Васіль Васілевіч Галубовіч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Галубовіч.

Васіль Васілевіч Галубо́віч^[1] (28 снежня (10 студзеня) 1910, Коханава, Талачынскі раён — 29 снежня 1991) — беларускі тэатральны мастак. Заслужаны дзеяч мастацтваў Казахскай ССР (1954). Лаўрэат Сталінскай прэміі СССР (1952)^[2].

Васіль Васілевіч Галубовіч
Дата нараджэння	28 снежня 1909 (10 студзеня 1910)
Месца нараджэння	Коханава, Аршанскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	29 снежня 1991(1991-12-29) (82 гады)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	сцэнограф, настаўнік
Месца працы	Dnipropetrovsk Theater of Young Spectators[d] Днепрапятроўскі дзяржаўны акадэмічны тэатр оперы і балета[d] Саратаўскі акадэмічны тэатр юнага гледача імя Ю. П. Кісялёва[d] Саратаўскі акадэмічны тэатр драмы імя І. А. Слонава[d] Казахскі дзяржаўны акадэмічны тэатр драмы імя М. А. Аўэзава Алмацінскі каледж дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва[d] Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя Максіма Горкага
Вучоба	Нацыянальная акадэмія выяўленчага мастацтва і архітэктуры (1932)
Уплыў	Fedir Krychevsky[d] і Zinovy Tolkachyov[d]
Узнагароды

Біяграфія

Пераехаў у Екацярынаслаў (цяпер горад Дніпро) ва Украіне, дзе атрымаў сярэднюю адукацыю, а таксама наведваў драматычную студыю пры чыгуначнай станцыі Дзіёўка (прыгарад Екацярынаслава, цяпер у складзе Дніпра).

У 1927 годзе паступіў і ў 1932 годзе скончыў Кіеўскі мастацкі інстытут  (руск.)^[2]. Яго настаўнікам быў Фёдар Крычэўскі — першы рэктар Украінскай акадэміі мастацтваў, прафесар Кіеўскага мастацкага інстытута, заслужаны дзеяч мастацтваў УССР.

Пасля сканчэння ВНУ Галубовіч вярнуўся ў Днепрапятроўск (цяпер Дняпро). У 1932 годзе працаваў кіраўніком мастацка-плакатнай майстэрні пры Цэнтральным Палацы культуры металургаў Поўдню.

Як тэатральны мастак пачаў працаваць у тэатрах Днепрапятроўска (ТЮГ, оперным тэатры  (руск.), 1933—1941). Потым (1943—1946) — у саратаўскіх тэатрах (ТЮГ  (руск.), Тэатр імя К. Маркса  (руск.)). У 1946—1958 гадах — галоўны мастак у Казахскім драматычным тэатры^[2].

У 1958—1962 гадах — галоўны мастак Тэатра імя Я. Купалы^[2]. У 1963—1973 гадах — галоўны мастак Рускага драматычнага тэатра БССР.

З 1947 года выкладчык Алмацінскага мастацкага вучылішча  (руск.), у 1959—1965 гадах — Беларускага тэатральна-мастацкага інстытута.

Творчасць

У Тэатры імя Я. Купалы аформіў спектаклі «Дні нашага нараджэння» І. Мележа (1958), «Смерць ваяводы  (польск.)» Ю. Славацкага (1959), «Уваскрасенне  (руск.)» паводле Л. Талстога (1960)^[2].

У Рускім драматычным тэатры БССР стварыў дэкарацыі да спектакляў «Узнятая цаліна  (руск.)» паводле М. Шолахава (1963), «Антоній і Клеапатра  (руск.)» У. Шэкспіра (1964), «Галоўная стаўка» К. Губарэвіча (1965), «Маскарад  (руск.)» М. Лермантава (1966), «Марыя» А. Салынскага  (руск.) (1970), «Птушкі нашай маладосці» І. Друцэ  (руск.) (1972)^[2].

Таксама аформіў спектаклі ў Брэсцкім абласным драматычным тэатры: «Дні нашага жыцця» Л. Андрэева (1976), «Варвары» М. Горкага (1979)^[2].

Узнагароды

Сталінская прэмія (1952) за спектакль «Абай  (руск.)» М. А. Аўэзава, пастаўлены на сцэне Казахскім драматычным тэатры^[2].

Зноскі

1. БелЭн 1997.
2. Голубович Василий Васильевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 156. — 737 с.