Бяляк

Бяля́к, губа авечая, хрушч (Albatrellus ovinus) — шапкавы базідыяльны грыб сямейства скутыгеравых.

Бяляк
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Грыбы Падцарства:  Вышэйшыя грыбы Аддзел:  Базідыяльныя грыбы Пададдзел:  Agaricomycotina Клас:  Агарыкаміцэты Парадак:  Сыраежкавыя Сямейства:  Скутыгеравыя Род:  Альбатрэлус Від:  Бяляк
Міжнародная навуковая назва
Albatrellus ovinus Schaeff. ex Fr.) Kotl. & Pouzar, 1957
Сінонімы
Boletus ovinus Schaeff., 1774; Polyporus ovinus Schaeff. ex Fr., 1821; Scutiger ovinus (Schaeff. ex Fr.) Murrill, 1920.
Выявы на Вікісховішчы NCBI   139090 EOL   190125 MB   292351

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Бяляк (значэнні).

Шапка дыяметрам 5—10 см, пукатая, потым пляскатая, з хвалістым краем; белая, часта са светла-жоўтымі плямамі. Трубачкі кароткія, з дробнымі порамі белага або лімонна-жоўтага колеру, прырослыя да мякаці. Мякаць белая, шчыльная, сырападобная, пры высыханні жаўцее. Ножка цыліндрычная, да асновы звужаная, белая, гладкая, даўжынёй 3—4 см і 1—2 см у дыяметры. Споры гладкія, бясколерныя, амаль круглыя.

Распаўсюджаны пераважна ва ўмераным поясе Паўночнага паўшар’я і ў Аўстраліі. Пашыраны на тэрыторыі Беларусі ў старых хвойных лясах, расце часта вялікімі групамі ў жніўні — верасні.

У маладым узросце ядомы грыб, спажываецца свежы, сушаны.

Літаратура

• Бяляк // Беларуская ССР: Кароткая энцыклапедыя. Т. 2. — Мн.: БелСЭ. 1979.
• Бяляк // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
• Сержанина Г. И., Змитрович И. И. Макромицеты. Иллюстрированное пособие для биологов (руск.) / Под ред. Н. А. Дорожкина. — Мн.: Вышэйшая школа, 1978. — С. 56. — 192 с. — 60 000 экз.