свайго апагею да роспуску групы ў красавіку 1932 года^[14].

У 1932 годзе Ігнатовіч абраны старшынёй Маскоўскай асацыяцыі фотакарэспандэнтаў^[22].

У 1933 годзе, працуючы аператарам на «Союзкинохронике», зняў дакументальны нарыс пра Кукрыніксах. У 1934—1935 гадах загадваў аддзелам ілюстрацый газеты «Вячэрняя Масква», супрацоўнічаў з газетамі «Праўда», «Рабочая газета», «Труд», «Камсамольская праўда», часопісамі «Нарпит», «Пражэктар», «Чырвоная ніва», «Огонёк», «Смена», «Савецкае фота». У сярэдзіне 1930-х гадоў вядома была так званая брыгада Ігнатовіча, якая здымала для газет «Вячэрняя Масква» «Строим», «Наши достижения», «Строительство Москвы» і агенцтва фотаінфармацыі Саюзфота^[23], у якую, у 1937 годзе, уваходзілі Е. Лангман, Я. Бродскі, Л. Баць, В. Ігнатовіч^[24] і Л. Ігнатовіч, агулам 41 штатны карэспандэнт^[25].

У 1935—1936 гадах стварыў серыю пра стаханаўскі руху і фотасерыю «Казакі». У 1936—1937 гадах працаваў фотарэпарцёрам газеты «Комсомольская правда». У 1937—1938 гадах удзельнічаў у першай Усесаюзнай выставе фотамастацтва, якая прайшла ў маскоўскім Дзяржаўным музеі выяўленчага мастацтва імя А. С. Пушкіна, ленінградскім Дзяржаўным Рускім музеі і кіеўскім Дзяржаўны музей выяўленчага мастацтва. У 1937—1941 гадах працаваў штатным фотарэпарцёрам часопіса «Будаўніцтва Масквы», працягваючы супрацоўнічаць з часопісам «СССР на будоўлі». У 1938 годзе ўдзельнічаў у выставе савецкага фотамастацтва ў Каўнасе (Літва), а ў 1938—1939 гадах — у міжнароднай фотавыставе ў Вялікабрытаніі.

У 1941 годзе, з першых дзён Вялікай Айчыннай вайны, неадступна ішоў з баявымі часцямі, як ваенны фотакарэспандэнт газеты «Боевое Знамя» 30-й арміі на Калінінскім фронце. У сваіх фотарэпартажах адлюстраваў «жывыя» хронікі і твары вайны: сапёрныя роты і палявыя кухні, эскадронных кавалерыстаў, бранскіх партызан, снайпераў, разведчыкаў і франтавых цырульнікаў. Гэта былі батальныя сцэны на перадавой, замалёўкі побыту, групавыя і персанальныя партрэты.

У 1943—1944 гадах Ігнатовіч быў камандзіраваны Студыяй ваенных мастакоў імя М. Б. Грэкава^[26] на Заходні і Бранскі франты, працаваў у партызанскіх атрадах Браншчыны. У кастрычніку 1944 года Ігнатовіч зняў «другі візіт» Уінстана Чэрчыля да Іосіфа Сталіна ў Маскву. У 1945 годзе фатаграфаваў маршала Георгія Жукава на канферэнцыі ў Патсдаме пры падпісанні Патсдамскай Дэкларацыі.

У 1945—1950 гадах працягваў працаваць у студыі імя М. Б. Грэкава ваенным фатографам. У 1950 годзе дэмабілізаваўся ў званні капітана, да гэтага часу адносяцца першыя вопыты Ігнатовіча ў каляровай фатаграфіі. Здымаў пейзажы, шмат часу прысвяціў партрэтнай фатаграфіі. У пасляваенныя гады зняў вялікія фотасерыі партрэтаў творчай інтэлігенцыі, навукоўцаў, акадэмікаў, пісьменнікаў, паэтаў, мастакоў, скульптараў, артыстаў, лаўрэатаў Сталінскіх прэмій, ваеннай эліты: маршалаў і Герояў Савецкага Саюза.

У 1950—1951 гадах працаваў фотакарэспандэнтам выдавецтва «Праўда» і часопіса «Огонёк» і фотамастаком вытворча-тэхнічных майстэрняў Усесаюзнай сельскагаспадарчай выставы (УСГВ), дзе ў 1952 годзе арганізаваў лабараторыю каляровай фатаграфіі, удзельнічаў у некалькіх выставах каляровай фатаграфіі.

У 1953—1954 гадах працаваў фотамастаком выдавецтва «Изогиз», удзельнічаў у маскоўскай выставе «Фотамастацтва СССР за 40 гадоў». Працаваў фатографам-мастаком у «Журнале Мод» у 1954—1955 гадах, у «Строиздате» ў 1955—1956 гадах, загадваў аддзелам у выдавецтве «Искусство». У 1957 годзе, калі было адноўлена выданне часопіса «Савецкае фота», каля года працаваў у ім літаратурным супрацоўнікам. У 1959—1965 гадах кіраваў фотастудыяй на заводзе «Серп і молат», кансультаваў у фотастудыі клуба «Працоўныя рэзервы», вёў секцыю фотарэпартажу ў найбуйнейшым фотаклубе СССР — легендарным маскоўскім «Наватары», удзельнічаў ва ўсіх справаздачных выставах клуба^[27].

У 1969 годзе Барыс Ігнатовіч атрымаў «права» на вялікую персанальную выстаўку ў Маскве, пасля 46 гадоў «краінавага прызнання», цэнзуры, забарон і ідэалагічнай крытыкі, эксперыментавання і настаўніцтва, бесперапынных публікацый ва ўсёй мэйнстрымавай прэсе, удзелу практычна ва ўсіх групавых фотавыставах унутры СССР і за яго межамі, у тым ліку персанальных (Германія 1929, Аўстрыя 1929, Вялікабрытанія 1939, Чэхаславакія 1947 і Югаславія 1949, 1958). Фотавыстава стала юбілейнай, да 70-годдзя Ігнатовіча, і была арганізавана Маскоўскай арганізацыяй Саюза журналістаў СССР у красавіку 1969 года ў Цэнтральным Доме журналіста. У яе ўвайшлі шматлікія знакавыя працы Ігнатовіча, якія ўдалося адстаяць у мастацкага савета і арганізатараў, унікальныя для таго часу, па якасці аўтарскага друку і памеры адбіткаў. Выстаўка 1969 года стала самай буйной і апошняй прыжыццёвай персанальнай выстаўкай мастака ў Маскве.

У 1972 годзе адбылася персанальная выстаўка Ігнатовіча ў Вільнюсе, арганізаваная першым у рэспубліцы Таварыствам фотамастацтва Літоўскай ССР, пад эгідай якога быў створаны першы Музей фатаграфіі ў Шаўляі^[28]. У 1975 годзе Ігнатовіч удзельнічаў у двух юбілейных выставачных экспазіцыях, прымеркаваных да 30-годдзя Вялікай Перамогі і 60-годдзя Кастрычніцкай Рэвалюцыі у Маскве.

Памёр 4 красавіка 1976 года. Пахаваны на Рагожскіх могілках у Маскве^{[крыніца?]}.

Сям’я

• старэйшы брат — Мсціслаў Усеваладавіч Ігнатовіч, вучыўся ў Марскім інжынерным вучылішчы ў Петраградзе;
• малодшая сястра — Вольга Усеваладаўна Ігнатовіч (1905—1984), фатограф, удзельніца групы «Октябрь», працавала ў агенцтве АДН і ў выдавецтве «Савецкі мастак»;
• сястра — Лізавета Усеваладаўна Ігнатовіч, удзельніца «брыгады Ігнатовіча» ў Саюзфота;
• сястра — Аркадзія Усеваладаўна Ігнатовіч, удзельніца групы «Октябрь»;
• сястра — Алена Усеваладаўна Ігнатовіч, удзельніца групы «Октябрь»;
• жонка — Клаўдзія Мікалаеўна Ігнатовіч (1921—2015), захавальніца і архівістка спадчыны мужа^[14].

Фільмаграфія

• 1930 — Сегодня (кінанарыс)
• 1930 — Олимпиада искусств народов СССР (разам з Б. Небыліцкім, Д. Дэбабавым)
• 1933 — Как работают Кукрыниксы (кінанарыс)
• 1934 — Электрификация СССР

У зборах

• Музей выяўленчых мастацтваў імя А. С. Пушкіна^[29]. Масква, Расія
• Museum Ludwig Collection^[30]: Boris Ignatovich. Sammlung Ludwig, Aachen: Ignatowitsch, Boris Wsewolodowitsch. Cologne, Germany
• Чыкагскі інстытут мастацтваў^[31]. Illinois, USA
• The Museum of Fine Arts^[32]. Houston, Texas, USA
• Дзяржаўны музей РАСФОТА^[33]. Санкт-Пецярбург, Расія
• Museum Folkwang^[34]. Essen, Germany
• The Currier Museum of Art^[35]. Manchester, New Hampshire, USA
• Spencer Museum of Art Архівавана 17 лістапада 2016.^[36] [The University of Kansas]. Lawrence, Kansas, USA
• Pérez Art Museum Miami (PAMM)^[37]. Miami, Florida, USA
• Richard and Ronay Menschel Library/Collection^[38]. Rochester, New York, USA
• Princeton University Art Museum^[39]. Princeton, New Jersey, USA
• Richard And Ellen Sandor Art Foundation/Family Collection^[40]. Chicago, Illinois, USA
• Мультымедыя Арт Музей^[41] / Маскоўскі Дом Фатаграфіі. Масква, Расія
• Alex Lachmann Collection. Cologne, Germany
• Nailya Alexander Gallery^[42]. New York, USA
• Robert Koch Gallery^[43]. San Francisco, USA
• National Gallery of Canada^[44]. Ottawa, Canada
• Art Gallery of New South Wales^[45]. Sydney, Australia
• Фонд Інаватар^[46]. Фатаграфічны архіў і іканаграфічная калекцыя. Масква, Расія

Публікацыі

• Sowjetische Fotografien. Politische Bilder 1918—1941. Soviet Photographs from the Daniela Mrázkowá Collection/The Peter and Irene Ludwig Foundation. Steidl, 2010. 240 pp., 324 color illustrations ISBN 3-86930-053-1
• Margarita Tupitsyn, Glaube, Hoffnung — Anpassung: Sowjetische Bilder 1928—1945, Essen, 1995
• Galerie Alex Lachmann, Soviet photography of the 20s and 30s, 1991
• What is Photography, 150 years of Photography, Praha, 1989, pp. 128-129
• A.Lavrentiev, P.Sers, Rodtchenko et le Groupe Octobre, Hazan, 2006, p. 258
• McDarrah, Gloria S., et al. The photography encyclopedia. New York: Schirmer, 1999. // ISBN 0-02-865025-5
• Schwartz, Dona. Camera Clubs and Fine Art Photography: The Social Construction of an Elite Code.. — Originally published in Urban Life, vol. 15, no. 2 (July 1986), pp. 165-195
• Lynch-Johnt, Barbara, and Michelle Perkins. Illustrated dictionary of photography: the professional’s guide to terms and techniques.. — Buffalo, NY: Amherst Media, 2008. ISBN 978-1-58428-222-8
• Michael Peres (Editor-in-Chief). 2007, Focal Encyclopedia of Photography, 4th edition, (Focal Press) ISBN 0-240-80740-5, ISBN 978-0-240-80740-9 — 2007.
• Фотоальбом «Государственная Оружейная палата в Московском Кремле», Москва
• Игнатович Борис «Фотографии 1972—1963» Фотоальбом Издательство Московский дом фотографии, 2002 г. 144 стр. ISBN 5-88896-099-3
• Валерий Стигнеев «Борис Игнатович. Фотографическое наследие», Издательство Арт-Родник 2007 ISBN 978-5-9561-0271-8
• Антология Советской фотографии, 1917—1940. Издательство Планета, Москва 1986
• Антология Советской фотографии, 1941—1945. Издательство Планета, Москва 1987
• Propaganda & Dreams, Edition Stemmle 1999 ISBN 3-908161-80-0
• D.Mrazkova, V.Remes, Early Soviet Photographers, Museum of Modern Art Oxford, John Hoole Edition, 1982, pp. 28-29
• Pionniers de la photographie Russe Soviétique, Editions Philippe Sers, Paris, 1983, p. 57
• Political Images, Soviet Photographs, The Daniela Mrazkova Collection, Museum Ludwig, Steidl, 2009, p. 66
• Волков-Ланнит Л. Ф., Борис Игнатович. Москва, 1973
• Борис Игнатович: Классик национальной фотографии. 1927—1963. Каталог выставки в честь 100-летия со дня рождения. Из собрания Государственного музея изобразительных искусств им. А. С. Пушкина, архива семьи Б. Игнатовича и других частных собраний. Авторы статей К. Н. Игнатович, А. Н. Лаврентьев. М., 2002
• Борис Игнатович. Альбом-каталог. Из собрания Центрального архива аудиовизуальных документов Москвы. М.,2006. Н. Н. Митрофанов
• Великая утопия. Русский и советский авангард, 1915—1932. Издательство: Галарт, Бентелли, 1993
• Stepanova, Varvara (1894—1958), book designer. Kaganovich, Lazar (1893—1991). From Merchant Moscow to Socialist Moscow [Ot Moskvy Kupecheskoy k Moskve Socialisticheskoy]. IZOGIZ, Moscow 1931. 22 pages of b/w illustrations, with photos contributed by Rodchenko, Ignatovich, Langman, and other leading Soviet photographers.
• Wilhelm Hornbostel, Karlheinz Kopanski, Thomas Rudi, Museum für Kunst und Gewerbe, Hamburg; Wintershakk AG, Kassel; OAO Gazprom, Moskau. Russische Avantgarde 1910—1934: Mit voller Kraft, Hamburg Edition Braus, 2001

Выставы

• 1926 Выстаўка фотарэпартажу. Асацыяцыя маскоўскіх фотарэпарцёраў. Дом друку. Масква
• 1927 Фотавыстава АДСК. Таварыства сяброў савецкага кіно. Політэхнічны музей. Масква
• 1928 Савецкая фатаграфія за 10 гадоў. Дзяржаўная акадэмія мастацкіх навук. Масква, Ленінград
• 1929 Фільм і Фота. Міжнародная выстаўка пад эгідай нямецкага Веркбунда. Выставачныя залы Interimtheaterplatz, Штутгарт; Марцін-Гропіус-Баў Музей, Берлін (Кройцберг), Германія
• 1929 Першая фотавыстава Групы Кастрычнік. Парк імя Горкага. Масква.
• 1930 Фільм і Фота. Міжнародная выстаўка пад эгідай нямецкага Веркбунда. MAK — Аўстрыйскі музей прыкладнога мастацтва. Вена. Аўстрыя
• 1931 Выстаўка фотагрупы Кастрычнік. Дом Друку. Масква
• 1931 Фотамантаж. Выстаўка Групы Кастрычнік. Парк імя Горкага. Масква
• 1935 Выстаўка работ майстроў савецкага фотамастацтва. Масква
• 1937—1938 Першая ўсесаюзная выстаўка фотамастацтва. Масква, Ленінград, Кіеў
• 1937 20 гадоў Савецкай фатаграфіі. Масква.
• 1938 Савецкае фотамастацтва. Музей культуры імя Вітаўтаса. Каўнас. Літва
• 1938 Выстаўка мастацкай фатаграфіі. Цэнтральны Дом Літаратараў. Масква
• 1939 Міжнародная фотавыстава. Вялікабрытанія
• 1945—1950 Удзельнік мастацкіх выставак Студыі ваенных мастакоў ім. М. Б. Грэкава. Масква
• 1946 Маскоўская выстаўка прафесійных фатографаў. Масква
• 1947 Персанальная фотавыстава. Прага. Чэхаславакія
• 1948 Персанальная фотавыстава. Цэнтральны дом работнікаў мастацтваў. Масква
• 1948 Вялікая Айчынная вайна ў мастацкай фатаграфіі. Масква
• 1949 Персанальная фотавыстава. Бялград. Югаславія
• 1953—1954 Фотамастацтва СССР за 40 гадоў. Масква
• 1955 Выстаўка мастацкай фатаграфіі. Цэнтральны Дом журналістаў. Масква
• 1958 Чалавек і Мора. Югаславія
• 1963—1966 Удзельнік справаздачных выставак фотаклуба «Наватар». Масква
• 1967 Юбілейная фотавыстава «Мая Масква». Масква
• 1969 Персанальная фотавыстава, прысвечаная 70-годдзю майстра. Цэнтральны дом журналістаў. Масква
• 1969—1971 Аб’яднаная выстаўка мастакоў і графікаў кнігі. Масква
• 1972 Персанальная фотавыстава. Вільня. Літва
• 1975 Да 60-годдзя Кастрычніцкай рэвалюцыі. Масква
• 1975 Да 30-годдзя Вялікай Перамогі. Масква
• 1977 Персанальная фотавыстава. Браціслава. Чэхаславакія
• 1981 Масква-Парыж. 1900—1930. ДМІІ ім. А. С. Пушкіна. Масква
• 1982 Персанальная фотавыстава. Воранаўская карцінная галерэя. Падмаскоўе
• 1982 Раннія савецкія фатографы. Музей сучаснага мастацтва, Оксфард. Вялікабрытанія
• 1986 Персанальная фотавыстава. Музей В. В. Маякоўскага. Масква
• 1989 150-годдзе фатаграфіі. Прага, Масква
• 1989 Фотамастак Барыс Ігнатовіч. Персанальная фотавыстава да 90-годдзя з дня нараджэння. «Фотацэнтр» Саюза журналістаў. Масква
• 1990 20 савецкіх фатографаў. Амстэрдам. Нідэрланды
• 1991 Савецкая фатаграфія 1920—1930-х гадоў. Галерэя Алекса Лахмана. Кёльн. Германія
• 1992 Утапічная мара: фатаграфія ў Савецкай Расіі 1918—1939. Галерэя Лорэнс Мілер. Нью Ёрк. ЗША
• 1992—1993 Вялікая Утопія. Рускі авангард 1915—1932. Музей Саламона Р. Гугенхейма, Нью-Ёрк; Шырн Кунстхалле, Франкфурт-на-Майне; Гарадскі музей Амстэрдама; Дзяржаўная Траццякоўская галерэя, Масква; Дзяржаўны Рускі музей, Санкт-Пецярбург.
• 1992 Фатаграфія ў Расіі 1840—1940. Музей сучаснага мастацтва, Оксфард. Вялікабрытанія
• 1993 Ад Малевіча да Кабакова. Рускі Авангард XX стагоддзі. Музей Людвіга. Кёльн. Германія
• 1994 Барыс Ігнатовіч. Піянер савецкай фатаграфіі. Галерэя Алекса Лахмана. Кёльн. Германія
• 1995 Фотамайстар Барыс Ігнатовіч. Навукова-даследчы інстытут тэорыі і гісторыі выяўленчых мастацтваў. Масква
• 1995—1996 Glaube, Hoffnung — Anpassung: Sowjetische Bilder 1928—1945: Museum Folkwang, Essen; Wurttembergische Kunstverein, Stuttgart, Германія; IVAM Institut Valencia d’Art Modern, Spain
• 1996 Масква-Берлін. 1900—1950. ДМІІ ім. А. С. Пушкіна. Масква
• 1997 Гісторыя Масквы вачыма рускіх і замежных фатографаў. Масква
• 1997 Фотаэстафета ад Родчанкі да нашых дзён. Масква
• 1999 Персанальная фотавыстава да 100-годдзя майстра. Маскоўскі Дом фатаграфіі. Масква
• 1999 Чырвоная плошча. XX стагоддзе. Політэхнічны музей. Масква
• 2000 Класікі савецкай фатаграфіі. Цэнтральны дом мастакоў. Масква
• 2000—2001 Прапаганда і Мары. Фатаграфія 30-х у СССР і ЗША. Цюрых, Масква, Нью Ёрк
• 2001 Красная плошча. Дзяржаўны Гістарычны музей. Масква
• 2002 Барыс Ігнатовіч — класік айчыннай фатаграфіі^[47] 1920-я-1960-я. ДМГІ імя А. С. Пушкіна. Аддзел асабістых калекцый. Масква
• 2003 Барыс Ігнатовіч. Невядомыя шэдэўры класіка фотамастацтва. Фотагалерэя імя братоў Люм’ер. Масква
• 2002—2003 Фатаграфічная ідэя: Постмадэрнізм. Музей выяўленчых мастацтваў. Санта-Фе, Нью-Мексіка, ЗША
• 2003 Сезоны Рускай Фатаграфіі. Палацца Арэс Барамеа. Мілан, Італія
• 2003 Барыс Ігнатовіч. Імага Фотакунст. Берлін, Германія
• 2003 Масква: Горад, Сцэна, Сталіца Фотаздымкі. Выстаўка фатаграфій Масквы 20-га стагоддзя. Карцінная галерэя Мірыям і Айры Д. Уоллак Калумбійскага ўніверсітэта, ЗША
• 2003—2004 Рускія застоллі. Рускі Дом Навукі і Культуры. Берлін, Масква.
• 2004 Масква-Берлін. 1950—2000. Паўстагоддзя ў фатаграфіях. Дзяржаўны гістарычны музей. Масква
• 2004 Фотаэстафета. Ад Родчанкі да нашых дзён. Маскоўскі дом фатаграфіі, Масква
• 2004 Піянеры савецкай фатаграфіі IV. Галерэя Говарда Шыклера. Нью Ёрк, ЗША
• 2004 Савецкая фатаграфія 1920—1930-х гадоў. Ад піктарыялізму і мадэрнізму да сацыялістычнага рэалізму. Фотамузей Вінтэртура. Цюрых, Швейцарыя
• 2004 Фатаграфія рускага авангарда з калекцыі Людвіга — Аляксандр Родчанка і сучаснікі. Музей Людвіга. Аахен, Германія
• 2006 Барыс Ігнатовіч. Да 30-годдзя з дня смерці аўтара. Галерэя ФотаСаюз. Масква
• 2006—2007 Мастацтва на заказ. Барыс Ігнатовіч. Фатаграфіі 1927—1946. Нямецка-рускі музей Берлін-Карлсхорст. Берлін. Германія
• 2006—2007 Савецкі фотамантаж — 1917—1953. Маскоўскі дом фатаграфіі. Парыж, Францыя
• 2007—2008 Дасканаласць і Разбурэнне — 1937. Мастацкая галерэя Білефельда, Германія
• 2008 Барыс Ігнатовіч. Галерэя Рахманінаў дворык. Санкт-Пецярбург
• 2008 Рэтраспектыва: руская канструктывісцкая фатаграфія. Музей мастацтва Спенсера. Канзас, ЗША
• 2008 Барацьба за сцяг. Савецкае мастацтва паміж Троцкім і Сталіным. 1926—1936. Маскоўскі музей сучаснага мастацтва, Масква
• 2009 Выбранае Барыса Ігнатовіча да 110-годдзя з дня нараджэння майстра і 170-годдзя фатаграфіі. Аб’яднанне Фотацэнтр Саюза журналістаў Расіі. Масква
• 2009 Еўрапейскі і рускі фотамантаж, 1920—1940. Галерэя UBU. Нью-Ёрк, ЗША
• 2009—2010 Палітычныя карціны. Савецкая фатаграфія 1918—1941. Музей Людвіга. Кёльн, Германія
• 2011 Зямля. Горад. Рэальнасць. Уяўленне. Фотагалерэя Diemar/Noble. Лондан, Вялікабрытанія
• 2011 Барыс Ігнатовіч. Час Платонава. Мультымедыя арт музей/Маскоўскі дом фатаграфіі. Варонеж, Самара, Расія
• 2011 Жыццё і смерць будынкаў. Мастацкі музей Прынстанскага Універсітэта. Нью-Джэрсі, ЗША
• 2011 Эпоха аптымізму. Мастацтва і прапаганда ў савецкай фатаграфіі ў 1920—1940 гады. Дзяржаўны музей і выставачны цэнтр фатаграфіі Расфота. Санкт-Пецярбург, Расія
• 2011 Фатаграфія як прапаганда: палітыка і ўтапічная мара. Галерэя Люм’ер, Атланта, ЗША
• 2012 Расія. XX стагоддзе ў фатаграфіях. 1918—1940. Мультымедыя арт музей/Маскоўскі дом фатаграфіі. Масква
• 2012 Новы погляд: сучасная фатаграфія. Мастацкі музей Currier. Манчэстэр, ЗША
• 2013 Савецкая фатаграфія. Дзяржаўны музей і выставачны цэнтр фатаграфіі Расфота. Санкт-Пецярбург, Расія
• 2013 Парыж Фота, Францыя. Галерэя Наілі Аляксандэр, Нью Ёрк, ЗША
• 2013—2014 Фатаграфія і гісторыя ў СССР, 1920—1940. Фотагалерэя Нурдэрліхт, Нідэрланды
• 2014 Парыж Фота, Францыя. Галерэя Наілі Аляксандэр, Нью Ёрк, ЗША
• 2014 XVII Адкрытыя Сустрэчы, Фестываль Света 2014. Фонд Лус Аўстраль. Буэнас-Айрэс, Аргенціна
• 2015 ПРАзавод. Цэнтр фатаграфіі імя братоў Люм’ер. Масква, Расія
• 2015 Мы павінны сарваць покрыва з нашых вачэй. Музей выяўленчых мастацтваў Бохума. Бохум, Германія
• 2015 Савецкае фота. Цэнтр фатаграфіі імя братоў Люм’ер. Масква, Расія
• 2015 Ваенным фатографам прысвячаецца. Тэрыторыя Перамогі. Мультымедыя арт музей/Маскоўскі дом фатаграфіі. Масква, Расія
• 2015 Савецкая Фатаграфія: 1920—1930-я. Галерэя Наілі Аляксандэр, Нью Ёрк, ЗША
• 2015 Фоталіхаманка 2015. Рандэву са сцэнай Сучаснай Фатаграфіі. Галерэя імя братоў Люм’ер. Карусель дэ Луўр Парыж, Францыя.
• 2015—2016 Сіла выявы: ранняя савецкая фатаграфія, ранні савецкі фільм. Габрэйскі музей. Нью Ёрк, ЗША
• 2015—2016 Мадэрністы: адбор з еўрапейскай калекцыі. Галерэя Новага Паўднёвага Валіі, Сіднэй
• 2016 Мужчыны на працы. Нямецкі тэхнічны музей. Берлін, Германія
• 2016 Пацалунак. Цэнтр фатаграфіі імя братоў Люм’ер. Масква, Расія
• 2016—2017 Атавараная мара. Мультымедыя Арт Музей/Маскоўскі Дом Фотаздымкі, Масква; Федэральная дзяржаўная бюджэтная ўстанова культуры «Дзяржаўны Цэнтр Сучаснага Мастацтва» Волга-Вяцкі філіял, Ніжні Ноўгарад
• 2016—2017 Расія. XX стагоддзе ў фатаграфіях. 1918—1940. Екацярынбург, Екацярынбургскі музей выяўленчых мастацтваў; Казань, Галерэя сучаснага мастацтва ГМІІ РТ; Самара, Самарскі абласны мастацкі музей; Іжэўск, Выставачныя залы Музея Іжэўска ў летнім садзе Цэнтр вольнага часу Генеральскі Дом
• 11 лютага — 17 красавіка 2017 г. Рэвалюцыя: Рускае Мастацтва 1917—1932. Каралеўская Акадэмія Мастацтваў. Берлінгтан-Хаўс, Пікадзілі, Лондан
• 30 сакавіка — 2 красавіка 2017 г. AIPAD Photography Show: Галерэя Наілі Аляксандэр I Стэнд 706 Пірс 94, Нью Ёрк, ЗША

Водгукі сучаснікаў

На думку Валерыя Сцігнеева Ігнатовіч «будаваў кадр як скульптар, адсякаючы ўсё лішняе, і рабіў яго жывым, як кіно»^[17]:

Его композиции — поэтика фотоискусства. Взмывающие к небесам заводские трубы, строительные металлоконструкции и архитектурные новостройки, бородатые крестьяне и мускулистые спортсмены — он любил своих героев и воспевал их как художник и как гражданин. Потом, правда, эту песню «закрыли»… Но фотограф все равно остался поэтом, только лирика его стала иной: мягче, теплее, душевнее. Его военные фотографии — про человека, оставшегося Человеком, невзирая на все тяготы, лишения, жестокость, смерть. Не про героя — просто человека…

З успамінаў жонкі Клаўдзіі Ігнатовіч^[48]:

Выполняя заказы редакции, он душу вкладывал в съёмку. Поэтому неудивительно, что даже чисто индустриальные сюжеты смотрятся как картины „Разливка стали, 1938“, „У доменной печи, 1938“ . Если же снимал для себя, то мог по нескольку раз приезжать на одно и то же место. Так были сняты „Купола, 1948“ Новодевичьего монастыря.

Мастацтвазнаўца Ірына Чмырова ўраўноўвае велічыні творчасці Родчанкі з Ігнатовічам і знаходзіць іх з самага пачатку напоўненымі сэнсамі, і культурнымі, і гістарычнымі^[49].

Заўвагі

1. «Новая волна», наиболее яркими представителями которой стали, по своей изначальной биографии, художник-конструктивист Александр Родченко, пишущий газетчик Борис Игнатович, киношник Дмитрий Дебабов, сотрудник фотоателье Елизар Лангман. Все они в конце 20-х — начале 30-х годов олицетворяли собой «левое» направление — группу «Октябрь», существовавшую в постоянной полемике с Российским объединением пролетарских фотографов (РОПФ), утверждавшим «идеологическую правду». По мнению Бориса Игнатовича, сформулированного им на страницах журнала «Пролетарское фото», они подменяли «настоящую действительность, документальность советского фоторепортажа слащавой картинкой и позой…»

   — Григорий Чудаков, «Photographer» 2003^[20]

   .